Wednesday, October 06, 2010

τέσσερα χρόνια blogging

Tέταρτος χρόνος που με πιάνει ντε και καλά να γιορτάσω τα γενέθλια του blog μου δυό μέρες πριν..
Τι να πω; πως ήμουν όταν ξεκίνησα, πως είμαι τώρα, άλλοι καιροί, άλλες καταστάσεις, άλλο σκεπτικό, άλλα παιδέματα, αλλά η αφορμή που ξεκίνησε και συνεχίστηκε έστω ασθμαίνοντας αυτό το blog πάντα η ίδια.. η εκτόνωση..
Έμαθα λοιπόν, πως γράφοντας, είτε σε ένα κομμάτι χαρτί είτε εδώ, είτε σκίζοντας τα ή σβήνοντας τα στην πορεία, είτε κρατώντας τα σε μια αποθήκη αδιάβαστα (γιατί ποτέ δεν έχω γυρίσει να διαβάσω κείμενα παλιά) βάζεις σε μια τάξη και σε μια ισοροπία το κατά τα άλλα ''αλλού πατώ κι αλλού βρίσκομαι'' Εγώ σου..

Από την άλλη τέσσερα ολόκληρα χρόνια έχω την απόλαυση να σας διαβάζω.. άλλη εμπειρία κι αυτή..
Είναι όμορφοι οι άνθρωποι πίσω από την ανωνυμία αλλά και άσχημοι.. υπεροπτικοί, ναι πολύ υπεροπτικοί αλλά και ψυχούλες..
Θα έλεγα πως τίποτα δεν διαφέρει από την αληθινή ζωή. Τίποτα..
Κι οι γειτονιές, κι οι κλίκες, κι οι λυκοφιλίες, και το κοτσομπολιό, κι οι αγάπες, κι οι προτιμήσεις και οι κακίες.. κι η περιέργεια όλα εδώ μέσα είναι..

Και οι συναντήσεις και οι γνωριμίες και οι φιλίες (αν μπορούμε να το πούμε αυτό).. με σύντομη ημερομηνία λήξης συνήθως ;)))

Μ αρέσουν τα blog που έχουν ψυχή..
Δε μ αρέσουν τα οικογενειακά του στυλ ''σήμερα με τον άντρα μου.. θα σας μάθουμε να μαγειρεύετε στιφάδο''
Δε μ αρέσουν τα φιλικά του στυλ ''σήμερα θα σας φιλέψω από το κέικ που έφτιαξα πρωί πρωί''
Δε μ αρέσουν τα κλικαριστά του στυλ''για δες ρε φιλενάδα μόλις μου άφησε σχόλιο αυτή η κρυόκολη.. τι λέει πάλι;;; αχ δεν την αντέχω.. δεν την αντέχω.. κλείνω τώρα ξύπνησε το μωρό, τα λέμε αργότερα''
Δεν μ αρέσουν αυτά με βαρύγδουπες συζητήσεις
Δεν μ αρέσουν αυτά των διάφορων που έχουν γράψει ένα δυό τρία βιβλία και ξαφνικά αποφάσισαν πως το blogging θα τους κάνει λίγο πιό γνωστούς..
Όπου βλέπω πολλά σχόλια με πιάνει ένας περίεργος φόβος ;))

Τρελαίνομαι να διαβάζω την καθημερινότητα κάποιου δοσμένη με τρόπο ''σουρεαλιστικό'' έτσι νομίζω το λένε.. και υπάρχουν φοβερές πένες μέσα εδώ..
Μ αρέσει να διαβάζω λέξεις, απίστευα πολλές λέξεις που φτιάχνουν αράδες ολόκληρες με συναισθήματα χαράς, μοναξιάς, συναισθήματα μερικές φορές μελαγχολικά αλλά είναι ο τρόπος που γράφονται.. τόσο δυνατός και άμεσος..
Συνήθως τα blog που λατρεύω έχουν ελάχιστα έως μηδέν και μετά από επιλογή κλειστά σχόλια! τυχαίο;;;;)))))

Δεν μ αρέσει που το παλεύω μ αυτό το blog ακόμη, ενώ ξέρω πως δεν έχω πιά να δώσω όπως ίσως παλιότερα..
Μ αρέσει όμως που με κάποιοι συνεχίζετε να με διαβάζετε και ειλικρινά σας ευχαριστώ για τα όσα σχόλια σας..
Δεν μ αρέσει που η σκέψη ''να το κλείσω να μη το κλείσω'' κρέμεται από μια κλωστή για να γίνει πραγματικότητα..

