Monday, October 31, 2011

όταν κάνεις σχέδια..




Παρακολούθησα μια ταινία την προηγούμενη εβδομάδα,  για κανένα άλλο λόγο πέρα από το ότι πρωταγωνιστούσε ο Ρίτσαρντ Γκηρ,  που παραμένει θεός παρά την ηλικία του..
Το κύριο θέμα αφορούσε την πίστη και την αφοσίωση ενός σκύλου,  του Χάτσκι απέναντι προς το αφεντικό του..
Όλως περιέργως η μνήμη μου προσπέρασε όλη αυτή τη κατά τα άλλα υπέροχη και δραματική σχέση και κόλλησε στη σκηνή που ο Ρίτσαρντ Γκηρ φεύγει το συγκεκριμένο πρωινό από το σπίτι του,  όπως έκανε χρόνια τώρα για να πάει στη δουλειά του..
Οι τελευταίες του λέξεις ήταν ''γειά θα τα πούμε το βράδυ''  αλλά το βράδυ δεν ήρθε ποτέ.. τον πρόλαβε ο θάνατος..

Αφορμή να έρθει αυτή η σκηνή στο μυαλό ήταν η είδηση που διάβασα χθες,  δεν θα αναφέρω πρόσωπο,  δεν έχει σημασία σ αυτό το κείμενο,  θα πω μόνο πως ο άνθρωπος έφυγε ένα πολύ ήσυχο Κυριακάτικο πρωινό από το σπίτι του για να περπατήσει ή να τρέξει στο πλακόστρωτο της παραλίας και δε επέστρεψε ποτέ γιατί κάποιος άλλος ίσως οδηγούσε ενώ είχε πιεί κι ένα αόρατο χέρι αποφάσισε ότι οι στιγμές αυτών των δύο έπρεπε να συναντηθούν σε ένα τραγικό τροχαίο ατύχημα..

Σα να τον ακούω να φωνάζει ''έρχομαι σε καμμιά ωρίτσα,  να μου έχεις έτοιμο καφέ''

Και μετά να γίνεται μια τελεία στον ουρανό..  τόσο απλά!

______________________________________

Όταν κάνεις σχέδια για όλη την επόμενη εβδομάδα,  και σ/κ έχεις αρπάξει ένα γερό και δυνατό κρυολόγημα γελάς για να μη κλάψεις..

Μ έχει εξαντλήσει ο βήχας κι ο φάρυγγας μου είναι σα να έχω καταπιεί σπασμένο καθρέφτη.. το μόνο που με κάνει να νιώθω καλά είναι οι καραμέλες μέντας και το τσάι..

Αλλά πόσο τσάι πια μπορεί να πιεί κανείς;




19 comments:

  1. Για την ίδια είδηση έκανα τις ίδιες ακριβώς σκέψεις. Αυτό το αναπόφευκτο που βρίσκεται πάντα πλάι αλλά δε του δίνουμε σημασία προκαλεί ζάλη στο μυαλό.Το σίγουρο είναι ένα. Να απολαμβάνουμε τις στιγμές, γιατί ακριβώς είναι πολύτιμες. Γιατί ακριβώς δεν γνωρίζουμε το αύριο. Και το λέω με απόλυτη επίγνωση των στιγμών και της πολυτιμότητας τους, όσο πεζό και αν ακούγεται.
    *πιες μια ρακή σφηνάκι καλό μου και θα γιάνεις...Δε μ'ακούς, δε μ'ακούς...;))

    ReplyDelete
  2. @ kovo voltes

    ειδικα οταν γνωριζεις παρα πολυ καλα την απλοτητα του ''παω μια βολτα στην παραλια''
    σα να λεμε βγηκε να παρει τσιγαρα απο το περιπτερο και τον χτυπησε αυτοκινητο..
    απαπαααααα

    οταν οι ανθρωποι λεει κανουν σχεδια ο θεος γελαει..

    δεν ειναι πεζο να μιλας για απολαυση των στιγμων.. ή εγω μεγαλωσα τοσο πολυ;

    *:P:P:P
    ισως παω γιατρο το απογευμα, ελεγα να το αποφυγω αλλα δε βλεπω να με παιρνει ;)

    ReplyDelete
  3. Πράγματι, προκαλεί έκπληξη πόσα πολλά μπορούν να αλλάξουν από τη μια στιγμή στην άλλη.
    Αλλά ξέρεις τι πιστεύω;
    Ότι το άγνωστο είναι που μας εξιτάρει κι αυτό είναι που μας δίνει όρεξη για ζωή με ό,τι κι αν συνεπάγεται αυτό.

    ReplyDelete
  4. να πας στο γιατρό
    κάποιες φορές είναι αναπόφευκτο

    χωρίς σχέδια γαληνεύεις

    σαν τελεία στον ουρανό, ησυχάζεις

    φιλί κορίτσι μου

    ReplyDelete
  5. @ sharper

    μμμ αυτο μας εξιταρει; θα ελεγα πως μαλλον δε το βαζουμε ποτε κατα νου.. και λειτουργουμε σα να εχουμε πιασει μια καλη λαρεκλα στην αιωνιοτητα ;)

    ReplyDelete
  6. @ μεγκυ

    το εχω σκεφτει κι αυτο.. το οτι γαληνευεις.. ουτε σκεψεις, ουτε προβληματα ουτε πως κ γιατι..

