Friday, February 25, 2011

πορτοκαλί

Από αυτή την εικόνα,  εγώ θα κρατήσω το πορτοκαλί..

Γιατί μου λείπει ο ήλιος,  γιατί βρέχει σιωπηλά,  γιατί ο ουρανός δε σκάει το χείλι του,  γιατί κάνει κρύο,  γιατί έβγαλα το μαύρο σκουφί από το πρώτο συρτάρι,  γιατί έκρυψα το πρόσωπο πίσω από το δεύτερο μεγάλο κουμπί,  γιατί μου λείπετε και οι δύο,  γιατί αυτό που θέλω δε μπορώ,  γιατί νιώθω άδεια,  γιατί δεν   ε μ π ι σ τ ε ύ ο μ α ι  ούτε εσένα,  ούτε εσένα,  ούτε κι εσένα πια







γιατί μ αρέσει να περιμένω..

20 comments:

  1. Εμπιστεύεσαι όμως αυτά τα χρώματα τριγύρω που σε λίγο θα εκραγούν! Και είναι σπουδαίο αυτό, το ξέρεις, για να εμπιστεύεσαι ΕΣΕΝΑ κυρίως.

    ReplyDelete
  2. @ kovo voltes

    oχι δε με εμπιστευομαι παντα.. βγαινω πολυ ευκολα απο το δρομο μου, καθ οτι ακρως συναισθηματικη κι ευαισθητη..

    εκει πχ που λεω ειμαι μια χαρα, ξυπναω με καταθλιψη, εκει που λεω μπορω να περιμενω, με πιανει ανυπομονησια..

    τα χρωματα ναι.. βοηθουν στην ισοροπια μου.. οσο..

    ReplyDelete
  3. Μεγαλη ευαισθησία κρυβεται πισω απο αυτα τα ομορφα λόγια ....σε καταλαβαινω απόλυτα ...

    ReplyDelete
  4. @ keti

    σ ευχαριστω πολυ :):):)

    ReplyDelete
  5. This comment has been removed by the author.

    ReplyDelete
  6. ο φλεβάρης και αν φλεβίσει ... ;)
    φιλιά πολλά!

    ReplyDelete
  7. @ μπατλερ

    ειμαι φυση αυθεντικη.. αρα θα ταυτιστω με μια αντανακλαση ;)))))))

    ReplyDelete
  8. @ basnia

    ναιιι αλλα μεχρι τα τελη του μαρτη με αρχες απριλη θα μας εχει βγει η ψυχη

    ;))))*****

    ReplyDelete
  9. Πάντα από μια εικόνα θα κρατάμε την λεπτομέρεια που ξεχωρίζει για μας & πάντα θα μας λείπει κάτι από το σύνολο...

    ReplyDelete
  10. @ caesar

    κι η εμπιστοσυνη σαν εννοια;

    ReplyDelete
  11. Αν ήταν όλα ασπρόμαυρα με μόνη την πορτοκαλί σημαδούρα-άγκυρα, θα ήταν τέλεια η φωτογραφία. Θα έδινε έμφαση ακριβώς στο ανατέλλον πορτοκαλί χρώμα.

    ReplyDelete
  12. @ ❤
    Σαν έννοια υπάρχει, όπως και πολλές άλλες. Στην εφαρμογή χάνει, όπως και πολλές άλλες ευγενείς προθέσεις.

    ReplyDelete
  13. Εκτός από το πορτοκαλί, θα κρατούσα και την παραμόρφωση που προκαλεί η αντανάκλαση.

    Μικρός όταν ήμουν, βρισκόμουν σχεδόν διαρκώς μέσα στις βάρκες του νονού μου. Σαν κι αυτή που έχεις απαθανατίσει. Από τότε έχει χαραχτεί στο μυαλό μου αυτό το γλυκό κούνημα της βάρκας στο ανεπαίσθητο κύμα. Κι αυτή αίσθηση με συνοδεύει πάντα. Και μου τη θύμισε τόσο πολύ η φωτογραφία σου. Να είσαι καλά...

    ReplyDelete
  14. @ teleytaie

    μου εδωσες την περιγραφη ενος πολυ ομορφου συναισθηματος :):):)

    ReplyDelete
  15. Ναι, τελικά υπάρχουν κι άλλα χρώματα απ' το άσπρο, το μαύρο και το γκρι...Η ζωή μας είναι μουντή και ταυτόχρονα λαμπερή... Ο ουρανός μας, σαν είναι συννεφιασμένος και κοιτάξουμε προσεκτικά κάπου στο βάθος του, ισως καταφέρουμε να δούμε μια αχτίδα ήλιου, αρκεί να το επιθυμήσουμε με την καρδιά μας....

    ReplyDelete
  16. @ αγραμπελη

    ευτυχως υπαρχουν και μερικες ηλιολουστες μερες μεσα στο μουντο χειμωνα..

    αχ ο ηλιος ντινα μου..

    ReplyDelete
  17. Από τα πολύ πολύ αγαπημένα μου θέματα, οι βάρκες και οι αντανακλάσεις τους...
    καλή εβδομάδα σου εύχομαι γεμάτη χρώματα κι ας είναι γκρίζος ο ουρανός!

    ReplyDelete
  18. @ μαριελα

    τις θυμαμαι τις βαρκες σου και τις αντανακλασεις τους.. παρα πολυ ομορφες..

    χρωματα μεσα μας ευχομαι !

    ReplyDelete
  19. Άκου τι μου ήρθε τώρα θυμάσαι που κάποτε είχες γράψει ότι θέλεις να αγκαλιάσεις κάτι πορτοκαλί...και μετά από πολύ καιρό που ρούφαγες όλο το μπλε με στίγματα πορτοκαλί...που κατάπινες αλμυρά κίτρινα κομμάτια ήλιου...τότε που έλεγες ότι αν δε γνωρίσεις όλα τα χρώματα δε μπορείς να ξεχωρίσεις το λευκό...που τις μέρες που δείχνουν όλα δύσκολα ονειρεύεσαι παραμύθια γιατί είναι το μόνο από το οποίο μπορείς να πιαστείς, τότε με μια αγκαλιά κατακόκκινες παπαρούνες!

    Θυμάσαι τότε που έλεγες ότι εσύ θυμάσαι φτιάχνοντας εικόνες;

    Όσο εμπιστεύεσαι τις εικόνες που φτιάχνεις τόσο θα εμπιστεύεσαι και τους άλλους γιατί και εκείνοι κομμάτι της εικόνας σου είναι.

    φιλί

    ReplyDelete
  20. Δεν με λένε Ντίνα... Με λενε Δέσποινα... Ειμαι καινούργια στο να γράφω σχόλια...

    ReplyDelete

τί άλλο να πεις;

  Μπαίνεις σε ένα δωμάτιο και μοιάζει παγωμένο.  Σκουπίδια εδώ κι εκεί,  σκόνη πολύ.  Οι καρέκλες άδειες και οι θεατές ανύπαρκτοι.  Όσο και ...