Στ αλήθεια, θα ήθελα πολύ να είχα ακόμη εκείνη την αμεσότητα, την ευαισθησία και την παρορμητικότητα εκείνου του πρώτου ξεκινήματος..

Στ αλήθεια σας ευχαριστώ γιά την ανοχή σας ;)))

40 comments:

  1. Ανατρέχοντας πίσω "σε σας"... είδα ότι τουλάχιστον μάθατε μέσα στα 4 αυτά χρόνια να χρησιμοποιείτε τον τονισμό... μεγάλη εξέλιξη αυτή :)))

    Και για να μην μου θυμώσετε θα σας αναφέρω κάτι προσωπικό... και εγώ για αλλού ξεκίνησα και αλλού το bloging με πάει... Πολλές φορές σκέφτηκα να το κλείσω, να το διαγράψω κτλ. Πρόσφατα ανέτρεξα σε πολύ παλιότερες αναρτήσεις μου... και "έπαθα πλάκα" με την ομορφιά κάποιων σκέψεων... Σας το συνιστώ ... να το κάνετε και για το δικό σας...

    Και για να μην ξεχνιόμαστε...

    Χρόνια καλά προ πάντων... και μετά τα πολλά!

    Φιλί

    ReplyDelete
  2. Εγώ, πάλι, διαβάζω συνέχεια τα παλιά μου, για να δω πώς τα πήγα σε σχέση με εκείνα που ένιωθα τότε. Η δεύτερη καλύτερη εκτόνωση μετά το να τα γράφω, είναι να τα διαβάζω, κι ίσως να είμαι και η πιο συχνή μου αναγνώστης. Δεν μου αρέσουν οι βαρύγδουπες δηλώσεις του στυλ "σας αφήνω γεια", σαν κάποιος να αφήνει τον μάταιο τούτο κόσμο. Μην τρελαθούμε. Εδώ μέσα σκέψεις γράφουμε, και το κάνουμε για μας και όχι για τους άλλους. Με λίγα λόγια, το αν γράφεις ή όχι, το αν θα συνεχίσεις να το κάνεις ή όχι, ή τελοσπάντων το πότε θα επιλέξει κανείς να γράφει ή να μην γράφει, είναι τελείως δικό του. Κι ούτε εξηγήσεις χρειάζονται ούτε τίποτα. Να είσαι καλά και, δεν ξέρω τι να σου ευχηθώ... Να γράφει κανείς ή να μην γράφει;

    ReplyDelete
  3. με αλήθεια. σε κάθε συναίσθημα.
    χρόνια σου πολλά! και καλά! και καλύτερα!
    και πάντα τόσο δημιουργικά. τόσο αληθινά!

    ReplyDelete
  4. @ οδοιπορε

    μη νομιζεις πως ειχα καποιο στοχο καθε αλλο..
    αλλωστε ποτε δεν χρησιμοποιησα τη γραφη πρωτυτερα..

    ο μη τονισμος ηταν προσωπικη μου επιλογη με το που τελειωσα το γυμνασιο..
    λαθος θα μου πεις αλλα ποιος ειναι μωρε τελειος σ αυτη τη ζωη;;;)))
    αυτο που εμαθα γραφοντας εδω ηταν να κραταω τις σωστες αποστασεις απο τα σημεια στιξης..

    δε θα σου θυμωνα ποτε, οσο η συμπεριφορα σου θα ηταν αληθινη απεναντι μου.. τα ''δηθεν'' και τα ''δασκαλιστικα'' δε τα μπορω..

    χρονια καλα με η χωρις blogging.. ευχαριστω..

    *αν εφευγα, θα πηγαινα καπου στο σκοταδι με κλειστα τα σχολια χεχεχε

    ReplyDelete
  5. @ ιουλιτα

    νομιζω πως αν εφυγα θα εφευγα αθορυβα..
    ασε που συνηθως αυτοι που το διατυμπανιζουν γυριζουν στο πι και φι..

    τιποτα να μη μου ευχηθεις εσυ

    εγω θα ευχομουν στον εαυτο μου να ειχα ακομη συναισθηματα για να γραφω αλλα ΔΕΝ..

    ReplyDelete
  6. @ βασιλη μου
    απο καρδιας σ ευχαριστω!

