Monday, October 17, 2011

όνειρο




Tις ακραίες καταστάσεις όλοι τις αναζητούμε έστω κι αν ψιλοβολευόμαστε στη θαλπωρή μιας επαναλαμβανόμενης καθημερινότητας..

Να ας πούμε σήμερα,  όλο αυτό το κρύο θα ήθελα να ήταν ένα πυκνό και κατάλευκο χιόνι κι εγώ να κυκλοφορούσα με το ποδήλατο που δεν έχω,  σε μια χώρα που δεν θα ήταν η ελλάδα..

σ' ένα δρόμο που στο βάθος του το μέλλον δεν θα ήταν δυσοίωνο..

μετά..  θα τινάζαμε από πάνω μας τις νιφάδες και θα πίναμε ζεστούς  καφέδες σε κάποιο μαγαζί που θα μύριζε αλκοόλ και μπύρα και θα είχε θολή από τον καπνό ατμόσφαιρα,  τόσο θολή που δύσκολα θα διέκρινες τους θαμώνες.. 

25 comments:

  1. Ωραίο...σαν όνειρο!

    ReplyDelete
  2. Η .."πλάκα" είναι πως όλο αυτό το σκηνικό που φαντάζει όνειρο, μπορεί να είναι το αυτονόητο.
    Αλλά μάλλον συμφέρουν οι υποανάπτυκτες και τριτοκοσμικές χώρες...παρά οι αναπτυγμένες.. Τελικά έτσι φαίνεται...

    ReplyDelete
  3. Ονειρεύτηκα κι εγώ μαζί σου! :)

    ReplyDelete
  4. Σ'ακολουθησα κι εγω. Μονο που ισως καθισω σε αλλο καφε. Την τοση καπνα δεν την αντεχα ουτε οταν καπνιζα :):):)

    Μ'αρεσει να ζουμε ετσι. Να επιμενουμε στα ονειρα. Τα καταπινω σαν καταπραυντικο σιροπι κι ας μην αλλαζει ποτε η κατασταση... αλλαζει ο τροπος που την ζουμε :)

    Καλη εβδομαδα!!!

    xxx

    ReplyDelete
  5. τέλεια η εικονα,μα αυτή τη καπνα ρε παιδι μου γιατι?!μου μαύρισε το άσπρο :)

    ReplyDelete
  6. Σε μια χώρα που θα ήταν η πραγματική Ελλάδα μου...Μόνο αυτό θα άλλαζα στο όνειρο...Χιόνι...χμμ...κάτι θέλω να γράψω γι'αυτό ναι...Πνοή ομορφιάς...

    ReplyDelete
  7. Τι κι αν το χιόνι δεν έπιασε να πέφτει;
    κι αν ο καφές δεν γεύτηκε στην γλώσσα;
    απ την θολούρα δεν θα ήξερες αν ήρθα-ε.
    : )

    ReplyDelete
  8. @ axillea

    :):):)
    τωρα τι να σου πω.. ακομη γελαω και δεν ειναι αυτο, ειναι που με ρωτανε γιατι γελας και τι να απαντησω

    βρε φιλαρακι αμα δε σ αρεσει η θολουρα αλλαξε το εσυ..
    πες πως δε πινουμε καφε, πες πως γινομαστε σκνιπες απο το αλκοολ

    αλλα παλι δε θα βλεπω αν εισαι ακομη απεναντι μου 'η αν εφυγες
    #^%*^&^%%^

    *το χιουμορ σου!!!!!!!

    ReplyDelete
  9. έτσι καρδούλα μου, και τα όνειρα χρειάζονται σενάριο

    φιλί

    ReplyDelete
  10. @ αγραμπελη

    αρκει να υπαρχουν εστω κι αυτα :)

    ReplyDelete
  11. @ roadartist

    τριτοκοσμικη η ελλαδιτσα μας; μα τι λες τωρα :)

    ReplyDelete
  12. @ αυτη που ηταν καποτε

    καλημερες!

    ReplyDelete
  13. @ dee dee

    μου θυμησες το σιροπι που εδινε στα μικρα η μαιρη ποππινς

    την εχεις δει τη ταινια;

    ReplyDelete
  14. @ κοβω βολτες

    ισως καααποτε.. να γινει κι αυτο!

    ReplyDelete
  15. @ μεγκυ

    που να το αλλαζεις οσες φορες θελεις :):)

    ReplyDelete
  16. παραγγέλνω ένα δεύτερο δυνατό καφέ, με ένα σφηνάκι τσίπουρο από αχλάδι μέσα για να παλέψω το κρύο, ρίχνω πάνω μου το τσικνισμένο απ' τους καπνούς των τσιγάρων μπουφάν μου, και βγαίνω έξω να καθαρίσω λίγο το πεζοδρόμιο απ' το χιόνι.
    Γιατί, Έλληνες είμαστε, σε λίγο θα βγεί κάποιος και θα γκρινιάξει "που 'ναι τα συνεργεία του Δήμου, κανείς δεν καθαρίζει, γραμμένους μας έχουν" και θα μου χαλάσει τη μέρα.

    ΥΓ. όχι, δεν είμαι η καφετζού, της παρέας είμαι κι εγώ... κρατείστε τον καφέ μου ζεστό...

    ReplyDelete
  17. Την Μαιρυ Ποππινς; Ναι την εχω δει :)
    Λιγη μαγεια ποιος δεν την εχει αναγκη; :)

    Καλημερααα

    ReplyDelete
  18. Και μόλις ξυπνάς νιώθεις εκείνη τη μαυρίλα του ανεκπλήρωτου... Φιλιά

    ReplyDelete
  19. @ magpie

    φερνω ενα φτυαρι κι ερχομαι να βοηθησω..

    χχχ

    ReplyDelete
  20. @ μουτρο

    προσωπικα αυτη τη μαυριλα του ανεκπληρωτου τη νιωθω συνεχεια τα τελευταια χρονια, καθολου προσφατη δεν ειναι..

    και το χειροτερο; εχω μαθει να ζω ετσι και να λεω ειμαι καλα!

    ReplyDelete
  21. Πόσο πολύ μέσα στο μυαλό μου είσαι! ακριβώς αυτό σκέφτομαι το τελευταίο διάστημα!!!

    ReplyDelete
  22. @ sofi-k

    δεν ειμαστε οι μονες χχχ

    καλως την μετα απο τοοοσο καιρο :)

    ReplyDelete
  23. :) Χαίρομαι που ξαναβρίσκω τόσους φίλους!!!

    ReplyDelete
  24. Η πράξη είναι αποτέλεσμα της σκέψης. Πρώτα ονειρευόμαστε και αν η εικόνα είναι πολύ δυνατή, δεν αποκλείεται να τη βιώσουμε..

    Προς στιγμήν πάντως με παρέσυρες στο όνειρό σου;-)

    ReplyDelete

τί άλλο να πεις;

  Μπαίνεις σε ένα δωμάτιο και μοιάζει παγωμένο.  Σκουπίδια εδώ κι εκεί,  σκόνη πολύ.  Οι καρέκλες άδειες και οι θεατές ανύπαρκτοι.  Όσο και ...