Friday, September 03, 2010

το μικρό μου παιδί

Το μικρό μου παιδί
σοβαρή αταξία έκανε πάλι.
Στο πεζούλι του σύμπαντος σκαρφάλωσε,
σκούντησε με το χέρι του
το κρεμασμένο στον τοίχο τ' ουρανού
κόκκινο πιάτο,
κι έχυσε όλο το φως επάνω του.

Ο θεός απόρησε
που είδε τον ήλιο
ντυμένο ρούχα παιδικά
να κατεβαίνει τρέχοντας
της φαντασίας μου τη σκάλα
και να 'ρχεται σε μένα.

Κι εγώ κάθομαι
τώρα
και μαλώνω αυστηρά
το μικρό μου παιδί
ενώ κλέβω κρυφά
τον χυμένο επάνω του ήλιο.

Κική Δημουλά-Έκστασις

Από τη συλλογή Ερήμην (1958)

..γιά πόσo ακόμη θα πρέπει να με κρύψω.. κατηγορήσω.. δικαιολογήσω.. απενεχοποιήσω; και γιατί τόση εσωτερική(αυτιστική) κριτική; που βρέθηκαν όλες αυτές οι ενοχές;;;



22 comments:

  1. Μπα καρδούλα μου,
    δεν σου είπαν πως έχεις δίδυμη αδερφή και την κουβαλάς από την πρώτη, πολύ πρώτη ώρα σου;;
    Εμένα μου το ψυθίρισαν εγκαίρως ... δυστυχώς

    ReplyDelete
  2. @ meggie

    εγκαιρως ευτυχως να λες..

    εμενα δε μου ψυθιρισε ποτε κανεις τιποτα.. ολα μονη μου τα εμαθα ;)

    ReplyDelete
  3. :) Σε 'σενα και στο μικρό παιδί μέσα σου... :)

    Το άτιμο το παδί σου... άνω κάτω σε έκανε...

    ReplyDelete
  4. Τα μικρα παιδια πρεπει να τα ακουμε... μονο αληθειες ξερουν να λενε :)
    Ακομα και τα ψεματα τους, αληθειες δικες μας ειναι !

    Καλο Σ-Κ φεγγαρενια μου

    ReplyDelete
  5. Άσε το παιδί να βρει την φωλιά των ενοχών και να την πετάξει γιατί δεν ξέρει τι είναι αυτό που γεμίζει τις φλέβες σου δηλητήριο...κι άστο να σου γελάσει, αυτό πάντα ξέρει καλύτερα

    ReplyDelete
  6. @ οδοιπορε

    ποσα ανω κατω ακομη ε; μου λες;;;)))

    ReplyDelete
  7. @ dee dee

    κι οταν αυτες τις αληθειες τις δικες μας δυσκολευομαστε να τις ξεπερασουμε;;;

    ReplyDelete
  8. @ μουτρο

    ειναι δυσκολο να πεταξεις πραγματα απο πανω σου..
    συνηθως προσθετουμε, σκεπαζουμε, κρυβουμε..

    ReplyDelete
  9. Είμαστε αθώοι, πολύ αθώοι, Στέλλα!
    Και κουβέντα δεν δέχομαι επ' αυτού καμμία!

    ReplyDelete
  10. @ asteroid

    ομως κι οι αθωοι εχουν ενοχες δεν εχουν ;;;)))

    ReplyDelete
  11. Μην βιάζεσαι να κατηγορήσεις τον εαυτό σου για ό,τι δεν μπορείς να τον δικαιολογήσεις...
    Για όλα υπάρχει λόγος και γιατί...
    Κυρίως όταν παραμένεις "μεγάλο" παιδί.
    Τις ενοχές θα στις επιρρίψουν άλλοι!
    Καλό βράδυ Καρδούλα

    ReplyDelete
  12. "Μόνο τα παιδιά ξέρουν τι γυρεύουν... οι μεγάλοι είναι στ'αλήθεια τελείως αλλοπρόσαλλοι".
    Κράτα το εσωτερικό παιδί σου χωρίς ενοχές και προχώρα!

    ReplyDelete
  13. Αχ αυτή η ποίηση της Δημουλά!

    ReplyDelete
  14. @ angel

    χχμμμ γιατι νομιζω πως τα παιδια εχουν περισσοτερες ενοχες;
    ανευ σημασιας.. ομως δεν παυουν να ειναι ενοχες..

    ReplyDelete
  15. @ σονια

    μονο αλλοπροσαλοι;;;)))

    ReplyDelete
  16. @ librarian

    κι ελεγα μα δε θα πει καποιος κατι για αυτο;;;

    ειναι ''θεα'' η γυναικα!

    ReplyDelete
  17. το δύσκολο είναι να βρεις τι να πετάξεις...
    το σίγουρο είναι όχι το παιδι...

    καλημέρα

    :)

    ReplyDelete
  18. @ ναυτη

    γιατι ομως να εχεις;)))

    ReplyDelete
  19. μεχρι να σε αγαπησεις μαλλον

    ;)

    ReplyDelete
  20. @ ν. μεθη

    συμβαινει ποτε αυτο;)))

    ReplyDelete
  21. ελα μου ντε...
    που βρεθηκαν τοσες ενοχες...;
    ποιος τις δημιουργησε...;
    και γιατι φωλιασαν μεσα μας...;
    πως επρεπε να γινουν ολα ετσι ωστε να μαθουμε μονοι μας οτι τελικα λαθος γινανε...

    εκεινο το μικρο παιδι μεσα μας που το ξεχασαμε...;
    γιατι το ξεχασαμε...;
    μακαρι να γεμισει την ζωη μας αταξια...
    μακαρι γιατι αυτη την ταξη που αλλοι μας επιβαλλουν ποτε δεν την καταλαβα και δεν την δεχτηκα πληρως...

    σε φιλω με αγαπη κοριτσακι μου!!!

    ReplyDelete
  22. @ ναιαδα

    ερωτησεις, απαντησεις.. τα εδωσες ολα ;)))

    ReplyDelete

τί άλλο να πεις;

  Μπαίνεις σε ένα δωμάτιο και μοιάζει παγωμένο.  Σκουπίδια εδώ κι εκεί,  σκόνη πολύ.  Οι καρέκλες άδειες και οι θεατές ανύπαρκτοι.  Όσο και ...