    ReplyDelete
  7. Νομιζω μπαινοβγαινω στο μπλογκοσπιτο σου σχεδον απο την αρχη :)

    Και ξερω ποσες φορες σε εχω εκνευρισει με την αποψη μου επειδη διαφερουμε σε πολλα :)

    Θα εξακολουθω να μπαινοβγαινω ομως....
    επειδη, οπως εσυ εχεις κανει μια λιστα με τα μπλογκς που ΔΕΝ σου αρεσουν, εχω κανει κι εγω τη δικη μου λιστα με αυτα που μου αρεσουν. Κι εσυ εισαι μεσα :)

    Νομιζω εχεις πολλα να δωσεις ακομα και μεσα απο τις φωτογραφιες σου και μεσα απο την γραφη σου.... ασχετα αν διαφωνουμε σε καποια σημεια.

    Εγω με τον σουρεαλισμο δεν τα παω καλα, ανηκω περισσοτερο στα μπλογκς που θα ηθελα να σε κερασω απο το κεικ που εκανα το πρωι :)
    Νομιζω ο σουρεαλισμος κρυβει μια ειρωνια που δεν μου παει. Βεβαια εχω μεγαλη συγχιση μεσα μου για την εννοια του σουρεαλισμου, αρα ειναι και λιγο αφελης η κριση μου γι' αυτο το θεμα :)

    Θα ηθελα να σε βλεπω για πολλα ακομα χρονια εδω, γιατι ακομα και οταν δεν σχολιαζω , περναω συχνα και χαζευω τις φωτογραφιες σου :)

    Να τα χιλιασεις λοιπον! :)

    Χρονια πολλα φεγγαρενια μου!

    ReplyDelete
  8. Εμένα καρδούλα μου,
    μου αρέσεις πολύ (ίσως γιατί ταιριάζουν όσα δεν μου αρέσουν με τα δικά σου μη ταιριαστά) αλλά περισσότερο από όλα μου αρέσεις γιατί σε νιώθω κοντά στη δική μου "αλήθεια" ως αληθινή.

    Αυτό το κείμενό σου είναι από τα πιο μεγάλα που έχω διαβάσει σε σένα και το χάρισμα που έχεις σε λίγες αράδες να περνάς ό,τι νιώθεις μου είναι επίσης πολύ αγαπητό.

    Δεν ξέρω αν όταν ξεκίνησες ένιωθες πως είχες να δώσεις παραπάνω πράγματα, το θέμα είναι να δίνεις όμως και όχι η ποσότητα.

    Καρδούλα μου, όσο σ'αρέσει να γράφεις τόσο να κρατήσεις το "φεγγάρι" σου, αυτό σου εύχομαι.

    Καλό σου απόγευμα

    ReplyDelete
  9. @ κατερινα

    εισαι 4 χρονια εδω; αληθεια;;;

    ναι δε ταιριαζουμε αλλα η διαφορα μας δεν ειναι στο ''πρωινο κεικ'' ;)))

    μαλλον μου θυμιζεις τον εαυτο μου κατι χρονακια πριν χχχχχχ

    χχμμμ τα περισσοτερα μπλογκ που αγαπω να επισκεπτομαι, δε νιωθω να ταιριαζω.. συνεχιζω ομως κ παω..
    αν και αν δε μου φερθουν καλα δε συνεχιζω να σχολιαζω..

    για τον σουρεαλισμο δε γνωριζω, μ αρεσει ομως η γραφη καποιων παιδιων εδω.. κι εκει σταματαω..
    ναι κοβει σα ξυραφι αυτος ο τροπος εχει κατι το αποτομο !

    ReplyDelete
  10. @ meggie

    εχω γραψει και μεγαλυτερα ;))))))

    ReplyDelete
  11. κατ' αρχήν χρόνια πολλά στο μπλογκόσπιτό σου (ζυγός είναι το μπλογκ σου για να μην ξεχνιόμαστε)!
    έχω ακριβώς τους ίδιους προβληματισμούς.
    έχω σκεφτεί και να το σβήσω τελείως και να κλείσω τα σχόλια. και όποτε λέω να το κάνω το μετανιώνω.
    νομίζω πως μπλογκ χωρίς σχόλια είναι νεκρό. είναι σαν να μιλάω σε τοίχο.
    δεν ξέρω.
    επίσης δεν θα έλεγα ότι είναι όπως ξ πραγματική ζωή, αλλά λίγο πιο εξιδανικευμένα. κατά τα άλλα προσυπογράφω και σου εύχομαι να συνεχίσεις για όσο αντέχεις!

