σκέψεις

..λένε πως δε βγάζουμε μέσα εδώ τον πραγματικό μας εαυτό,  αλλά το αντίθετο του,  ή αν θέλετε το κομμάτι εκείνο που συνήθως είναι βαθιά κρυμμένο σε κάποια αραχνιασμένη του γωνία..
ίσως για αυτό και εγώ ψάχνω στην αναζήτηση του google φωτογραφίες που εκπέμπουν γαλήνη και τρυφερότητα και ήρεμη διάθεση..
_____________________________________________________________________

έχω πιεί ελληνικό καφέ διπλό σε τεράστια κούπα από πολύ αγαπημένο πρόσωπο και τον λάτρεψα περίεργο όμως όσες φορές προσπαθώ να το φτιάξω μόνη μου έτσι,  κάτι με χαλάει..
συνήθως δυο φλυτζανάκια στη σειρά είναι ο δικός μου τρόπος..
_____________________________________________________________________

αποζητάμε τις αλλαγές αλλά δεν είναι όλες οι αλλαγές ευχάριστα αποδεκτές σωστά;
_____________________________________________________________________

δυσκολεύομαι να βάλω σε μια σειρά τα όσα θα ήθελα..  αν μετέφερα τον εαυτό μου χρονικά στο επόμενο έτος!

συνήθως όπου και όπως με πάει η βάρκα..

δε μου αρέσει καθόλου αυτό!
_____________________________________________________________________

διαβάζω αυτό το βιβλίο του Ίρβιν Γιάλομ ''στον κήπο του Επίκουρου''
χχμμμ δύσκολα θα το συνιστούσα σε κάποιον που αγαπώ..
δε ξέρω αν υπάρχει λόγος να σου βάζει κάποιος στο μυαλό σου όλα αυτά!
_____________________________________________________________________

δε λέω ο άνθρωπος δε πρέπει να σταματά ποτέ να το παλεύει και να προσπαθεί,  αλλά ας κάνει κάτι και το σύμπαν για όλο αυτό..  λίγη extra τύχη δεν θα έκανε σε κανέναν κακό..
_____________________________________________________________________

αν πατήσει κάποιος στις αδυναμίες σου είναι επειδή του έχεις δώσει το δικαίωμα να το κάνει;
_____________________________________________________________________

ακούω ''black coffee''

βροχή

Πίσω από τη διάφανη,  νερένια κουρτίνα,  τα χρώματα και τα σχήματα που γενναιόδωρα σου προσφέρει μια πόλη δείχνουν τόσο διαφορετικά..

Μπαίνεις στο γνωστό στέκι καφέ και αφήνεις την ομπρέλλα να στραγγίζει στην ειδική θήκη αριστερά..

Δίνεις παραγγελία στο νεαρό,  για καφεδάκι ζεστό.  Με μπόλικη κανέλα..

Χώνεσαι στις σελίδες του ''φιλμ νουαρ''  που ως εξ θαύματος διαδέχτηκε τον ''εξώστη''..  τυχαίνει να συμβαίνουν κι όμορφα πράγματα σ αυτή την πόλη κάποιες φορές..

Μια γουλιά καφέ ζεσταίνει το σώμα σου,  στ' αλήθεια έχει πέσει η θερμοκρασία και δεν φταίει που ακόμη είναι πρωί..

να σε ρωτήσω κάτι;
αν,  λέμε αν είχες τη δυνατότητα να βρεθείς σε μια άλλη χώρα..  με λυμμένο το οικονομικό πρόβλημα,  μπορείς να φανταστείς τι ακριβώς θα σου έλειπε;

μπαλίτσα

Aπόψε είμαι ένα τόσο δα μικρούλη πραματάκι στην παλάμη σου..

Παρ'  όλα αυτά,  πάντα πίστευα ότι ''όλα θα πάνε καλά''

είναι κάτι στιγμές..

