Monday, October 11, 2010

περπατήματα

Πάντα ξεκινώ από αυτήν.  Σκλαβώνει τα μάτια μου.  Κυλάει το βλέμμα μου ως πέρα μακριά,  στο άπειρο.  Σπάω σε κόκκους ίδιους μ αυτούς της άμμου.  Λιώνω και αλείφομαι στην σγουρή της επιφάνεια.  Επιπλέω και ονειρεύομαι,  βρίσκω καταφύγιο τρυπώνοντας στις σκιές και στο φως που φλερτάρει την διαφάνεια της..
Λένε πως η ξεκούραση είναι μοναχική.  Το ίδιο κι ο δρόμος,  πολλές φορές κι η λύπη που διώχνει από δίπλα σου.  Λένε πως η χαρά φέρνει,  αλλά τα βήματα,  κι οι αποφάσεις κι οι επιλογές,  το γέλιο,  τα δάκρυα,  οι στιγμές,  το παρελθόν και το μέλλον,  τα σφάλματα κι οι σοφίες είναι μοναδικά δικά σου,  διαθέσιμα πάντα να τα επεξεργαστείς ή να τα διαχειριστείς..  πάντα μόνος..  πάντα εσύ για σένα..
Εκεί ψηλά,  στον αγαπημένο τόπο,  η πέτρα ζωντανεύει σε κάθε βήμα σε κάθε άγγιγμα,  κι όταν έρχεται η ώρα του μεσημεριού,  εκείνο το γύρισμα της μέρας όπου τα όνειρα έρχονται και καταλαγιάζουν,  οι κινήσεις γίνονται νωχελικές και οι σκέψεις χαλαρώνουν με ένα τεταρτάκι χύμα λευκό κρασί, ο ήλιος κάνει συνειδητή την παρουσία του,  σα παιδί ξαναμμένο από το παιχνίδι,  που ανεβοκατεβαίνει τα σκαλοπάτια ακούραστο,  μέχρι να ακούσει τη φωνή της μητέρας να το φωνάζει από μακριά..



η θαλασσένια φωτογραφία από τον Πλαταμώνα
της ξεκούρασης και των σκαλοπατιών από τον Παλιό Παντελεήμονα

22 comments:

  1. πανεμορφες εικονες, κειμενο!

    ReplyDelete
  2. Στους αγαπημένους τόπους όλα ζωντανεύουν!

    ReplyDelete
  3. @ ηλιογρφε

    νομιζω χρησιμοποιησες το σωστο ρημα !!!

    ReplyDelete
  4. πάντα εσύ για σένα..
    τι όμορφες φωτογραφίες!:)

    ReplyDelete
  5. @ okeanida

    μα ΠΑΝΤΑ λεμε ;)))

    ReplyDelete
  6. Καλύτερη περιγραφή δεν θα έβρισκα...Έτσι ακριβώς...Πολύ όμορφο ταξίδι! Φχαριστώ...;)

    ReplyDelete
  7. @ κοβω βολτες

    ειπαμε, σε μερη αγαπημενα ΟΛΑ ζωντανευουν..

    ReplyDelete
  8. Ετσι είναι, πολλά πράγματα φαίνεται πως μοιάζουν για πολλούς, αλλά είναι μοναδικά-δικά μας, για τον καθένα...

    ReplyDelete
  9. Πανέμορφα μέρη και τα δύο, σε συνδυασμό είναι ότι καλύτερο...Τυχεροί εσείς που ζείτε στη Βόρεια Ελλάδα και είστε μια ανάσα μακριά...

    Αχ με ξεσήκωσες τώρα!
    Θέλω και γω...

    ReplyDelete
  10. Στο έχω ξαναπεί, σε ζηλεύω για την δεξιοτεχνία του φωτογραφείν αλλά τώρα καταλαβαίνω πως την έχεις αποκτήσει. Φωτογραφίζεις νιώθοντας όσα τις επεξηγούν, σαν να λέμε με τα μάτια της καρδιάς.

    Νάσαι καλά

    ReplyDelete
  11. Τέλειο ταξίδι με απίστευτο φακό... Μπράβο καρδούλα σε μερσούμε...

    ReplyDelete
  12. @ meggie

    αχ αυτα τα ιδιαιτερα/ευαισθητα ματια !

    ReplyDelete
  13. @ μουτρο

    σ ευχαριστω βρε ;)

    ReplyDelete
  14. Ονειρικές φωτό από μέρη που όλοι θα θέλαμε να βρεθούμε!
    Καλημέρα

    ReplyDelete
  15. .. και είναι κάτι δρόμοι που τους περπατάς μόνος, δεν θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά.. αλλά απ' όσο ξέρω και στην κόλαση ακόμα άμα θες να ψάξεις, θα βρεις και τον ήλιο και το τεταρτάκι και το παιδί μέσα σου και πολλά πολλά άλλα.

    Ξέφυγα πολύ;; Καλημέρα

    ReplyDelete
  16. @ maximus

    αρκει να εισαι διαθεσιμη κι αυτο δε συμβαινει παντα..
    τις περισσοτρες φορες παντως ΝΑΙ!

    ReplyDelete
  17. Μου αρέσουν τα κειμενάκια που συνοδεύουν φωτογραφίες :))

    Και με συγκινούν οι φωτογραφίες με κλίμακες, γιατί δεν ξέρεις από πριν που θα σε οδηγήσουν ή ποιος μπορεί να σε περιμένει στην κορυφή ;)

    Καλημέρα!!!

    ReplyDelete
  18. @ marconi

    αν ειναι να αδειασεις καλα ειναι ολα!

    καλο σ/κ

    ReplyDelete
  19. @ agrampeli

    ευχαριστω κι απο εδω ;)))))

    ReplyDelete

μια μέρα

  χρόνος τότε που σκοτώναμε το συναίσθημα,  κι ενώ η ψυχή έλεγε ναι,  εμείς επιλέξαμε το όχι νοσταλγία ο τρόπος που σήκωνες ψηλά τα μανίκια ...