    ReplyDelete
  12. @ tovenito

    το εξιδανικευουμε εμεις στο μυαλο μας αλλα στην ουσια ειναι το ιδιο ;)))
    απλα δε το λαμβανεις αμεσα επειδη δε βλεπεις τον αλλον στα ματια..

    ξερω πως οι σκεψεις αυτες ειναι ολων μας..
    πως πολλα παλια αγαπημενα μου μπλογκ δεν υπαρχουν πια..
    πως ειμαστε τοσο δεμενοι μαζιτους που ειναι δυσκολο πολυ να τα κλεισουμε..

    ισως τα κρατησουμε με αλλη μορφη τι λες;)

    ReplyDelete
  13. Εγώ πάλι ως νέα στο χώρο, θεωρώ το δικό σου χώρο απο τους πολύ όμορφους και ίδιαίτερους. Εξάλλου, έχουμε βρει αρκετά κοινά σημεία νομίζω...Ανοχή όμως?? Το μοίρασμα δεν ταιριάζει με την ανοχή... Οπότε απλά συνέχισε να εκφράζεσαι, να μοιράζεσαι, να νιώθεις, όταν και όπως εσύ θες να το κάνεις...Χρόνια Καλογραφούμενα...;)

    ReplyDelete
  14. @ κοβω βολτες

    εε μα το ειπα πως το ζηλευω αυτο το συναισθημα.. το ειπα..

    ναι καπου τα βρισκουμε.. μ αρεσει αυτο ;)))

    ReplyDelete
  15. Απίστευτο δεν είναι που πέρασαν τόσο γρήγορα αυτά τα 4 μπλογκο-χρόνια γεμάτα ιστορίες χαράς και λύπης, γεμάτα σχόλια απο φίλους ή και εχθρούς, γεμάτα ανταλλαγή απόψεων;
    Χρόνια πολλά λοιπόν 4χρονη συναδέλφισσα. Εσύ τουλάχιστον συνεχίζεις..

    ReplyDelete
  16. εγω δεν σε ξερω απο την αρχη κοριτσακι μου...
    μου αρεσει ομως να σε διαβαζω γιατι μου αφηνεις μια ωραια γευση στην σκεψη μου και στην ψυχη μου...

    δεν ξερω αν θες να το κλεισεις ή να το συνεχισεις παντως προσωπικα θα μου ελειπε η γραφη σου,οι σκεψεις σου,τα συναισθηματα σου,ολα οσα μας αφηνεις να δουμε...

    κατα τ'αλλα με οσα εχεις γραψει περι blogging συμφωνω...
    ειναι λιγο οπως εξω...

    σε φιλω νεραιδενια γλυκια μου και θα σου ευχηθω για τα γεννεθλια αυτα παντα να βρισκεις τροπους να εκφραζεις της ψυχης σου τα ωραια ειτε εδω ειτε αλλου!

    ReplyDelete
  17. Τα 4 χρόνια είναι ορόσημο ...μετά ακολουθούν οι αποχωρήσεις. Ο δικός σου προβληματισμός αντιλαμβάνομαι πως είναι και των περισσοτέρων.

    Θα έλεγα να μην το κλείσεις, απλά γράψε όποτε σου κάνει κέφι όχι με πρόγραμμα. (Για μένα το γράφω αυτό!)
    Μοιραζόμαστε τους ίδιους προβληματισμούς. Διαβάζω όσους έχω στο reader μου αλλά δεν θα σχολιάσω πάντα. Τα πολλά σχόλια είναι αποτρεπτικά και για μένα γιατί ...τα διαβάζω όλα και ο χρόνος είναι λίγος.
    Μου αρέσουν τα blogs με τα λίγα σχόλια, υπάρχει πιστεύω μια επικοινωνία. Φαντάσου πως σχολιάζω σε blog που είμαι συνήθως μόνο εγώ και η ιδιοκτήτρια δεν με έχει ποτέ επισκεφτεί και δεν με πειράζει!
    Μου αρέσουν τα πειράγματα και τα απρόβλεπτα σχόλια τόσο που συνήθως ...γελάω μόνος μου (Το ίδιο ισχύει και στο fb!)

