Πόσο μπορεί ένας άνθρωπος να μισήσει τον εαυτό του;
Κατά πόσο μπορεί να αναγνωρίσει τα λάθη του; Να αποκτήσει επίγνωση των πράξεων του; Να τραβήξει μια κόκκινη γραμμή; Να τοποθετήσει από την μια αυτό που έχει μισήσει, κι από την άλλη το πως θέλει να προχωρήσει;
Πέρα από τα διάφορα κουτάκια που έχω για να τοποθετώ τις σκέψεις μου χρειάζομαι επειγόντως ένα καλάθι αχρήστων. Αν και ακόμη κι εκεί, τα τσαλακωμένα, πεταμένα χαρτιά βρίσκονται σε ορατό πεδίο.
Κάποτε απέδωσα πολλά θέματα σε μια και μόνο λέξη, ''εξάρτηση''. Κάπου διάβασα πως η εξάρτηση απαιτεί δύο ''αρρώστους''. Ο ένας, ο υποτιθέμενος εξαρτημένος, κι ο άλλος που ικανοποιείται από αυτή την ενέργεια. Δεν ξέρω πόσο θα μπορούσε να παρηγορήσει κάποιον αυτή η σκέψη!
Ίσως μια άφεση αμαρτιών από εσένα για σένα, ένα τεράστιο ''σε συγχωρώ'' δώρο στον εαυτό σου.
Θα ήταν εφικτό;
Είναι απολύτως εφικτό όταν γίνεται με όλη σου την ειλικρίνεια. Και τότε ξέρεις, δεν χρειάζεσαι καν τον κάδο απορριμάτων...;)
ReplyDeleteπρεπει να συμβει κι αυτο.. ξεκαθαρισμα το λενε; εσωτερικων λογαριασμων ;)
ReplyDeleteπιστεύω έντονα αυτό το οτι στην εξάρτηση χρειάζονται δυο άρρωστοι....δεν νομίζω πως αν κάποιος νιώθει ανεπιθύμητος,θα κάτσει κάπου...σίγουρα άμεσα η έμμεσα τρέφεται απο τα ίσως του άλλου αρρώστου....η αβεβαιότητα που προκαλεί ο άλλος άρρωστος είναι αυτή που τρέφει την εξάρτηση!!
ReplyDelete@ rosy
ReplyDeleteη εξαρτηση εχει πολλες μορφες
εννοειται οτι νιωθεις επιθυμητος..
η εξαρτηση ομως δεν απαιτει τα ''ισως''
δεν ξερω αν αυτα την θρεφουν
ισως εξαρταται απο την περιπτωση ;
Τι όμορφο... Παρά το μελαγχολικό ύφος, είναι τόσο γλυκό...
ReplyDeletesigoyra eksartatai apo tin periptosi...den uparxei kaloupi se auta...
ReplyDelete