Monday, October 19, 2009

ραγισμένες αγκαλιές (broken embraces)


Σκηνοθεσία: Pedro Almodovar
Ηθοποιοί: Penelope Cruz, Luis Homar, Blanca Portillo, Jose Luis Gomez, Tamar Novas, Agustin Almodovar

Από τις ταινίες του Αλμοδοβάρ, φεύγω πάντα με την ίδια μελωμένη αίσθηση. Δύο ολόκληρες ώρες και κάτι, ένοιωσα τόσο οικεία σα να βρισκόμουν στο σπίτι μου, και όλα να διαδραματίζονται γύρω μου. Τα πρόσωπα που χρησιμοποιεί, είναι τόσο εκφραστικά και ζεστά, ιδιαίτερα οι γυναίκες του, από την μεγαλύτερη ηλικιακά ως την μικρότερη, από τον πιό κύριο ρόλο ως τον πιό τελευταίο. Πολλές φορές με κάνει να πιστεύω πως εμφυσά
ο ίδιος μέσα τους αυτή την ιδιαίτερη θηλυκότητα που αποπνέουν.

Ένας σκηνοθέτης, αργότερα τυφλός συγγραφέας διηγείται την ζωή του.
Τίποτα δεν αποκτάται δίχως κόπο, τίποτα δεν κρατάει γιά πάντα. Ανατροπές. Έρωτας. Ψέμμα. Ανάγκη. Εκδίκηση. Σεξ. Αποκαλύψεις.
Μία ολόκληρη ζωή κλεισμένη σ ένα συρτάρι με σκισμένες φωτογραφίες. Κι ότι απέμεινε, μιά φωτογραφία ασπρόμαυρη.
Η ανάγκη του να αντέχεις το σήμερα και να ελπίζεις γιά το αύριο.. η ανάγκη της σωστής διαχείρησης όσων έρχονται και παρέρχονται..

12 comments:

  1. Είναι από τις πρώτες επιλογές που θα δω με την πρώτη ευκαιρία!!! Επίσης αγαπώ τον Αλμοδοβαρ!

    ReplyDelete
  2. Κι εγώ αγαπάω τον Αλμοδοβάρ..
    Είναι λίγο περίεργη η αίσθηση που μου αφήνει..
    Μα δεν ξέρω.. με μαγνητίζει.
    Θα τη δω όπωσδήποτε..

    ReplyDelete
  3. Πόσε ραγισμένες καρδιές να αντέξει πια αυτός ο κόσμος:) Ας είναι , ας αντέχουν αυτές τον κόσμο.
    Ελπίζω να είσαι καλά , φιλιά:)

    ReplyDelete
  4. Mε προλάβατε αγαπητή μου!Ίσως γράψω κι εγώ κάτι αν βρω τον χρόνο... Μου άρεσε πολύ η ταινία κυρίως για τις δυνατές ερμηνείες. Πολύ καλό το βιντεάκι αλλά σαν τις σκηνές που μπαίνει στο καμαρίνι της Penelope και κλειδώνει... ααα δεν είναι!!!

    Αγαπημένος μου σκηνοθέτης. Όνειρα γλυκά dear :-)

    ReplyDelete
  5. Εκδίκηση.
    Γιατί να φτάνουμε ως εκεί;

    ReplyDelete
  6. @..roadartist..

    η πρωτη ταινια του που ειδα ηταν το ''ολα για την μητερα μου''..

    το ιδιο συναισθημα..

    ReplyDelete
  7. @..jacki..

    ταινιες που τις παρακολουθεις απνευστι δεν ειναι για να τις χανεις..

    και μονο για τις εκφρασεις των προσωπων αξιζει..

    ReplyDelete
  8. @..2loveme..

    ωχ.. καλα που ειπες για καρδιες και καταλαβα πως εχω κανει λαθος..

    ο τιτλος ειναι ''ραγισμενες αγκαλιες''..

    τρεχω να το διορθωσω

    ReplyDelete
  9. @..maximus..

    μμμ.. εχεις δικιο..
    μα μου αρεσε κι αυτη η σκηνη, αν και την διαλεξα για το ακουσμα του τραγουδιου..

    κι ωραια μουσικη δεν ειχε;;;

    ReplyDelete
  10. @..αγαπη..

    γιατι ειμαστε ανθρωποι, και γιατι μας εχουν πληγωσει και γιατι χασαμε αυτο που αγαπαμε και γιατι νομιζουμε πως μας το εκλεψαν μη θελοντας να δεχτουμε πως το ονειρο που ζουσαμε δεν μοιραζοταν στα δυο αλλα ηταν μονο δικο μας..

    να γιατι..;)))

    ReplyDelete
  11. Η ταινία μου άρεσε αλλά δε με ενθουσίασε τόσο όσο οι προηγούμενές του. Η σκηνή όμως με τα χέρια πάνω στην ασπρόμαυρη οθόνη νομίζω ότι ήταν όλα τα λέφτα.
    Για άλλη μια φορά μας απέδειξε τι σημαίνει καλλιτέχνης!

    ReplyDelete
  12. This comment has been removed by a blog administrator.

    ReplyDelete

τί άλλο να πεις;

  Μπαίνεις σε ένα δωμάτιο και μοιάζει παγωμένο.  Σκουπίδια εδώ κι εκεί,  σκόνη πολύ.  Οι καρέκλες άδειες και οι θεατές ανύπαρκτοι.  Όσο και ...