    Επίσης αν ξεπεράσεις τα 20 σχόλια δεν θα ξαναπεράσω.... χα,χα,χα,χα

    Καλημέρα!!!

    ReplyDelete
  18. Mπορεί εσείς να νιώθετε ότι δεν έχετε τόσα να δώσετε, εμείς όμως και το λέω ειλικρινά θέλουμε να σας απολαμβάνουμε. Μην μας το στερήσετε παρακαλώ.. :)) Χρόνια Πολλά!

    υ.γ. Οoh..σουρεάλ και ξερό ψωμί..!

    ReplyDelete
  19. @ marina

    κατι μου θυμιζεις αλλα η μνημη μου δε με βοηθαει απολυτα..

    ReplyDelete
  20. @ ναιαδα

    εε χχμμ δεν ξερω αν ακουστηκε σαν απειλη το οτι ''θα το κλεισω''

    οοχχιιιι.. αν ηταν θα το ειχα κανει..
    απλα δε μ αρεσει που πολλες φορες το σκεφτομαι σε αντιθεση με το καποτε που αν μου ελεγε καποιος ''κλειστο μωρε τι αξια εχει'' θα τον σκοτωνα ..λεμε τωρα !

    ReplyDelete
  21. @ μαρκονι

    εγραψα τα απωθημενα μου και πιαστηκατε ολοι απο αυτα..

    τιποτα αλλο απλα ολα κανουν τον κυκλο τους.. εστω μεσα μας..

    θα δω τι θα κανω και πως θα το κρατησω.. θα δω..

    ReplyDelete
  22. @ μαξιμους

    εε να ειδες που δεν επρεπε να τα γραψω ολα αυτα;;;))))))

    ReplyDelete
  23. σε πολλα απ'όσα γραφεις είναι κοινο το αισθημα :)

    αλλά μην λες ότι δεν έχεις πια συναισθηματα να γράφεις, δεν ειναι ουτε σωστο ουτε δικιο.

    εξελισσομαστε φεγγαρενια μου. εμεις , οι σκεψεις μας τα συναισθηματα μας

    και μαζι μ'αυτα και η αναγκη της γραφης μας

    νομιζω πως εμεις της "παλιας φρουρας" γραφαμε στην αρχη πιο πολυ από αναγκη να εκφραστουμε και σημερα που εχουμε λιγο πολυ δικτυωθει, γραφουμε για να επικοινωνησουμε
    δεν ειναι κακο ουτε το ενα ουτε το άλλο
    και ουτε ειναι αμιγης η εκαστοτε αναγκη μας

    προσωπικα όσες φορες πηγαινα να κλεισω τα συννεφακια μου, παντα γυρναγα πισω....:)


    καλη συνεχεια, θα σου ευχηθω εγω!

    ReplyDelete
  24. @ melian

    πολυ μου αρεσε αυτο το ''εμεις της παλιας φρουρας''

    ναι το φανταζομουν πως υπαρχει κοινο σκεπτικο..

    κι εγω κι εγω εχω γυρισει πισω.. οοχχιιι δε το συζητω, δε μπορω να βαλω τελος.. τωρα εξαρτηση ειναι αυτο η αγαπη;;;)))))

    ReplyDelete
  25. Ήσουν η αφορμή… ξέρεις εσύ… και ακόμα και αν δε το ξέρεις χρωστώ ευγνωμοσύνη. Δύο χρόνια μετά αναρωτιέμαι τι θα γινόταν αν… αν δε σε διάβαζε Εκείνος…

    Περνάω πάντα. Δε μιλάω συχνά. Σχεδόν ποτέ. Είμαι βρισμένη, μυστικοπαθής, ερωτευμένη, κολακευμένη, απόμακρη, οικεία, φιλική, περίεργη, παράξενη… ε, και; Θέλω έτσι να μείνω για πάντα. Θέλω έτσι να μείνεις κι εσύ…

    Ευχαριστώ…………………………

    ReplyDelete
  26. @ κοριτσακι

    τουλαχιστον σε κατι χρησιμεψα ολο αυτο το καιρο;)))

    *βρισμενη;;; ποιος/ποια σε ζηλευει μου λες ;)))

    ReplyDelete
  27. Ωραίος απολογισμός! Κάθε εποχή, κάθε χρονική προσωπική στιγμή, έχει τα δικά της. Ο χρονικός αυτός συνδυασμός των στιγμών και των συναισθημάτων μας έφερνε & φέρνει στην επιφάνεια, στο ημερολόγιο, στο μπλόγκ, στη γραφή δλδ, εκείνα που νιώθαμε & νιώθουμε στη διαδρομή συνεχίζοντας κατά κάποιο τρόπο μέχρι σήμερα. Τέσσερα χρόνια δεν είναι και λίγο, ούτε και πολύ όμως!