Δεν ξέρεις που να πρωτογυρίσεις το βλέμμα..  ένας ουρανός σε αποχρώσεις μαβιές και ροζ,  πορτοκαλοκόκκινες στ' αριστερά,  πουλιά και μια πόλη να ανάβει σιγά σιγά τα φώτα της καθώς βυθίζεται σε μια θαλασσένια ομίχλη..

Μια μελωδία ακούγεται από μακριά κι ένα ζευγάρι χορεύει σε ρυθμούς tango..  ο ακορντεονίστας δίνει τον καλύτερο του εαυτό..

Για ένα χορό χρειάζονται δυό.
Αυτός που θα παρασύρει τον άλλον στο ρυθμό,  κι αυτός που θα ακολουθήσει.
Πάντα όμως ο καθένας χορεύει στα προσωπικά του βήματα..

Οι νότες αφιερωμένες..

ουτοπία ή ανάγκη;

Να είσαι πνευματικά ευέλικτη. Η δύναμη δε βρίσκεται στο να είναι κανείς άκαμπτος και σταθερός, αλλά στο να είναι ευλύγιστος. Το ευλύγιστο δέντρο αντέχει στη θύελλα. Μάζεψε όλη τη δύναμη που δίνει ένας γρήγορος νους.

Η ζωή είναι παράξενη. Συμβαίνουν τόσα πράγματα εκεί που δεν τα περιμένει κανείς, ώστε απλώς με το ν' αντιστέκεσαι σ' αυτά δεν πρόκειται να λύσει κανένα πρόβλημα. Χρειάζεται να έχει κανείς τεράστια ευλυγισία και σταθερή καρδιά.

Η ζωή είναι σαν μια κόψη ξυραφιού και πρέπει να περπατήσει κανείς πάνω σ' αυτό το μονοπάτι με εξαιρετική προσοχή και ευέλικτη σοφία.

Η ζωή είναι τόσο πλούσια, έχει τόσους θησαυρούς, κι εμείς την πλησιάζουμε με άδειες καρδιές. Δεν ξέρουμε πώς να γεμίσουμε τις καρδιές μας με την αφθονία της ζωής. Είμαστε φτωχοί μέσα μας κι όταν προσφέρονται τα πλούτη της, τ' αρνιόμαστε. Η αγάπη είναι επικίνδυνο πράγμα, φέρνει τη μόνη επανάσταση που δίνει απόλυτη ευτυχία. Είναι τόσο λίγοι εκείνοι από μας που μπορουν ν΄αγαπούν, τόσο λίγοι εκείνοι που θέλουν ν' αγαπούν. Αγαπάμε βάζοντας όρους, κάνοντας την αγάπη εμπορεύσιμο πράγμα. Εχουμε νοοτροπία παζαριού, αλλά η αγάπη δεν είναι εμπορεύσιμη, δεν είναι ένα απλό "πάρε - δώσε". ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΥΠΑΡΞΗΣ όπου όλα τα ανθρώπινα προβλήματα είναι λυμένα. Πάμε στο πηγάδι για νερό κρατώντας δαχτυλήθρα κι έτσι η ζωή καταντάει μια κακόγουστη υπόθεση, ασήμαντη και μίκρη.

Τι υπέροχο μέρος που θα μπορούσε να είναι η γη με τόση πολλή ομορφιά που υπάρχει, τόσο μεγαλείο, τόσο άφθαρτη ομορφιά! ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΑΓΙΔΕΥΜΕΝΟΙ ΣΤΟΝ ΠΟΝΟ ΚΑΙ ΔΕ ΝΟΙΑΖΟΜΑΣΤΕ ΝΑ ΞΕΦΥΓΟΥΜΕ ΑΠ' ΑΥΤΟΝ, ΑΚΟΜΑ ΚΙ ΟΤΑΝ ΚΑΠΟΙΟΣ ΜΑΣ ΔΕΙΧΝΕΙ ΤΟΝ ΔΡΟΜΟ.

