λέξεις

Έφτιαξα ένα διπλό ελληνικό για να έχω την αίσθηση πως είμαι εκεί.
Δεν πρόλαβα να τον τελειώσω,  δυό γουλιές και βρέθηκα στα στενά μιας πόλης που καίγεται.

Αγόρασα ένα βιβλίο,  βιβλίο παραλίας με στοιχεία πραγματικότητας!  Μη με ρωτήσεις τι ακριβώς σημαίνει αυτό,  ίσως σου απαντήσω όταν το τελειώσω,  αφού βέβαια φτάσω στο τέλος του αυτό που διαβάζω τώρα.

Ψώνισα,  όχι ρούχα,  αλλά από αυτά που πάντα ψώνιζα με μεγάλη ευκολία,  γέμισα μια σακούλα με πράγματα που δε χρειάζομαι αλλά θα πρέπει να στίψω το μυαλό μου για να τα βάλω στο δρόμο τους.

Πονάει το σώμα μου από τη ζέστη και αδειάζω όλο τον πάγο του ψυγείου επάνω μου.

Πολλές φορές σκέφτομαι πράγματα που θέλω να τα μεταφέρω εδώ,  και μετά τα ξεχνάω.
Δε ξέρω αν είναι θέμα μνήμης ή αυτή η απέχθεια που έχω με κόπο αποκτήσει σε κάθε είδος ανάλυσης.
Κι αν είναι έτσι ή αλλιώς τι σημασία μπορεί να έχει.
Άλλωστε από όσους αγαπώ,  με χωρίζουν χιλιόμετρα.  Κι αυτό δεν αλλάζει.  Τίποτα δεν αλλάζει..

Ραντεβού σου έκλεισα.  Να σε ξυπνήσω στις πέντε..
Μετά να φτιάξω πάλι καφέ,  να χαιδέψω το καινούργιο,  να διαβάσω το παλιό,  να βάλω το μαύρο φόρεμα,  να κάτσω στη βεράντα και να ευχηθώ να φυσάει..


update..
επανήλθα γιατί διάβασα το mail της γαλλίδας φίλης μου..  είναι απάντηση στη δική μου εξιστόρηση,  πως είμαστε λίγο δύσκολα στην ελλάδα,  πως δεν έχουμε δουλειές,  άρα και μεγάλες πιθανότητες μετανάστευσης των παιδιών μας..

μου απαντά..
Στέλλα ή θα πρέπει να σταματήσω εδώ αυτή την κουβέντα,  ή θα με πάρουν τα δάκρυα..
I LOVE GREECE, YOUR COUNTRY IS THE NICEST IN THE WORLD, THE HEART OF OUR CIVILIZATION, you can never loose that !!




πάω να φτιάξω εκείνο τον καφέ..