Sunday, March 13, 2011

ένα αφτί

Mε τα ρούχα ακόμη της γιορτής,  την ευχάριστη κούραση στο σώμα,  το κρασάκι να διευρύνει τον κόσμο των σκέψεων,  και τη bitter γεύση της τούρτας  στη γλώσσα..  κυριακάτικο απόγευμα με έντονη την επιθυμία για ένα καφέ και κάτι με αίσθηση τρυφερή..

Χρειάζομαι ένα αφτί που να μ ακούει,  δίχως να μου κάνει κριτική.
Να μιλήσω,  να πω..  ώσπου να αδειάσω..  σ ένα νου που θα με νιώθει και θα με καταλαβαίνει.
Να ακουμπήσω χαλαρά έστω και για λίγο..  σε κάποιον που δε θα ξινίσει ή δεν θα φύγει.

Προς το παρόν αγκαλιάζω το βιβλίο μου και την γλυκιά και ενδιαφέρουσα ιστορία που κρύβει στις σελίδες του..
Πάλι κάποιος έχει κάτι να μου πει..  εξαιρετικά εκτιμητέο που μεγαλώνει όμως την προσωπική μου ανάγκη..

*η φωτογραφία από το deviantart της ZoeWieZo

12 comments:

  1. Δεν χρειάζεται καν να το σκεφτείς. Βάλε καφεδάκι (νομίζω και κάτι κρύο το σηκώνει η λιακάδα) και λέγε τώρα...ΌΛΑ....;))
    *μη μου συννεφιάζεις...Πλησιάζει φεγγάρι, φεγγάρι μου, αυτό βαραίνει...

    ReplyDelete
  2. @ κοβω βολτες

    νομιζω πως σε εχω τρομαξει ;)))***

    λιγο;;;

    ReplyDelete
  3. Όχι μωρέ...Απλά ψάχνω πάντα να βρω αν το χαμόγελο είναι στη θέση του...Χαίρομαι όταν πέφτω έξω στις ανησυχίες μου ;))

    ReplyDelete
  4. @ κοβω βολτες

    πως μεταφερεται το γελιο μου λες;
    μεσα απο αυτο το γυαλι.. μπρρρρ

    και να θελω να κατσουφιασω πια νομιζεις μπορω; να το πω πιο ανοιχτα..
    μ αφηνεις; συνεχως υπο επιτηρηση ειμαι ;))))**********

    ReplyDelete
  5. Άμα δε βρεις άλλο αυτί να μιλήσεις, εμείς είμαστε εδώ... Μόνο για να ακούμε...

    ReplyDelete
  6. @ τελευταιε μου

    σ ευχαριστω :):):)*

    ReplyDelete
  7. Eεε κι εμείς εδώ τι κάνουμε;;
    μάλλον γι αυτό εφευρέθηκε το μπλόγκινκ
    (το χωρίς κριτική μπορεί να μην το γλυτώνεις πάντα αλλά... έχει και η διαγραφή τη χάρη της ...φαντάζομαι)
    Όλη αυτιά.....

    ReplyDelete
  8. @ ξωτικο

    εχω αναγκη απο φωνη αληθινη.. ματια που να βλεπουν.. στομα που να μιλαει..

    ανθρωπο που να ξερει να ξεψαχνιζει και να ακουει..

    ανθρωπο που να ανοιξει τα χερια και να μπορει να σε στηριξει..

    ReplyDelete
  9. χαχαχα...Έτσι εκεί, να μη ξεχνιόμαστε!! Αν πάλι θες να σ'αφήσω σε μαυρίλα, μη στη στερώ...;)))

    ReplyDelete
  10. @ κοβω βολτες

    απεναντιας μ αρεσει που υπαρχει καποιος που με προσεχει τοοοσο πολυ ;)))))))

    ReplyDelete
  11. το ξέρω βρε πουλάκι μου ,μέχρι να τον βρείς προσφέρθηκα....

    ReplyDelete
  12. @ ξωτικο

    χχχχχ οκ οκ
    δεκτη η προσφορα ;)*

    ReplyDelete

τί άλλο να πεις;

  Μπαίνεις σε ένα δωμάτιο και μοιάζει παγωμένο.  Σκουπίδια εδώ κι εκεί,  σκόνη πολύ.  Οι καρέκλες άδειες και οι θεατές ανύπαρκτοι.  Όσο και ...