Το μικρό μου παιδίσοβαρή αταξία έκανε πάλι.
Στο πεζούλι του σύμπαντος σκαρφάλωσε,
σκούντησε με το χέρι του
το κρεμασμένο στον τοίχο τ' ουρανού
κόκκινο πιάτο,
κι έχυσε όλο το φως επάνω του.
Ο θεός απόρησε
που είδε τον ήλιο
ντυμένο ρούχα παιδικά
να κατεβαίνει τρέχοντας
της φαντασίας μου τη σκάλα
και να 'ρχεται σε μένα.
Κι εγώ κάθομαι
τώρα
και μαλώνω αυστηρά
το μικρό μου παιδί
ενώ κλέβω κρυφά
τον χυμένο επάνω του ήλιο.
Κική Δημουλά-Έκστασις
Από τη συλλογή Ερήμην (1958)
..γιά πόσo ακόμη θα πρέπει να με κρύψω.. κατηγορήσω.. δικαιολογήσω.. απενεχοποιήσω; και γιατί τόση εσωτερική(αυτιστική) κριτική; που βρέθηκαν όλες αυτές οι ενοχές;;;
Μπα καρδούλα μου,
ReplyDeleteδεν σου είπαν πως έχεις δίδυμη αδερφή και την κουβαλάς από την πρώτη, πολύ πρώτη ώρα σου;;
Εμένα μου το ψυθίρισαν εγκαίρως ... δυστυχώς
@ meggie
ReplyDeleteεγκαιρως ευτυχως να λες..
εμενα δε μου ψυθιρισε ποτε κανεις τιποτα.. ολα μονη μου τα εμαθα ;)
:) Σε 'σενα και στο μικρό παιδί μέσα σου... :)
ReplyDeleteΤο άτιμο το παδί σου... άνω κάτω σε έκανε...
Τα μικρα παιδια πρεπει να τα ακουμε... μονο αληθειες ξερουν να λενε :)
ReplyDeleteΑκομα και τα ψεματα τους, αληθειες δικες μας ειναι !
Καλο Σ-Κ φεγγαρενια μου
Άσε το παιδί να βρει την φωλιά των ενοχών και να την πετάξει γιατί δεν ξέρει τι είναι αυτό που γεμίζει τις φλέβες σου δηλητήριο...κι άστο να σου γελάσει, αυτό πάντα ξέρει καλύτερα
ReplyDelete@ οδοιπορε
ReplyDeleteποσα ανω κατω ακομη ε; μου λες;;;)))
@ dee dee
ReplyDeleteκι οταν αυτες τις αληθειες τις δικες μας δυσκολευομαστε να τις ξεπερασουμε;;;
@ μουτρο
ReplyDeleteειναι δυσκολο να πεταξεις πραγματα απο πανω σου..
συνηθως προσθετουμε, σκεπαζουμε, κρυβουμε..
Είμαστε αθώοι, πολύ αθώοι, Στέλλα!
ReplyDeleteΚαι κουβέντα δεν δέχομαι επ' αυτού καμμία!
@ asteroid
ReplyDeleteομως κι οι αθωοι εχουν ενοχες δεν εχουν ;;;)))
Μην βιάζεσαι να κατηγορήσεις τον εαυτό σου για ό,τι δεν μπορείς να τον δικαιολογήσεις...
ReplyDeleteΓια όλα υπάρχει λόγος και γιατί...
Κυρίως όταν παραμένεις "μεγάλο" παιδί.
Τις ενοχές θα στις επιρρίψουν άλλοι!
Καλό βράδυ Καρδούλα
"Μόνο τα παιδιά ξέρουν τι γυρεύουν... οι μεγάλοι είναι στ'αλήθεια τελείως αλλοπρόσαλλοι".
ReplyDeleteΚράτα το εσωτερικό παιδί σου χωρίς ενοχές και προχώρα!
Αχ αυτή η ποίηση της Δημουλά!
ReplyDelete@ angel
ReplyDeleteχχμμμ γιατι νομιζω πως τα παιδια εχουν περισσοτερες ενοχες;
ανευ σημασιας.. ομως δεν παυουν να ειναι ενοχες..
@ σονια
ReplyDeleteμονο αλλοπροσαλοι;;;)))
@ librarian
ReplyDeleteκι ελεγα μα δε θα πει καποιος κατι για αυτο;;;
ειναι ''θεα'' η γυναικα!
το δύσκολο είναι να βρεις τι να πετάξεις...
ReplyDeleteτο σίγουρο είναι όχι το παιδι...
καλημέρα
:)
@ ναυτη
ReplyDeleteγιατι ομως να εχεις;)))
μεχρι να σε αγαπησεις μαλλον
ReplyDelete;)
@ ν. μεθη
ReplyDeleteσυμβαινει ποτε αυτο;)))
ελα μου ντε...
ReplyDeleteπου βρεθηκαν τοσες ενοχες...;
ποιος τις δημιουργησε...;
και γιατι φωλιασαν μεσα μας...;
πως επρεπε να γινουν ολα ετσι ωστε να μαθουμε μονοι μας οτι τελικα λαθος γινανε...
εκεινο το μικρο παιδι μεσα μας που το ξεχασαμε...;
γιατι το ξεχασαμε...;
μακαρι να γεμισει την ζωη μας αταξια...
μακαρι γιατι αυτη την ταξη που αλλοι μας επιβαλλουν ποτε δεν την καταλαβα και δεν την δεχτηκα πληρως...
σε φιλω με αγαπη κοριτσακι μου!!!
@ ναιαδα
ReplyDeleteερωτησεις, απαντησεις.. τα εδωσες ολα ;)))