Δεν ξέρω, αλλά νιώθει κανείς να φλέγεται από αγάπη, υπάρχει μια άσβεστη φλόγα, νιώθει ότι έχει τόσο πολλή απ' αυτήν που θέλει να τη δώσει σε όλους. Και το κάνει. Είναι σαν ένα ποτάμι που κυλάει με ορμή, που ποτίζει και δίνει ζωή σε κάθε πόλη και χωριό, μολύνεται από τις ανθρώπινες βρομιές που πέφτουν σ' αυτό, αλλά σύντομα τα νερά καθαρίζονται από μόνα τους και συνεχίζουν να τρέχουν.

ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΚΑΤΑΣΤΡΕΨΕΙ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ, ΓΙΑΤΙ ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΔΙΑΛΥΟΝΤΑΙ ΜΕΣΑ Σ' ΑΥΤΗΝ: ΤΟ ΚΑΛΟ ΚΑΙ ΤΟ ΚΑΚΟ, ΤΟ ΑΣΧΗΜΟ ΚΑΙ ΤΟ ΟΜΟΡΦΟ.

ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΜΟΝΑΔΙΚΟ ΠΡΑΓΜΑ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΙΔΙΟ ΑΙΩΝΙΟΤΗΤΑ.

J.KRISNAMURTI

πανσέληνος

Tο φεγγάρι απόψε κάνει αγκαλιές με τα σύννεφα,  κι έτσι όπως το βλέπω λαμπερό στο σκοτάδι της νύχτας,  μ ένα γλυκό φως να φτάνει στην αυλή μου..

..σκέφτομαι την αλήθεια,  την κάθε αλήθεια να στρογγυλεύει και να γλυκαίνει και να φτάνει στον κάθε ενδιαφερόμενο με τη γλυκύτητα του φεγγαριού..  σκερτζόζα,  λίγο φανερή και λίγο κρυμμένη,  φοβούμενη να μην πληγώσει και να μην απομακρύνει..





η φωτογραφία από το weheartit.com

κυριακατικοκουβέντες

M' αρέσει όταν ανακαλύπτω στην πόλη μου καινούργιες,  ζεστές γωνιές..
____________________________________________________________

-Λέω να φτιάξουμε γαλλικό σήμερα
- ...
-Τι;
-Να φτιάξουμε μωρέ αλλά ας πέσει και λίγο η ζέστη,  ας κάνει ένα αεράκι,  λίγο δροσιά..  δε λέω Φθινόπωρο γιατί αυτό κλεμμένη λέξη από ιστορία αγάπης κατάντησε..
____________________________________________________________

-Πάω ν' αγοράσω εφημερίδα..
-Πάρε κι αυτή με τα κουπόνιαααα..
____________________________________________________________

Μπορώ να αντέξω τα πάντα,  αλλά ένα άνθρωπο που κινδυνολογεί θα μπορούσα να τον χαστουκίσω..
μετά σκέφτομαι πως κάτι έχει πάθει κι αυτουνού το μυαλό,  λίγη την έχεις τόση πίεση;

..και μετά τον λυπάμαι,  όχι για τον τρόπο που σκέφτεται αλλά για το λούκι στο οποίο έχει μπει

BLuE

Πίσω από κάθε μπλέ..  κρύβεται κι ένας μικρός θεός..



και μια συνταγή από το αγαπημένο γλυκό του γιού μου και όχι μόνο
http://stellacreation.blogspot.com/2011/09/lemon-and-chocolate.html

καλό σαββατοκύριακο να ευχηθώ;

βροχή μου

Aπό απόσταση,  μπορείς να δεις την πραγματικότητα..  να την αντιμετωπίσεις όμως;

Ο ουρανός έχει γεμίσει αστραπόβροντα και το μπαλκόνι μου βροχή..  η νύχτα έγινε μέρα και η ζέστη δροσιά..

