Έτσι όπως μάζευε τα πιάτα από το τραπέζι, καταμεσήμερο του Ιούνη, της ήρθε να βγει από την πόρτα, να περπατήσει δυό σταυροδρόμια πιό κάτω, να κοιτάξει το άσπρο μπουρνούζι που στεγνώνει στο μπαλκόνι, να σπρώξει την σιδερένια εξώπορτα, να πάρει το ασανσέρ για τον τρίτο, να κτυπήσει το κουδούνι, να της ανοίξει και να δώσει ένα φιλί στο νεαρό αγόρι που πριν λίγες μέρες, όσο να αποχαιρετιστούν από εκείνη τη σύντομη συνάντηση, της έδειχνε το σπίτι του..
''Ενα φλιτζάνι καφές, ένα τσιγάρο που καπνίζεις και το άρωμά του σε διαπερνά, τα μάτια μισόκλειστα μέσα στο ημίφως του δωματίου... Δεν θέλω τίποτε άλλο από τη ζωή εκτός από τα όνειρά μου και αυτό... Λίγο είναι; Δεν ξέρω. Μήπως ξέρω τι είναι λίγο και τι πολύ;'' Φερνάντο Πεσσόα
Thursday, June 14, 2012
να βγει από την πόρτα..
Έτσι όπως μάζευε τα πιάτα από το τραπέζι, καταμεσήμερο του Ιούνη, της ήρθε να βγει από την πόρτα, να περπατήσει δυό σταυροδρόμια πιό κάτω, να κοιτάξει το άσπρο μπουρνούζι που στεγνώνει στο μπαλκόνι, να σπρώξει την σιδερένια εξώπορτα, να πάρει το ασανσέρ για τον τρίτο, να κτυπήσει το κουδούνι, να της ανοίξει και να δώσει ένα φιλί στο νεαρό αγόρι που πριν λίγες μέρες, όσο να αποχαιρετιστούν από εκείνη τη σύντομη συνάντηση, της έδειχνε το σπίτι του..
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
δυό πλευρές
Όλοι οι άνθρωποι έχουμε δύο πλευρές. Την μια, την άσχημη, την κρύβουμε επιμελώς. Κανείς δεν θέλουμε να την καταλάβει, θέλουμε να μας ...
Να το κάνει! Πάραυτα.
ReplyDeleteΓιατι αύριο μπορεί να είναι πολύ αργά.
ΥΓ. την φαντάζομαι ν' ανεβαίνει απ' τις σκάλες στον τρίτο...ταιριάζει καλύτερα με τη σιδερένια αυλόπορτα...
@ the thieving magpie
ReplyDeleteισως και να το κανει, κι αν οχι αυτο, κατι αλλο ;)
πολλες φορες θελουμε πραγματα, που εκ των πραγματων ειναι αδυνατον να συμβουν.. οχι βεβαια το να βγεις απο τη δικη σου πορτα, αλλα το να μπεις σε μια ξενη..
*χχμμμ ναι οι σκαλες δινουν μια αισθηση vintage, υποθετω οπως πως η συγκεκριμενη πολυκατοικια, διαθετει ασανσερ.. αλλα και σιδερενια εξωπορτα
νομιζω θα το τσεκαρω :) :) :)
Λίγο αίσθημα γαλλικού κινηματογράφου δίνει η αφήγηση...
ReplyDelete@ deime
ReplyDeleteπολυ ομορφο αισθημα !
Εξαιρετικό. Κάτι ανάμεσα στο σε Αμελί (μουσική με σκηνή να περπατά μόνη η Αμελί στο δρόμο) και σε Κισκλόσφκι με την Μπινός στο "Μπλε" να επισκέπτεται το μουσουργό...
ReplyDelete@ δειμε
ReplyDeleteκαι με τοση φαντασια αγαπητε μου παλι σας αγαπαμε ;))))
Όχι φιλί, χαστούκι. Πιο ερωτικό έτσι, πιο παθιασμένο :)
ReplyDelete@ ευα
ReplyDeleteχαστουκι;
μα χαστουκι;;;
μπααα.. φιλι θα του δωσει.. φιλι παθιασμενο !!!!!!
Χαστούκι βέβαια!
ReplyDeleteΜπαίνει, του ρίχνει μία μπούφλα, τον καρφώνει με ένα βλέμμα που βγάζει σπίθες, προκλητικά αμίλητη, αφόρητα προκλητική.. τον αιφνιδιάζει, τον εξιτάρει, του ξυπνάει τον κυνηγό μέσα του..
Ε, και το παθιασμένο φιλί δεν μπορεί παρά να ακολουθήσει, ας κάνει κάτι κι αυτός!
Αν δεν ακολουθήσει, τότε ή χλεχλές είναι ή αδελφή ή δεν ενδιαφέρεται. Τουτέστιν, δεν πήγε χαμένο και το χαστούκι! :)))
@ ευα
ReplyDelete:)
:)
πόσο μ'άρεσε!! :) με ενθουσίασε βασικά^
ReplyDeleteνα το κάνει να το κάνει :)
αυτά τα απρόβλεπτα, τα ξαφνικά είναι τα πιο όμορφα^
καλό σου βράδυ! :D
@ Δαφνη
ReplyDeleteβεβαια, μας ενθουσιαζει το απροβλεπτο, το διαφορετικο, και αυτο που θα μας βγαλει απο στριμμενη μας καθημερινοτητα..
αυτο που θα μετατρεψει τις αγριες γωνιες της σε μαλακες στρογγυλαδες ;)