Friday, August 12, 2011

πεφταστέρια

Θα σουρουπώνει,  όταν θα δεις στον ουρανό ένα κατακόκκινο μπαλόνι ελευθερωμένο από τα δάχτυλα ενός  μικρού παιδιού.

Θα ανάψεις μια φωτιά

Θα ξαπλώσεις στην αμμουδιά
τα χέρια κάτω από κεφάλι

Θα ξεχαστείς στην απειρία
Θα θαυμάσεις
Θα απορήσεις
Θα νιώσεις μικρός

Θα μου ζητήσεις ένα ποτό,  ίδιο με τότε

Και χωρίς να στρέψεις το βλέμμα από τα άστρα
Θα γεμίσεις τις τσέπες σου μ αυτά..




''Και μες το αίμα σου
Έν'  άστρο πάντα ταξιδεύει''

Είσαι όμορφη
Αλφαβητάριο,  1954
Τάκης Βαρβιτσιώτης





8 comments:

  1. παράξενο αίσθημα: όταν ο λόγος σε εκφράζει τόσο.

    θα κλείσω τα μάτια για να νιώσω.

    ReplyDelete
  2. Πολύ όμορφη ανάρτηση ... νοσταλγική ... και πάντα τα αστέρια μας κάνουν να νιώθουμε μικροί ... καληνύχτα ...

    ReplyDelete
  3. γοητευτικό
    άραγε ποιο αστέρι κυλά και στο δικό μας σώμα;

    ReplyDelete
  4. @ ταξιδιωτη

    αυτος ειναι ο σκοπος μου ;)

    ReplyDelete
  5. @ Λια

    ερωτικο μυστηριο !

    ReplyDelete
  6. @ summertime

    μου θυμησες καποτε, πριν πολλα χρονια που ειχα διαλεξει το δικο μου αστερι αναμεσα στα τοσα του νυχτερινου ουρανου :):)

    ReplyDelete
  7. Ανατρίχιασα! Να μας χαρίσεις κι άλλα τέτοια όμορφα ποιήματα. Δεν καταλαβαίνω γιατί η βιβλιοθήκη μου είναι άδεια από ποίηση ενώ μ' αρέσει τόσο.

    ReplyDelete
  8. @ librarian

    σοφα λογια, σα χαικου..


    μη νομιζεις πως εγω εχω στις βιβλιοθηκες μου ποιηση, αλλωστε την χρειαζομαι λιγες αλλα καλες στιγμες οποτε καλυπτομαι απο το google, ακομη κι απο καποια blogs :):)

    ReplyDelete

τί άλλο να πεις;

  Μπαίνεις σε ένα δωμάτιο και μοιάζει παγωμένο.  Σκουπίδια εδώ κι εκεί,  σκόνη πολύ.  Οι καρέκλες άδειες και οι θεατές ανύπαρκτοι.  Όσο και ...