Η Φθινοπωρινή ατμόσφαιρα έχω την αίσθηση πως είναι ακόμη πολύ μακριά,  αλλά ρίξτε μια ματιά εδώ στις πολύ όμορφες εικόνες από δημιουργίες φίλων που διάλεξα για εσάς :)

Χθες,  άνοιξα το μεγάλο ντουλάπι και έβγαλα την καφετιέρα,  ξέπλυνα με νερά και ξύδια..  νομίζω πως αύριο το πρωί πολύ ευχαρίστως θα πιώ μια τεράστια κούπα αχνιστό γαλλικό καφέ!

στο ραδιόφωνο ''βροχή μου''  από τον Θηβαίο

κάτι σαν επίλογος

Eίχα δει μια ταινία πριν από χρόνια,  δε θυμάμαι ούτε ποιοί ηθοποιοί έπαιζαν,  ούτε τίτλο,  ούτε χρονολογία,  μου είχε αφήσει όμως το εξής..

Ταινία αγάπης,  η πρωταγωνίστρια συνάντησε τον τότε καλό της χρόνια μετά,  αφού είχε ξαναφτιάξει τη ζωή της και θεωρούσε τον εαυτό της χορτάτο,  ικανοποιημένο και ευτυχισμένο..

Τον κοίταζε σα να τον έβλεπε για πρώτη φορά,  ή σαν να ήθελε να ζυγίσει τι είχε αλλάξει μέσα σε όλα αυτά τα χρόνια,  το πριν και το μετά..  έτσι νόμιζα τότε..

Η αλήθεια είναι πως τον κοίταζε σα να ήθελε να βυθίσει το βλέμμα της βαθιά μέσα στην ψυχή του με μοναδική οδό τα μάτια..  σα να ήθελε να ανακαλύψει ακόμη και τόσα χρόνια μετά τι ήταν αυτό που είχε αυτός και την έφερνε κοντά του..  που ήταν η όλη διαφορά..  την αιτία έψαχνε..  το γιατί..

Παρ όλες τις ειλικρινείς συζητήσεις και την σταθερή συμπαράσταση του ενός προς τον άλλον για άλλα τόσα χρόνια,  η απάντηση δεν δόθηκε τουλάχιστον όσον αφορά το σενάριο της ταινίας..


Ήθελε να του κάνει μια ερώτηση,  στην οποία αυτός διπλωματικά δεν απάντησε.. παρ όλο που συζητούσαν μεταξύ τους τα πάντα σα δυο καλοί φίλοι (άραγε πόσο φίλοι μπορεί να είναι δύο άνθρωποι που ανήκουν σε αντίθετα φύλα);

''για ποιό πράγμα θα καιγόσουν σήμερα;''

Ήξερε πως ήταν δυνατός κι αγαπούσε τη ζωή πολύ..  μα τώρα..  σήμερα..  ήταν τόσο διαφορετικά τα πράγματα..
Όλα είχαν αλλάξει..  αυτή,  αυτός,  οι ζωές τους,  οι κοινοί τους φίλοι..

Θυμάμαι έντονα το τέλος της ταινίας..  όπου αυτή του λέει..  ''άρα παντρευόμαστε μόνο για να κάνουμε παιδιά''
''γιατί το λες αυτό'' τη ρώτησε
''πριν από λίγο μου έλεγες πως η απιστία είναι δεδομένη,  που είναι λοιπόν ο έρωτας κι η αγάπη''     ''άρα δημιουργούμε οικογένεια μόνο και μόνο για να κάνουμε παιδιά''..

άτιτλο

Mη με πηγαίνεις στα όμορφα..  μπουκώνουν τα μάτια μου και ξεχειλίζουν μνήμες..


Στα άσχημα να με πας..  σ αυτά που δε γνωρίζουν από συναισθηματική φόρτηση και έχουν αντοχές  στην καθημερινότητα!

συνεχίζεται..

Aπαγορεύω σ αυτό το Καλοκαίρι να δώσει τη θέση του στο Φθινόπωρο..



..και ρωτάω..  όποιος ξεπεράσει τα όρια μπορεί να χάσει τα πάντα;