Sunday, May 13, 2012

cafe de flore





Θέλω καιρό να γράψω να γράψω για αυτή την ταινία,  που μου είχε αρέσει τόσο πολύ ο τίτλος και την περίμενα,  την περίμενα και φαντασιωνόμουν τα χίλια μύρια σχετικά με το σενάριο.

Δυό μεγάλες αγάπες,  η μια, χρονολογικά τοποθετημένη κάπου στη δεκαετία του '60,  ανάμεσα σε μια μια μητέρα κι ένα παιδί με ειδικές ανάγκες.  Πόσο πιό μεγάλη αγάπη από αυτή;  Πόσο πιό ανιδιοτελής και πολύτιμη;
Κι όμως,  ο σεναριογράφος θέλει να την μετατρέψει σε αγάπη κτητική,  εγωιστική,  μια αγάπη λάθος γιατί έχασε τα όρια του μέτρου.

Η δεύτερη,   μια αγάπη ερωτική,  τοποθετημένη στο σήμερα.  Ένας άντρας και μια γυναίκα στο τέλος μια σημαντικής σχέσης.  Ο χρόνος που φθείρει.  Αυτός,  φεύγει με μια άλλη γυναίκα.  Αυτή μένει πίσω και πονάει.  Πονάει τόσο όσο κάθε αγάπη που προσπαθείς να ξεριζώσεις από μέσα σου.  Ο χρόνος τη βοηθάει να συνέλθει.  Άλλωστε αυτός λένε πως είναι ο καλύτερος γιατρός.
Αυτός,  και τα όνειρα που βλέπει τις νύχτες που την παραπέμπουν σ αυτή την ίδια την άλλη σχέση,  της μάνας και του παιδιού.
Απλά αυτή τη φορά το τραγικό λάθος θα αποφευχθεί..

5 comments:

  1. Στα υπόψην... και ήθελα να την δω...

    ReplyDelete
  2. Δεν καταλαβα πολλα, αλλα φαινεται ενδιαφερον :)

    Καλη εβδομαδα!!

    ReplyDelete
  3. Πού να βρω χρόνο γμτ να τη δω... Ζηλεύω.

    ReplyDelete
  4. Μπήκα και διάβασα μαζεμένες αναρτήσεις, γιατί χάθηκα... απ' όλους όμως, χωρίς διακρίσεις! Και να 'μαι πάλι εδώ παλεύοντας με το χρόνο...
    Στον περιορισμένο χρόνο μου προστέθηκε κι αυτή η ταινία. Πρέπει να την δω!
    Φιλιά κορίτσι!

    ReplyDelete

τί άλλο να πεις;

  Μπαίνεις σε ένα δωμάτιο και μοιάζει παγωμένο.  Σκουπίδια εδώ κι εκεί,  σκόνη πολύ.  Οι καρέκλες άδειες και οι θεατές ανύπαρκτοι.  Όσο και ...