Δευτέρα πρωί

Eίναι κάτι μέρες ισοπεδωμένες τόσο πολύ που τίποτα δε σου κινεί το ενδιαφέρον..  ούτε η γεύση του καφέ,  ούτε η δουλειά,  ούτε καν το γλυκό που έχεις κατά νου να φτιάξεις..

Είναι κάτι μέρες που το μόνο που θέλεις είναι να έρθει κάποιος,  να σε τραβήξει από το χέρι,  να σε πάει βόλτα,  να σου κάνει κουβέντα,  να σου βάλει στο μυαλό σκέψεις,  να σε πάρει αγκαλιά και να σ αφήσει να κοιμηθείς μέσα της γλυκά γλυκά.

Είναι κάτι μέρες που σκέφτομαι πως το μόνο που έχει καταφέρει το πέρασμα του χρόνου είναι να χάνω όλο και πιό πολύ την εμπιστοσύνη μου..  σε πρόσωπα και καταστάσεις..