Χθες βράδυ, είδα ένα όνειρο..
Έπαιζαν λέει παιδιά στα πέτρινα δρομάκια, πολλά παιδιά, κι οι μάνες βλέποντας μας, δυο ξένους στα μέρη τους, έτρεχαν ξοπίσω τους τάχα πως κάτι είχαν ξεχάσει να τους πουν, κι από τα παράθυρα τα μελαχροινά βλέφαρα κάπνιζαν τσιγάρα βαριά, και τα πλυμμένα ρούχα στη σειρά, από την μια μεριά των σπιτιών ως την άλλη, βρώμαγαν άρωμα τριαντάφυλλου..
Γίναμε ένα μαζί τους, κι η φτώχεια μας δε μας ένοιαζε γιατί η ψυχή μας ήταν γεμάτη από κλάματα κι από γέλια κι από ζαβολιές κι από παιχνίδι..
*η φωτογραφία από το Φανάρι στην Κωνσταντινούπολη
Έπαιζαν λέει παιδιά στα πέτρινα δρομάκια, πολλά παιδιά, κι οι μάνες βλέποντας μας, δυο ξένους στα μέρη τους, έτρεχαν ξοπίσω τους τάχα πως κάτι είχαν ξεχάσει να τους πουν, κι από τα παράθυρα τα μελαχροινά βλέφαρα κάπνιζαν τσιγάρα βαριά, και τα πλυμμένα ρούχα στη σειρά, από την μια μεριά των σπιτιών ως την άλλη, βρώμαγαν άρωμα τριαντάφυλλου..
Γίναμε ένα μαζί τους, κι η φτώχεια μας δε μας ένοιαζε γιατί η ψυχή μας ήταν γεμάτη από κλάματα κι από γέλια κι από ζαβολιές κι από παιχνίδι..
*η φωτογραφία από το Φανάρι στην Κωνσταντινούπολη
Τι όμορφο.................
ReplyDelete1ον) μου έφερες στο μυαλό στιγμές από την παιδική μου ηλικία.. τι ξεγνοιασιά.. τι αθωότητα, όλα τότε ήταν εντελώς διαφορετικά
2ον) μακάρι να μπορούσαμε και τώρα να νιώθαμε έτσι..
3ον) θέλω να πάω στην Κωνσταν/λη!!
Πραγματικά πολύ όμορφο.
ReplyDeleteΔεν έχω πάει στην Κωνσταντινούπολη και μου άνοιξες την όρεξη...
αυτά τα όνειρα δεν περνάνε .. μένουν όνειρα μέσα σ'άλλα όνειρα και κάθε τόσο ξανάρχονται ..
ReplyDelete@ roadartist
ReplyDeleteνομιζω σου εφερα στο μυαλο, καποια χρονια πριν που ακομη επαιζαν στις γειτονιες τα παιδια :)
θελω κι εγω πολυ !
@ τελευταιε
ReplyDeleteδε περιγραφεται, οσο κι αν θελω να σου πω, αυτη η πολη, ο διαφορετικος κοσμος της απο γειτονια σε γειτονια, ειναι αισθηση !
@ μεγκυ
ReplyDeleteπως με καταλαβαινεις !
Αχ αυτές οι γειτονιές με τα παιχνίδια... κάπως έτσι μεγάλωσα κι εγώ!
ReplyDeleteΌσο για την Κωνσταντινούπολη, όνειρα και επιθυμία μαζί, θέλω πολύ να κάνω αυτό το ταξίδι, να δω πότε θα τα καταφέρω!!
@ mariela
ReplyDeleteη ελλαδα του '60 και του '70..
τουλαχιστον εμεις εχουμε κι απο αυτες τις γλυκες αναμνησεις :)
ΠΟΛΥ ΟΜΟΡΦΗ Η ΑΝΑΡΤΗΣΗ ΣΟΥ!!!!
ReplyDeleteΘΕΛΩ ΚΑΙ ΓΩ ΝΑ ΠΑΩ ΣΤΗΝ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗ!!!!
Ψυχή γεμάτη απο κλάματα και απο γέλια. Γεμάτη...Πολύχρωμη όπως η φωτό σου.
ReplyDelete*κάτι μου λέει ότι αν πάω στην Πόλη θα την αγαπήσω πολύ. Έχει μια αύρα Θεσσαλονίκης? Έτσι λένε...
@ σκρουτζακο μου μια καλημερα κι απο εμενα :):):)
ReplyDelete@ kovo voltes
ReplyDeleteτοτε ειχα την pocket μαζι μου την sony..
για αυτο και αυτη η ποιοτητα της φωτογραφιας.. αλλα ειναι τετοιες οι αναμνησεις μου που μ αρεσουν ολες :):)
χχμμμ αρωμα θεσσαλονικης εχει, καποια κομματια μας τα βρηκα και εκει..
θα ελεγα πως εχει πολλα αρωματα, που το ενα μπερδευεται μεσα απο το αλλο..
πρεπει να πας, θα σου αρεσει :):)
Γεμάτο όνειρο...
ReplyDeleteΤελικά η ζωή είναι τόσο απλή!
Και όλα τα απλά είναι πια δυσεύρετα και δύσκολα...
Ομορφιές...
Δες αυτό...
ReplyDeletehttp://www.youtube.com/watch?v=Z3AqS6Rwzh0