Wednesday, July 21, 2010

WhoWillTakeMyDreamsAway

Πάει καιρός που έχω πάψει να μετράω. Ό, τι έχω δεν είναι συγκεκριμένο. Με μια κουβέντα, δε μπορώ να κλείσω ήρεμα τα μάτια μου το βράδυ υπολογίζοντας πως αυτά τα ένα δύο τρία ολόδικά μου πράγματα θα με περιμένουν με ένα τρυφερό ξύπνημα το πρωί.
Είμαι τόσο ρευστή όσο ποτέ!
Δεν ξέρω τον τρόπο να φτιάξω το περίγραμμα μου.
Αυτά που έχω δεν με ορίζουν πιά.. αυτά που δεν έχω ίσως με σχηματίζουν περισσότερο.
Μπορώ να με βρω μόνο συγκριτικά. Πχ εγώ και η θάλασσα. Το νερό γράφει με την αλμύρα του το σώμα μου. Εγώ κι ο ήλιος.. κοκκινίζει και μαυρίζει το σώμα μου.
Εγώ κι αυτό το περίεργα ζεστό χάδι, ενοχλητικό πολλές φορές που διαπερνά σχεδόν καθημερινά το δέρμα μου.

Μερικές φορές νιώθω πως είναι μόνο η θάλασσα, ή ο ήλιος, ή το χάδι ή ακόμη κι ένα φύλλο πεσμένο στα πλάγια ενός μονοπατιού, πως όλα αυτά είναι Εκεί, θα είναι Εδώ κι εγώ λείπω.
Περπατάω κι είναι μόνο τα χνάρια που αφήνουν οι πατούσες μου.
Ένα τσίμπημα μέλισσας σε ότι έχει παρέλθει. Το τώρα ένα απόλυτο τίποτα κι εγώ συμβατικά προσαρμοσμένη σ αυτό!
Να λέω Είμαι και να μην Είμαι. Το Υπάρχω είναι απλά ένα ρήμα της γραμματικής που χάνεται στην απειρία του σύμπαντος.

Φοβάμαι πως όταν αρχίσει να συμβαίνει αυτό, είναι αόρατος πιά ο δρόμος της επιστροφής!
*ακούγοντας το Who Will Take My Dreams Away

12 comments:

  1. Ξέρεις πως έχω πάψει να γράφω και να σχολιάζω πια ... όμως ... είναι τόσο καλογραμένα όσα μας "είπες" που δεν αντέχω να μην αφήσω αυτό το μικρό σχόλιο.
    Υ.Σ. Η φωτογραφία είναι εξαιρετική... ξέφυγες νομίζω ... αρκετά σκαλιά ψηλά...

    ReplyDelete
  2. @ george

    θα ξαναγραψεις.. δικος σου ο χρονος και το διαλλειμα αλλα θα ξαναγραψεις να το ξες ;)))

    ReplyDelete
  3. Και γιατί ο πηγαιμός να σημαίνει επιστροφή ντε και καλά; Πες πως δεν υπάρχει τίποτα κι ό,τι βρεις θα είναι κέρδος.

    ReplyDelete
  4. @ γιαννη

    γιατι τα παντα αλλαζουν.. και γιατι καποτε ολα ηταν αλλιως..
    γιατι με αλλα δεδομενα ξεκινησαμε και να που βρισκομαστε..

    *ομως μ αρεσει πολυ ο τροπος της σκεψης σου.. ειναι ενα πολυ καλο ''κλικ'' για εμενα..

    δεδομενο λοιπον το τιποτα.. κι οτι βρουμε καλως εχει.. τελειο σκεπτικο..
    αναρωτιεμαι αν εχω τη σχετικη ωριμοτητα μονο.. γιατι οπωσδηποτε ειναι ενα βημα περα απο οσα λεω..

    ReplyDelete
  5. δεν ξερω αν εκεινα εκει εξω οριζουν εμας ή εμεις αυτα...
    αλλωστε ειναι παντα θεμα οπτικης...και εσωτερικης ορασης...και διαθεσης...

    οταν διαγραφεις σκεψεις ομως σημαινει πως το υπαρχω δεν ειναι ενα απλο ρημα...
    παιρνει υποσταση...

    φιλια νεραιδενια σου αφηνω!!!

    ReplyDelete
  6. @ naiada

    μια υποσταση ομως που χανεται, αν θελεις που γινεται στιγμιαια παρελθον πατωντας upload..

    ReplyDelete
  7. Τι περιμένεις να σου πω εγώ καρδούλα μου;;;;
    κι εγώ το ίδιο ... φοβάμαι ...

    Σε φιλώ

    ReplyDelete
  8. @ meggie

    ποσο θα ηθελα να βγαλω απο το λεξιλογιο μου αυτη τη λεξη !

    ReplyDelete
  9. Και είναι άδικο να λείπεις απ' ό,τι σε αφορά...

    ReplyDelete
  10. @ angel

    λυπηρο και αδικο.. ετσι..

    ReplyDelete
  11. αν ειναι να μετρησουμε κατι φεγγαρενια ας ειναι οι στιγμες, οι ωρες, τα διαστηματα που αξιζανε το περασμα μας ....κι ας χανονται τα χναρια μας στην άμμο

    αλλα αυτο το τραγουδι..
    θυμαμαι το ειχε στο blog της για πολυ καιρο η all my life,τη θυμασαι ;
    και πηγαινα και τ'ακουγα με τις ωρες , συνωνυμο της δικης μου μελαγχολιας τοτε

    αυτα ειναι τα χναρια μας φεγγαρενια

    να εισαι καλα. και να μη μελαγχολεις.

    φιλια :)

    ReplyDelete
  12. @ melian μου

    οπως το ειπες.. ολα σβηνονται στην αμμο.. dust in the wind.. σκονη στον ανεμο.. ενα κλεισιμο των βλεφαρων ολα..

    αν θυμαμαι την all my life;;
    απο τις πιο ομορφες σκεψεις..

    *αυτα ειναι τα χναρια μας melian και πιστεψε με δε μελαγχολω..

    ReplyDelete

τί άλλο να πεις;

  Μπαίνεις σε ένα δωμάτιο και μοιάζει παγωμένο.  Σκουπίδια εδώ κι εκεί,  σκόνη πολύ.  Οι καρέκλες άδειες και οι θεατές ανύπαρκτοι.  Όσο και ...