Wednesday, March 02, 2011

αίσθηση

περπατάω στις στέγες,  τρυπώνω από τα παράθυρα,  βλέπω,  αγγίζω,  ρουφάω στιγμές από τη διαφορετικότητα της ζωής και της φιλοσοφίας των άλλων που καθόλου σπάνια,  με αφήνει έκπληκτη..
at

8 comments:

  1. kovo voltes...Mar 2, 2011, 12:48:00 PM

    Εκείνο το μπαλκονάκι με τις κόκκινες ομπρέλες, μπορώ να το έχω?? Ε, ε?? Τι όμορφα, ασύμμετρα στο χώρο κτίρια...

    ReplyDelete
  2. fish eyeMar 2, 2011, 1:07:00 PM

    @ kovo voltes

    κι εγω πολυ θα το ηθελα..

    *ατμοσφαιρικα..

    ReplyDelete
  3. AnonymousMar 2, 2011, 2:38:00 PM

    Άναρχη δόμηση. Υπάρχουν και χειρότερα από τη Λαμία... ;)

    ReplyDelete
  4. fish eyeMar 2, 2011, 2:45:00 PM

    @ τελευταιε

    ααα δε θελω τετοια..

    αναρχη μεν, ατμοσφαιρικοτατη δε.. ακομη δε μπορω να εξηγησω τι ακριβως ειναι αυτο που με τραβαει στο να την περπαταω αυτη την εικονα..

    ReplyDelete
  5. MairakiMar 2, 2011, 4:16:00 PM

    όμορφη εικόνα....ο συλλογισμός σου δεν με εκπλήσσει καθόλου...(δυστυχώς)....τα φιλιά μου!!!

    ReplyDelete
  6. fish eyeMar 2, 2011, 5:37:00 PM

    @ μαιρακη

    ναι ενταξει αλλα οχι ''δυστυχως''..απλα ειμαστε προσγειωμενοι ;))

    ReplyDelete
  7. AnonymousMar 2, 2011, 8:56:00 PM

    Αυτό που τραβάει εμένα πάντως είναι ότι δε φαίνεται κανένας δρόμος, κανένα μονοπάτι... Σαν ένας κρυφός λαβύρινθος που θέλει να τον ψάξεις... ;)

    ReplyDelete
  8. fish eyeMar 2, 2011, 9:35:00 PM

    σαν κομματι απο εκεινα τα εικονογραφημενα παραμυθια..

    εχεις δικιο.. αυτο πρεπει να ειναι ;)))***

    ReplyDelete

Subscribe to: Post Comments (Atom)

Η Κάρι μας

  Η απειρία της την έκανε να  αφήνει ελεύθερη την φαντασία της,  που οργίαζε πάντα,  ζωγραφίζοντας κάθε ευκαιρία σαν το χρυσό αγκίστρι που θ...