Saturday, October 31, 2009

σαν το πηρουνι..

....Και τ' αλλα παλι, τα πολυ μεγαλα, τ' απιαστα κι αθωρητα,απ' το πολυ που τα κοιταξαμε μαζι και τ' αγαπησαμε μαζι,εγιναν πια δικα μας, ενα με μας, ταχουμε διπλα μας,σαν την αλατιερα, σαν το πηρουνι, σαν το πιατο,και τωρα το ιδιο απλα και γκαρδιακα, κοιταζουμε ενα φυλλο η ενα αστερι,την πετρα οπου καθομαστε, η τα ψηλα φουγαρα του μελλοντος.....


από το "Καπνισμένο τσουκάλι" γραμμένο από το Γίαννη Ρίτσο σε στρατόπεδο συγκέντρωσης Πολιτικών Κρατουμένων - Κοντοπούλι Λήμνου 1948-49

*οι στιχοι ταιριαξαν με την φωτογραφια εξ αιτιας ενος φιλου μου..

*η φωτο δικη μου

5 comments:

  1. ...από το πολύ που δεν τα κοιτάξαμε, που αδιαφορήσαμε, που τ' αρνηθήκαμε, που γίναμε ένα με το κανένα και το τίποτε, που σιωπήσαμε, όταν έπρεπε να μιλήσουμε, που μιλήσαμε, όταν έπρεπε να τηρήσουμε σιγή προς τιμή των τεθνεωσών ευ-καιριών... από το πολύ...γίναμε τόσο λίγοι...γίναμε τόσο λίγο...

    Καλό μήνα, καλή μου φίλη!

    Ένας παλιός φίλος...

    www.epilexei-ap.blogspot.com

    ReplyDelete
  2. Στα απλά η ομορφιά...

    ReplyDelete
  3. να αφήσω μια καλησπέρα???? :)

    ReplyDelete
  4. Καλησπέρα τιγροεπι-στροφής...

    και... φιλί...
    μα ναι... τιγρένιο!

    ReplyDelete
  5. Λατρεμένος Γ. Ρίτσος.
    Έγραψες στοίχους που χαράζουν την καρδιά και την κάνουν να πονά!!
    Ακόμη μια φορά υπέροχα τα λόγια του!!

    Καλό μεσημέρι φεγγαρένια μου

    ReplyDelete

τί άλλο να πεις;

  Μπαίνεις σε ένα δωμάτιο και μοιάζει παγωμένο.  Σκουπίδια εδώ κι εκεί,  σκόνη πολύ.  Οι καρέκλες άδειες και οι θεατές ανύπαρκτοι.  Όσο και ...