    παραμενει ομως ανατριχιαστικο

    ελεγα να αποφυγω το γιατρο.. αλλα μαλλον προς τα εκει με βλεπω

    φιλια!

    ReplyDelete
  7. Εχω μερες να μπω και θα τα γραψω ολα μαζι

    1. κι εγω θελω γατες :)

    2. για τον πονολαιμο ζεστο τσαι με μελι, λεμονι και κονιακ!!!! Θα το πινεις ζεστο προς χλιαρο, οχι καυτο, γιατι θα ερεθιζεται περισσοτερο ο λαιμος σου.


    3. Οταν ακουσα αυτη την ειδηση κι εγω παγωσα. Ειναι αυτο που ειπες Στελλα, η απλοτητα τους πραγματος με σοκαρε. Αλλα διαφωνω στο αλλο Στελλα μου. Γιατι να ειναι πεζο να μιλας για απολαυση στιγμων; Γιατι ο θανατος να ακυρωνει την χαρα μας; Νομιζω το αντιθετο. Εμφαση στις στιγμες, γιατι ποτε δεν ξερεις αν....

    καλη εβδομαδα!!

    xxxxxxxxxxxxx

    ReplyDelete
  8. @ dee dee

    μα κι εγω αυτο πιστευω πως δεν ειναι πεζο να μιλας για απολαυση στιγμων και βιαστηκα συμπηρωσω πως μεγαλωσα πολυ..

    οσο εισαι νεος δε το βλεπεις ετσι νομιζω.. ζητας ποιοτητα αλλα και διαρκεια ε;

    ReplyDelete
  9. Ναι , παντα ονειρευεσαι την διαρκεια. Αλλα μαθαινεις να απολαμβανεις και τα στιγμιαια, για να μη μενεις χρόνια ανικανοποιητος χαχα :):):)

    Η φωτογραφια που επελεξες κα-τα-πλη-κτι-κη!

    ReplyDelete
  10. καραμέλες alpenkraft.
    εδώ και άπειρο καιρό το έχω φιλοσοφήσει -υποτίθεται, πάντα είμαστε απροετοίμαστοι στα κακά μαντάτα.
    μας κοιτάει ο θεός από ψηλά.
    τί να σκέφτεται άραγε;

    ReplyDelete
  11. @ dee dee

    που τελικα αποτελουν μεγαλο κομματι της ζωης μας και το πιο ομορφο κατα την αποψη μου :)

    ReplyDelete
  12. @ summertime

    ειναι ολα θεμα τυχης;

    ειναι λεω,,

    ReplyDelete
  13. μπορεί να είχε ολοκληρώσει το καθήκον του σε αυτή τη ζωή, κ δεν αναφέρομαι μόνο σε επιστημονικό επίπεδο, που σίγουρα, ήταν θεαματικό, αλλά και σε προσωπικό...

    ένας κύκλος κλείνει για να ανοίξει κάποιος καινούργιος... αν και θέλω να πιστεύω ότι... με κάποιον τρόπο θα επιστρέψει...

    καλό μεσημέρι να έχεις...

    ReplyDelete
  14. Χμμ, γιατί όλοι περιστρεφόμαστε από τέτοιες σκέψεις τελευταία; Θα πρέπει να το δεχτούμε, ο θάνατος είναι η συνέχεια της ζωής και συνάμα είναι και το μεγαλύτερο μυστήριο. Τέτοιες σκέψεις πάντα θα υπάρχουν όταν ένας άνθρωπος χάνεται, αλλά πάντα κάποιος κάπου αλλού θα γεννιέται και θα κρατάει τις ισορροπίες..

    ReplyDelete
  15. και ενώ γνωρίζουμε συνεχίζουμε να κάνουμε σχέδια και να ζούμε και να φερόμαστε λες και θα είμαστε αιώνιοι.....απο την άλλη είναι όμορφο να ονειρευόμαστε ,απλά να μη χάνουμε το τώρα και τις αξίες των στιγμών ...προσωπικά μένω πολλές φορές μεταξεταστέα σε αυτό ......

    περαστικά ,καλή ανάρρωση εύχομαι ,

    η φωτογραφία που έβαλες είναι καταπληκτική !

    φιλιά !

    ReplyDelete
  16. @ προφητη

    συμφωνω μαζι σου, απλα με αφηνει αφωνη το απροσδοκητο ;)

    ReplyDelete
  17. @ lyric person

    εννοειται..

    η σκεψη μου αφορουσε οχι αυτον καθ εαυτο το θανατο, αλλα το απροσδοκητο που δινει καποιες φορες το στιγμα του..

    ReplyDelete
  18. @ ποδονιφτη

    μα το λεω, λειτουργουμε σα να ειμαστε αιωνιοι..

    απο την αλλη, αν ηταν αλλιως θα ειμασταν συνεχως ανασφαλεις

    και εννοειται οτι πρεπει να ζουμε τις στιγμες.. που συνηθως τις μεταθετουμε για χι λογους στο ''αυριο''

    :)

    ReplyDelete
  19. This comment has been removed by a blog administrator.

    ReplyDelete

τί άλλο να πεις;

  Μπαίνεις σε ένα δωμάτιο και μοιάζει παγωμένο.  Σκουπίδια εδώ κι εκεί,  σκόνη πολύ.  Οι καρέκλες άδειες και οι θεατές ανύπαρκτοι.  Όσο και ...