Tις ακραίες καταστάσεις όλοι τις αναζητούμε έστω κι αν ψιλοβολευόμαστε στη θαλπωρή μιας επαναλαμβανόμενης καθημερινότητας..
Να ας πούμε σήμερα, όλο αυτό το κρύο θα ήθελα να ήταν ένα πυκνό και κατάλευκο χιόνι κι εγώ να κυκλοφορούσα με το ποδήλατο που δεν έχω, σε μια χώρα που δεν θα ήταν η ελλάδα..
σ' ένα δρόμο που στο βάθος του το μέλλον δεν θα ήταν δυσοίωνο..
μετά.. θα τινάζαμε από πάνω μας τις νιφάδες και θα πίναμε ζεστούς καφέδες σε κάποιο μαγαζί που θα μύριζε αλκοόλ και μπύρα και θα είχε θολή από τον καπνό ατμόσφαιρα, τόσο θολή που δύσκολα θα διέκρινες τους θαμώνες..
Ωραίο...σαν όνειρο!
ReplyDeleteΗ .."πλάκα" είναι πως όλο αυτό το σκηνικό που φαντάζει όνειρο, μπορεί να είναι το αυτονόητο.
ReplyDeleteΑλλά μάλλον συμφέρουν οι υποανάπτυκτες και τριτοκοσμικές χώρες...παρά οι αναπτυγμένες.. Τελικά έτσι φαίνεται...
Ονειρεύτηκα κι εγώ μαζί σου! :)
ReplyDeleteΣ'ακολουθησα κι εγω. Μονο που ισως καθισω σε αλλο καφε. Την τοση καπνα δεν την αντεχα ουτε οταν καπνιζα :):):)
ReplyDeleteΜ'αρεσει να ζουμε ετσι. Να επιμενουμε στα ονειρα. Τα καταπινω σαν καταπραυντικο σιροπι κι ας μην αλλαζει ποτε η κατασταση... αλλαζει ο τροπος που την ζουμε :)
Καλη εβδομαδα!!!
xxx
τέλεια η εικονα,μα αυτή τη καπνα ρε παιδι μου γιατι?!μου μαύρισε το άσπρο :)
ReplyDeleteΣε μια χώρα που θα ήταν η πραγματική Ελλάδα μου...Μόνο αυτό θα άλλαζα στο όνειρο...Χιόνι...χμμ...κάτι θέλω να γράψω γι'αυτό ναι...Πνοή ομορφιάς...
ReplyDeleteΤι κι αν το χιόνι δεν έπιασε να πέφτει;
ReplyDeleteκι αν ο καφές δεν γεύτηκε στην γλώσσα;
απ την θολούρα δεν θα ήξερες αν ήρθα-ε.
: )
@ axillea
ReplyDelete:):):)
τωρα τι να σου πω.. ακομη γελαω και δεν ειναι αυτο, ειναι που με ρωτανε γιατι γελας και τι να απαντησω
βρε φιλαρακι αμα δε σ αρεσει η θολουρα αλλαξε το εσυ..
πες πως δε πινουμε καφε, πες πως γινομαστε σκνιπες απο το αλκοολ
αλλα παλι δε θα βλεπω αν εισαι ακομη απεναντι μου 'η αν εφυγες
#^%*^&^%%^
*το χιουμορ σου!!!!!!!
έτσι καρδούλα μου, και τα όνειρα χρειάζονται σενάριο
ReplyDeleteφιλί
@ αγραμπελη
ReplyDeleteαρκει να υπαρχουν εστω κι αυτα :)
@ roadartist
ReplyDeleteτριτοκοσμικη η ελλαδιτσα μας; μα τι λες τωρα :)
@ αυτη που ηταν καποτε
ReplyDeleteκαλημερες!
@ dee dee
ReplyDeleteμου θυμησες το σιροπι που εδινε στα μικρα η μαιρη ποππινς
την εχεις δει τη ταινια;
@ cook
ReplyDelete:):):)
@ κοβω βολτες
ReplyDeleteισως καααποτε.. να γινει κι αυτο!
@ μεγκυ
ReplyDeleteπου να το αλλαζεις οσες φορες θελεις :):)
παραγγέλνω ένα δεύτερο δυνατό καφέ, με ένα σφηνάκι τσίπουρο από αχλάδι μέσα για να παλέψω το κρύο, ρίχνω πάνω μου το τσικνισμένο απ' τους καπνούς των τσιγάρων μπουφάν μου, και βγαίνω έξω να καθαρίσω λίγο το πεζοδρόμιο απ' το χιόνι.
ReplyDeleteΓιατί, Έλληνες είμαστε, σε λίγο θα βγεί κάποιος και θα γκρινιάξει "που 'ναι τα συνεργεία του Δήμου, κανείς δεν καθαρίζει, γραμμένους μας έχουν" και θα μου χαλάσει τη μέρα.
ΥΓ. όχι, δεν είμαι η καφετζού, της παρέας είμαι κι εγώ... κρατείστε τον καφέ μου ζεστό...
Την Μαιρυ Ποππινς; Ναι την εχω δει :)
ReplyDeleteΛιγη μαγεια ποιος δεν την εχει αναγκη; :)
Καλημερααα
Και μόλις ξυπνάς νιώθεις εκείνη τη μαυρίλα του ανεκπλήρωτου... Φιλιά
ReplyDelete@ magpie
ReplyDeleteφερνω ενα φτυαρι κι ερχομαι να βοηθησω..
χχχ
@ μουτρο
ReplyDeleteπροσωπικα αυτη τη μαυριλα του ανεκπληρωτου τη νιωθω συνεχεια τα τελευταια χρονια, καθολου προσφατη δεν ειναι..
και το χειροτερο; εχω μαθει να ζω ετσι και να λεω ειμαι καλα!
Πόσο πολύ μέσα στο μυαλό μου είσαι! ακριβώς αυτό σκέφτομαι το τελευταίο διάστημα!!!
ReplyDelete@ sofi-k
ReplyDeleteδεν ειμαστε οι μονες χχχ
καλως την μετα απο τοοοσο καιρο :)
:) Χαίρομαι που ξαναβρίσκω τόσους φίλους!!!
ReplyDeleteΗ πράξη είναι αποτέλεσμα της σκέψης. Πρώτα ονειρευόμαστε και αν η εικόνα είναι πολύ δυνατή, δεν αποκλείεται να τη βιώσουμε..
ReplyDeleteΠρος στιγμήν πάντως με παρέσυρες στο όνειρό σου;-)