Από αυτή την εικόνα, εγώ θα κρατήσω το πορτοκαλί..
Γιατί μου λείπει ο ήλιος, γιατί βρέχει σιωπηλά, γιατί ο ουρανός δε σκάει το χείλι του, γιατί κάνει κρύο, γιατί έβγαλα το μαύρο σκουφί από το πρώτο συρτάρι, γιατί έκρυψα το πρόσωπο πίσω από το δεύτερο μεγάλο κουμπί, γιατί μου λείπετε και οι δύο, γιατί αυτό που θέλω δε μπορώ, γιατί νιώθω άδεια, γιατί δεν ε μ π ι σ τ ε ύ ο μ α ι ούτε εσένα, ούτε εσένα, ούτε κι εσένα πια
γιατί μ αρέσει να περιμένω..
Γιατί μου λείπει ο ήλιος, γιατί βρέχει σιωπηλά, γιατί ο ουρανός δε σκάει το χείλι του, γιατί κάνει κρύο, γιατί έβγαλα το μαύρο σκουφί από το πρώτο συρτάρι, γιατί έκρυψα το πρόσωπο πίσω από το δεύτερο μεγάλο κουμπί, γιατί μου λείπετε και οι δύο, γιατί αυτό που θέλω δε μπορώ, γιατί νιώθω άδεια, γιατί δεν ε μ π ι σ τ ε ύ ο μ α ι ούτε εσένα, ούτε εσένα, ούτε κι εσένα πια
γιατί μ αρέσει να περιμένω..
Εμπιστεύεσαι όμως αυτά τα χρώματα τριγύρω που σε λίγο θα εκραγούν! Και είναι σπουδαίο αυτό, το ξέρεις, για να εμπιστεύεσαι ΕΣΕΝΑ κυρίως.
ReplyDelete@ kovo voltes
ReplyDeleteoχι δε με εμπιστευομαι παντα.. βγαινω πολυ ευκολα απο το δρομο μου, καθ οτι ακρως συναισθηματικη κι ευαισθητη..
εκει πχ που λεω ειμαι μια χαρα, ξυπναω με καταθλιψη, εκει που λεω μπορω να περιμενω, με πιανει ανυπομονησια..
τα χρωματα ναι.. βοηθουν στην ισοροπια μου.. οσο..
Μεγαλη ευαισθησία κρυβεται πισω απο αυτα τα ομορφα λόγια ....σε καταλαβαινω απόλυτα ...
ReplyDelete@ keti
ReplyDeleteσ ευχαριστω πολυ :):):)
This comment has been removed by the author.
ReplyDeleteο φλεβάρης και αν φλεβίσει ... ;)
ReplyDeleteφιλιά πολλά!
@ μπατλερ
ReplyDeleteειμαι φυση αυθεντικη.. αρα θα ταυτιστω με μια αντανακλαση ;)))))))
@ basnia
ReplyDeleteναιιι αλλα μεχρι τα τελη του μαρτη με αρχες απριλη θα μας εχει βγει η ψυχη
;))))*****
Πάντα από μια εικόνα θα κρατάμε την λεπτομέρεια που ξεχωρίζει για μας & πάντα θα μας λείπει κάτι από το σύνολο...
ReplyDelete@ caesar
ReplyDeleteκι η εμπιστοσυνη σαν εννοια;
Αν ήταν όλα ασπρόμαυρα με μόνη την πορτοκαλί σημαδούρα-άγκυρα, θα ήταν τέλεια η φωτογραφία. Θα έδινε έμφαση ακριβώς στο ανατέλλον πορτοκαλί χρώμα.
ReplyDelete@ ❤
ReplyDeleteΣαν έννοια υπάρχει, όπως και πολλές άλλες. Στην εφαρμογή χάνει, όπως και πολλές άλλες ευγενείς προθέσεις.
Εκτός από το πορτοκαλί, θα κρατούσα και την παραμόρφωση που προκαλεί η αντανάκλαση.
ReplyDeleteΜικρός όταν ήμουν, βρισκόμουν σχεδόν διαρκώς μέσα στις βάρκες του νονού μου. Σαν κι αυτή που έχεις απαθανατίσει. Από τότε έχει χαραχτεί στο μυαλό μου αυτό το γλυκό κούνημα της βάρκας στο ανεπαίσθητο κύμα. Κι αυτή αίσθηση με συνοδεύει πάντα. Και μου τη θύμισε τόσο πολύ η φωτογραφία σου. Να είσαι καλά...
@ teleytaie
ReplyDeleteμου εδωσες την περιγραφη ενος πολυ ομορφου συναισθηματος :):):)
Ναι, τελικά υπάρχουν κι άλλα χρώματα απ' το άσπρο, το μαύρο και το γκρι...Η ζωή μας είναι μουντή και ταυτόχρονα λαμπερή... Ο ουρανός μας, σαν είναι συννεφιασμένος και κοιτάξουμε προσεκτικά κάπου στο βάθος του, ισως καταφέρουμε να δούμε μια αχτίδα ήλιου, αρκεί να το επιθυμήσουμε με την καρδιά μας....
ReplyDelete@ αγραμπελη
ReplyDeleteευτυχως υπαρχουν και μερικες ηλιολουστες μερες μεσα στο μουντο χειμωνα..
αχ ο ηλιος ντινα μου..
Από τα πολύ πολύ αγαπημένα μου θέματα, οι βάρκες και οι αντανακλάσεις τους...
ReplyDeleteκαλή εβδομάδα σου εύχομαι γεμάτη χρώματα κι ας είναι γκρίζος ο ουρανός!
@ μαριελα
ReplyDeleteτις θυμαμαι τις βαρκες σου και τις αντανακλασεις τους.. παρα πολυ ομορφες..
χρωματα μεσα μας ευχομαι !
Άκου τι μου ήρθε τώρα θυμάσαι που κάποτε είχες γράψει ότι θέλεις να αγκαλιάσεις κάτι πορτοκαλί...και μετά από πολύ καιρό που ρούφαγες όλο το μπλε με στίγματα πορτοκαλί...που κατάπινες αλμυρά κίτρινα κομμάτια ήλιου...τότε που έλεγες ότι αν δε γνωρίσεις όλα τα χρώματα δε μπορείς να ξεχωρίσεις το λευκό...που τις μέρες που δείχνουν όλα δύσκολα ονειρεύεσαι παραμύθια γιατί είναι το μόνο από το οποίο μπορείς να πιαστείς, τότε με μια αγκαλιά κατακόκκινες παπαρούνες!
ReplyDeleteΘυμάσαι τότε που έλεγες ότι εσύ θυμάσαι φτιάχνοντας εικόνες;
Όσο εμπιστεύεσαι τις εικόνες που φτιάχνεις τόσο θα εμπιστεύεσαι και τους άλλους γιατί και εκείνοι κομμάτι της εικόνας σου είναι.
φιλί
Δεν με λένε Ντίνα... Με λενε Δέσποινα... Ειμαι καινούργια στο να γράφω σχόλια...
ReplyDelete