Kρυώνω όταν τα καλοριφέρ καίνε στο φουλ και ζεσταίνομαι όταν η θερμοκρασία είναι κάτω από το μηδέν. Ανοίγω το παράθυρο και χαιδεύομαι με την παγωμένη ατμόσφαιρα.
Αυτό το χειμώνα το σώμα μου έχει το προσωπικό του θερμόμετρο και το δέρμα μου πονάει σε κάθε άγγιγμα..
Και σε κάθε βλέμμα που αγγιζει;
ReplyDelete@ roundel
ReplyDeleteΚΑΙ..
Κουβαλάς τη φωτιά μέσα σου λοιπόν
ReplyDelete(όπως στη φωτογραφία σου;)
@ meggie
ReplyDeleteχχμμμ δε το εχω σκεφτει ετσι ακομη.. και μαλλον ειναι πολυ καλη η ιδεα σου ;)))
υπέροχη φωτογραφία!!
ReplyDeleteΚαι μην ανησυχείς! και το δικό μου θερμόμετρο χαλασμένο είναι!! :Ρ
Φιλάκια!!!!
Ίσως γιατί το άγγιγμα δεν είναι χάδι...:-)
ReplyDelete@ sweet truth
ReplyDeleteχαλασμενο δε θα το ελεγα, αλλα εχει την αποψη του.. ευτυχως λιγες στιγμες οποτε προλαβαινω να παρω ανασες ;)
@ ψυχη μου
ReplyDeleteχαδι ειναι..
απλα το δερμα εχει τα δικα του ;)))
Υπέροχη... Επιτέλους χιόνισε και στη Θεσσαλονίκη και είδαμε κι εμείς μία άσπρη μέρα...
ReplyDelete@ δειμε
ReplyDeleteασπρη;;; ειναι λευκο αυτο;
λιγο ηταν.. τοσο λιγο τι να ευχαριστηθει το ματι και τι να χορτασει..
εκτος κι αν ριξει αργοτερα τις πολυποθητες πατσαβουρες αν και κατα βαθος δεν θα το ηθελα για αυτο το τετραημερο..
απο δευτερα ας κανει οτι θελει ;)
Συγχαρητήρια για το ιστολόγιό σου!Σε προσθέτω στα αγαπημένα μου!
ReplyDeleteΔυστυχώς κρυώνω όλη την ημέρα.Μάλλον η καρδιά μου πιο πολύ που θέλει να κρυφτεί μυστικά σε ένα σώμα που η δική του μόνο μπορεί να την ζεστάνει!
Και εμένα μου αρέσει έτσι απλά. :)
ReplyDeleteΚαι ο τρόπος που γράφεις και ο τρόπος που νιώθεις και ο τρόπος που φωτογραφίζεις...
Χαίρομαι ιδιαίτερα που "βρεθήκαμε"...
@ aurangel
ReplyDeleteοταν αγαπαμε και δε βρισκουμε ανταποκριση ειναι δυσκολα πολυ ;)
@ Iv vI
ReplyDeleteστ αληθεια χαρηκα
και λευκος αλλα και θερμος;)
ReplyDelete@ caesar
ReplyDeleteαυτος λευκος, εγω φωτια