    ReplyDelete
  28. @ caesar

    χαιρομαι πολυ που εισαι εδω σημερα.. ετσι οπως τα λες..

    ReplyDelete
  29. Δεν έχεις να πας πουθενα !!! :))

    Θα είσαι εδώ μέχρι να τρέμουν τόσο τα χέρια μας που αντί για ένα πλήκτρο θα πατάμε τέσσερα :))

    ReplyDelete
  30. @ ηλια

    λες;;;;
    τι με βαζεις να σκεφτομαι τωρα ;)))

    ReplyDelete
  31. Ο μήνας έχει οκτώ!!!
    Γενέθλιος ημέρα για το μπλογκ!
    Να ζήσει!!! Να μακροημερεύσει!!! Να φωτοβολεί!!!
    Δεν ξέρω τι λέει η ιδιοκτήτριά του, εκείνο που ξέρω είναι ότι αυτός ο χώρος, είναι κομμάτι της, αλλά έχει και τη δική του αυτονομία!
    Να πολυχονίσουν λοιπόν και οι δύο!!!

    Να είσαι καλά Στέλλα μου και να δημιουργείς!!!!

    ReplyDelete
  32. Χαχαα γελάω ακόμη με το σχόλιο του Ηλία:)))
    Κάπου στις τελευταίες σκέψεις σου βρίσκομαι και εγώ κι ας έχω τα μισά σου χρόνια:)))
    Δεν σε έχω διαβάσει στα πρώτα σου, θα πρέπει να το κάνω για να διαπιστώσω αυτά που λες.. πάντως δε φαίνεσαι καθόλου κουρασμένη!
    Το θέμα με τα σχόλια άσε, δε το σχολιάζω;))

    Καλή συνέχεια Στέλλα..

    Φιλί!

    ReplyDelete
  33. @ sotiri kanell.

    στο λεω τεσσερα χρονια τωρα, θα σου το πω αλλη μια με ολη την παρορμητικοτητα που με διακρινει..

    ''σ αγαπ-α-ω''

    για αυτη την ακριβεια σου (στις 8 ;)
    για τις ευαισθησιες σου
    για το νοιαξιμο σου
    για αυτον τον σικ εγωισμο σου
    για την ομορφια του εσωτερικου σου κοσμου
    για την διακριτικοτητα σου
    για το μυαλο σου

    ξερεις πως χωρις το δικο σου σχολιο δεν θα εκλεινα αυτο το ποστ;

    ξερεις πως ησουν και το πρωτο μου σχολιο καααποτε.. αλλα χρονια εκεινα..



    δε λεω αλλα, δε χωρουν εδω, ειναι ομως ολα μεσα στην καρδια

    *μου αρεσε αυτο το ''εχει τη δικη του αυτονομια αυτο το μπλογκ''
    και νομιζω πως τελευταια κανει ο,τι αυτο θελει ;))))

    *για να ειμαι καλα, να εισαι καλα οκ;;;)))

    ReplyDelete
  34. @ margo

    αληθεια τι καταλαβαινουν ολοι οι αλλοι απο τα δικα μας συναισθηματα;
    ειχα παντα την απορια!

    τα μισα χρονια ε;)

