Μ αρέσει όταν ανακαλύπτω, μικρούς κύβους ζάχαρης ξεχασμένους σε βάζα γυάλινα που κάτω από το φως του ήλιου αντανακλούν μόνο τους τόνους του ροζ.
Μια γωνιά της πόλης μου που μόλις την ανακάλυψα, ένας θησαυρός στο net, εικόνες σαν από φιγουρίνι, ιδέες, έμπνευση είναι όλη μου η ζωή..
Κι εκείνα τα κομμάτια σοκολάτας που μου βάζεις απαλά στο στόμα, χαιδεύοντας μου τρυφερά την πλάτη, πολύ μετά κρατάω ακόμη τη γεύση τους, σίγουρα μια υποψία φράουλας, όσο κι αν δεν το πιστεύεις.. νιώθω την Άνοιξη στην καρδιά του Χειμώνα..
Μια γωνιά της πόλης μου που μόλις την ανακάλυψα, ένας θησαυρός στο net, εικόνες σαν από φιγουρίνι, ιδέες, έμπνευση είναι όλη μου η ζωή..
Κι εκείνα τα κομμάτια σοκολάτας που μου βάζεις απαλά στο στόμα, χαιδεύοντας μου τρυφερά την πλάτη, πολύ μετά κρατάω ακόμη τη γεύση τους, σίγουρα μια υποψία φράουλας, όσο κι αν δεν το πιστεύεις.. νιώθω την Άνοιξη στην καρδιά του Χειμώνα..
Η άνοιξη πάντα στην καρδιά του χειμώνα βρίσκεται κι "εγκυμωνεί" αρώματα και μυρωδιές,γλυκιά μου φεγγαρένια! :-)
ReplyDelete@ ψυχη μου
ReplyDeleteειναι κατι μερες, ζαχαρενιες απο μονες τους.. διχως αιτια και λογο..
Από τα καλύτερα συναισθήματα!
ReplyDelete@ ηλιογραφε
ReplyDeleteαυτα ειναι που πρεπει να κραταμε σε μια ακρη για οταν ειμαστε στα ''πατωματα'' αλλα...
Πολύ ρομαντικό. Αλλά και η φωτογραφία είναι το κάτι άλλο.
ReplyDeleteΓράφεις και μεταφέρεις πολύ όμορφα αυτά που έχεις μέσα σου!
ReplyDeleteΜε αυτή τη γεύση φράουλα άνθισαν μέχρι και οι κάκτοι!
ReplyDeleteΒλέπω οι αϋπνίες αρχίζουν να αποδίδουν:)
Πανέμορφα...
Εξακολουθώ να σε "ζηλεύω" για τις φωτογραφίες σου...
ReplyDelete@ δειμε μου
ReplyDeleteαπλα ειμαι στις καλες μου ;)))
@ mariela
ReplyDeleteοπως εσυ με τη ζωγραφικη..
ευχαριστω!
@ roundel
ReplyDeleteοι αυπνιες καλα θα κανουν να μ αφησουν ησυχη ;)))
@ τελευταιε
ReplyDeleteποσα δινεις να σου πω οσα ξερω;)
*δεν εχεις παρα να αρχισεις, αν αρχισεις δε θα σταματησεις ποτε..
μάλλον δεν πας συχνά στο azzuro! χαχα
ReplyDeleteέχω μία σχεδόν ίδια (η δικιά σου είναι πιο καλλιτεχνική σαφώς)
Ε, τότε σου εύχομαι πάντα έτσι αισιόδοξα και ζωντανά να γράφεις...
ReplyDelete@tovenito
ReplyDeleteμαλλον δεν παω ποτε στο azzuro..
χθες πρωτη φορα κατεβηκα εκει και βρηκα ενα θησαυρο ;)))))
@ δειμε
ReplyDeleteτο παντα δεν υπαρχει.. ολα εναλλαζονται και το ξερουμε απο πρωτο χερι αυτο..
καλημεραααα ηλιολουστη!
Κρατάω την απάντησή σου στον teleytaio, αν ξεκινήσω δεν θα σταματήσω ποτέ με τη φωτογραφία ε;
ReplyDeleteτο υποψιάζομαι
αλλά εκείνη η αρχή δεν έρχεται ..
ζαχαρένιες όσες περισσότερες μέρες μπορείς
:))
@ meggie
ReplyDeleteτα πρωτα βηματα τα εμαθα απο μια καλη μου φιλη (λυπαμαι που εχω καιρο να τη συναντησω), κι οι πρωτες εικονες που θαυμασα ηταν οι δικες της..
δυο χρονια πριν, ουτε εγω πιστευα πως ειναι τοσο ''ευκολο'' να δημιουργησεις τετοιες εικονες :):):)
Πολύ χαίρομαι να σε νιώθω προς τα πάνω σκαλιά. Επιτέλους λίγη κίνηση ;)
ReplyDelete@ κοβω βολτες
ReplyDeleteπραγματικα λυπαμαι για τα ''κατω'' μου αλλα δε μπορω να κανω διαφορετικα..
υπομονη κι εγω κι εσεις.. να για αυτο λεω πως αγαπω τους φιλους μου που με νιωθουν και κυριως με ανεχονται..
σαν τη σημερινή μέρα.....
ReplyDelete