Όλο και κάπου θα την έχω ξαναδεί αυτή την εικόνα, ειλικρινά δε θυμάμαι, ή που έχει αρχίσει να χτυπάει την πόρτα το αλτσχάιμερ ή που οι πληροφορίες είναι πια τόσες πολλές κι η μνήμη ανίκανη να τις συγκρατήσει όλες.
Βρέθηκε μπροστά μου σε μια αναζήτηση στο google, και την λάτρεψα, κυριολεκτικά χάθηκα μέσα της.
Παλιά λοιπόν, το καλοκαίρι δεν ήταν ΜπΛε, παρ' όλο που περνούσαμε όλο τον Ιούλιο τότε στη θάλασσα, γιατί αυτός ήταν ο μήνας ο καλός, τον Αύγουστο ερχόταν οι αέρηδες και γέμιζαν τα νερά μέδουσες, και βρώμιζαν από τα φύκια.. ήταν καθαρό, λαμπερό, ΚίΤΡινο.. εκτυφλωτικό θα έλεγα..
Τα ψάθινα καπέλλα μας, τα ποδήλατα, τα σορτς, η άμμος, ο ήλιος, οι διαφημίσεις των αντιηλιακών, οι φιλίες, το γδάρσιμο στο γόνατο, ο πόνος, η αναμονή, η βόλτα, τα πέδιλα, τα πεζοδρόμια, οι καλαμιές, τα στάχυα, τα καλαμποκοχώραφα, οι πλαγιές, τα γέλια, το παιχνίδι, η ειλικρίνεια, το κλάμα, η μεσημεριάτικη ξεκούραση, τα πρωινά, τα άστρα τις νύχτες, τα θερινά σινεμά..
όλα μαζί έφτιαχναν ένα καλοκαίρι που αν με ρωτούσες θα σου έλεγα πως είχε ένα χρώμα γεμάτο, απόλυτο και κιτρινοχρυσαφένιο!
ναι. όντως ο Ιούλιος είναι κίτρινος και γλυκός σαν το δροσερό πεπόνι και το Σαρντονέ κι άλλα...
ReplyDelete@ summertime
ReplyDeleteΗΤΑΝ.. κι ο ιουλιος και ο αυγουστος.. σα κροκαδι αβγου χχχ
Τόσο ξανθό φως τριγύρω απο τον ήλιο πώς να έχει άλλο χρώμα?
ReplyDelete*μοιάζει με την αλλη φωτό του Βετριάνο που αγαπάω που χορέύουν στην αμμουδιά, ίσως γι'αυτό σου έκανε κάτι..Μια αγάπη με θάλασσα και ομπρέλες έχει αυτός ο άνθρωπος.
@ kovo voltes
ReplyDeleteφυσικα και τη θυμηθηκα..
το χρωμα με τραβηξε και μια κινηση που εχει ολη η εικονα, ρευστη σα μελι :)
θα το ήθελα πιο πολύ προς το χρυσό να σου πω γιατί έτσι είναι τα καλοκαίρια χρυσά... αλλά μ'αρέσει η σκέψη σου πολύ!
ReplyDelete@ moutro
ReplyDeleteναιιιι δε διαφωνω καθολου.. χρυσο, χρυσοκιτρινο.. η αισθηση ιδια ειναι :)
φιλια!
Δεν το είχα "δει" ποτέ έτσι το καλοκαίρι. Λουσμένο στον ήλιο, το μπλε μόνο σαν φόντο...όμορφο :-)
ReplyDelete@ M
ReplyDeleteμα το καλοκαιρι εγινε μπλε τα τελευταια χρονια ;)))
Το καλοκαίρι για μένα φεγγάρι μου είναι και θα είναι πορτοκαλί:)
ReplyDelete@ ρουντελακι
ReplyDeleteεισαι απο τους λιγους νομιζω..
μ αρεσει το πορτοκαλι, ανηκει στα θερμα χρωματα τα οποια υπεραγαπω ;)))
Είδα αυτό που είδες μέσα στη φωτογραφία των καλοκαιριών του ήλιου μας. Αυτός το κάνει χρυσαφένιο..
ReplyDeleteΥπέροχες μνήμες
@ ρεγγινα
ReplyDeleteετσι !!!
ο Καντίνσκι ισχυρίζεται ότι το κίτρινο είναι το χρώμα της ζωής.... τώρα καταλαβαίνουμε γιατί αυτό το χρώμα πονάει τόσο στα μάτια... λέει ο Cioran.
ReplyDeleteκαλοκαίρι σαν λεμόνι που έπεσε στη θάλασσα...
@ σημειωσεις ανυπομονησιας
ReplyDeleteισως λοιπον τοτε που τα καλοκαιρια ηταν κιτρινα, να υπογραμμιζαν εναν αλλο τροπο Ζωης, ή μια αλλη οπτικη γωνια ;)))
μπορω να παρω λιγο απο το λεμονι σου για το βραδινο μου μοχιτο ;;;
σ ευχαριστω για το περασμα!
εύκολα...
ReplyDeleteθα ξαναπεράσω...