Γενάρης

Έξη μέρες από τον Γενάρη. Μήνας σχεδίων που έπονται απολογισμών. Φέτος χωρίς. Μιά αίσθηση άδειου και γεμάτου συγχρόνως. Συναίσθημα κενού και πληρότητας. Μιά γλύκα να διαπερνά τα μέλη και να γλύφει λάμες και καρφιά των κάτω άκρων συντροφιές. Μιά δόση ονείρου, να ζαχαρώνει τα μάτια που γλαρώνουν στην θέα των ημερών που είναι πιά σαν ακτινογραφία πίσω μας. Φωτάκια αχνά, φέγγουν γιά μιά τελευταία νύχτα, μπροστά σε ένα παρ ολίγο χιονισμένο παράθυρο λίγο πριν την αποκαθήλωση.

Σκέψεις μηδενικές. Απαιτήσεις ανύπαρκτες. Ξέρω τι ΔΕΝ. Αλλά αδυνατώ να υποσχεθώ. Φοβάμαι πως τα λάθη είναι γιά να επαναλαμβάνονται. Κι οι αδυναμίες το ίδιο. Και πάνω που λες.. έτσι είναι, έρχεται το αλλιώς και το ανατρέπει.

Πάνω που λες σ αγαπώ, έρχεται ο έρωτας, και το ρίχνει χαμηλά. Το κάνει καθημερινό, ανούσιο και ρουτηνιάρικο. Ένα ρήμα χωρίς αξία.
Όπως και το ζω.. δεν αρκεί μονάχο.. θέλει το επίθετο δίπλα του που θα του δώσει ώθηση και δύναμη. Μα και πάλι εξαρτάται. Καμμία φορά, το βλέπεις τόσο μακριά, που το σπάνιο μετατρέπεται σε πολύτιμο που προσπαθείς να το ανακτήσεις με νύχια και με δόντια. Και πολλές ελπίδες, και μπόλικη αισιοδοξία.

Γιά αυτό σου λέω.. ασε τις φιλοσοφίες και πιάσε.
Αυτό το τόσο δα μικρό.
Πιάσ το μόνο γερά, με πάθος σφίξτο στη χούφτα σου, κάψ το με την αναπνοή σου..
Τώρα, γιατί όλα τόσο γρήγορα ανατρέπονται!

η φωτό από το deviantart