    ReplyDelete
  35. Νομίζω πως υπερβάλλεις. τα blogs είναι όπως η κοινωνία μας.
    στο χέρι σου είναι η επιλογή.
    Οσο για τα σχόλια νομίζω πως αντιφάσκεις.
    Εσυ γιατί δεν τα κλείνεις;;;
    αν δεν υπάρχουν σχόλια τότε δεν χρειάζεται το blog.
    Γράφτα σε ενα τετράδιο και άστο εκει να το βλέπεις μόνο εσυ!!
    Αρα χρειάζεσαι την άλλη άποψη και την επιβεβαιωση.
    Εμένα πάντως με εκνευρίζει να μπαίνω κάπου να γράφω ενα σχόλιο και ο άλλος να σε αγνοεί.
    Υπάρχουν blogs που το κάνουν.
    Το συναίσθημα δεν εκφράζεται μόνο με την γραφή αλλά και με άλλους τρόπους που περιγράφεις παραπάνω ( να σε κεράσω κέικ ) ας πούμε η να σχεδιάσω κατι όμορφο η άσχημο. και αυτό συναίσθημα είναι.
    ασε λοιπόν την μιζέρια και αν θες γράψε και σχολίασε η αν θες μην κάνεις τίποτα , παρε μια ανάσα και περιηγήσου σε ξένα συναισθήματα να δείς πως εκφράζονται και οι άλλοι και που ξέρεις μπορεί να αλλάξεις άποψη. Εγώ πάντως απο΄τι είδα σου γράφουν και blogger που τα blog τους είναι οικογενειακά .
    Αντε τώρα γιατί τα πήρα με την μιζέρια σου.
    Και κάτι ακόμα αν έχεις σκοπό να κρατήσεις το blog διώρθωσε υα χρώματά του γιατί στραβώθηκα να βρώ το προφίλ σου.
    Τι να σου ευχηθώ τώρα εεε;;;
    Καλά μυαλά η χρόνια καλά γεμάτα αισιοδοξία.
    Αντε και τα δύο μαζί
    Φιλί τσαντισμένο

    ReplyDelete
  36. @ βασιλικη

    τωρα σε βρηκα..

    τι εγινε;;; σε τσατισα;;; τι να σου πω; οπως το βλεπει ο καθενας.. εγω αυτη ειμαι.. πιο καθαρα δε γινεται να μιλησω..

    ReplyDelete
  37. Νομίζω πέρασες από το στάδιο του "λουκέτου" γιατί πριν λίγες μέρες προσπάθησα να αφήσω σχόλιο και ήταν όλα κλειδαμπαρωμένα και πεταμένο το κλειδί. Ομως...σκέψου το κάπως αλλιώς. Δεν είναι υποχρέωση. Είναι μια ευχαρίστηση. Πώς όταν παίρνεις τη φιλενάδα σου και πας για καφέ; Σήμερα ή σε έξι μήνες; Κάπως έτσι. Αν ο σκοπός σου δεν είναι η αναγνωσιμότητα ή τα λεφτά ή η φήμη τότε γιατί να αγωνίζεσαι να γράφεις κάτι "βαρύγδουπο" κάθε τόσο; Το μπλογκ σου είσαι εσύ. Και όπως εσύ εξελίσσεσσαι έτσι εξελίσσεται κι αυτό. Σε ακολουθεί στις στιγμές σου. Θα ήταν πολύ μονότονο να γράφεις για να γράφεις. Ειδικά αν δεν νιώθεις ότι έχεις κάτι να πεις.
    Καλή σου μέρα :))))

    ReplyDelete
  38. @ coffeemug

    εχω περασει πολλα σταδια, και κακως ανεφερα οτι ''το κλεινω'' γιατι δεν προκειται να το κανω αυτο, απο την αλλη ολοι επικεντρωσατε εκει..

    τι να σου εξηγω τωρα..
    με δυο λογια.. αλη εκεινη η αυθορμητη/ανωνυμη αισθηση της αρχης, αλλο το σημερα..

    μετα απο 4χρονη εμπειρια πχ.. ισως δεν γραψεις κατι που ξερεις εκ πειρας πως θα ενοχλησει (απο ολες τις πλευρες)

    ReplyDelete
  39. Ξεκίνησα το μπλόγκιγκ με το σκεπτικό να βρω δυο τρεις νοματαίους και να ανταλλάσσουμε απόψεις περί φωτογραφίας, στη συνέχεια καθώς "γνώρισα" ανθρώπους πολύ καλύτερους απ΄οτι μπορούσα να φαντασθώ, εξελίχθηκε σε ένα ποιητικό φόρουμ!

    ReplyDelete
  40. @ ηλιογραφε

    δε ξερω ποτε το ξεκινησες, αλλα πηγαινοντας πισω ειναι εξαιρετικο το ταξιδι ;)))

    ReplyDelete

μια μέρα

  χρόνος τότε που σκοτώναμε το συναίσθημα,  κι ενώ η ψυχή έλεγε ναι,  εμείς επιλέξαμε το όχι νοσταλγία ο τρόπος που σήκωνες ψηλά τα μανίκια ...