Ήθελε να είναι φτιαγμένη από άλλα υλικά.. να μπορεί να τρυπώσει μέσα στο μεταλικό λευκό διχτυωτό κουβούκλιο του ανεμιστήρα.
Να πιαστεί με μια χαρτοταινία στο μαρμάρινο πάτωμα, ή στο σημείο εκείνο του τοίχου που έβαζε το χέρι της και το ένιωθε να κρυώνει.
Να τρέξει με την ταχύτητα του ήχου σαν μελωδία και να μείνει εκεί, παρέα με το κύμα της θάλασσας..
..αλλά θεέ μου, κάποιος πρέπει πρώτα να στρώσει το μέσα της, αν αυτό γινόταν ποτέ να συμβεί, και το κυριότερο, να της αφαιρέσει δια παντός αυτό που όλοι ονόμαζαν μνήμη.
Όπως και να είχε, αυτό τον ιδρώτα του καλοκαιριού που μούσκευε από το πρωί ως το βράδυ το μυαλό της, δεν τον άντεχε με τίποτα..
με συνεπηρες τοσο που ηθελα να ειμαι αυτη η κυρια
ReplyDeleteΦαντάσου να μπορούσε να βουτάει σε αυτόν τον ιδρώτα, δροσίζοντας τον νου...
ReplyDeleteΕμένα καύσωνας μου μοιάζει... που σκαρφαλώνει σε καυτά ύψη...
Ωραία γραφή :)
@ παρατηρητη
ReplyDeleteοτιδηποτε αλλο εκτος απο ανθρωπος θα ηθελα εγω.. εστω μια μυγα στο μπουκαλι μιας παγωμενης πορτοκαλαδας ;)
@ οδοιπορε
ReplyDeleteκαινε τα παντα.. πανω, κατω..δεξια.. αριστερα..
φωτια στα μπατζακια μας που λενε, κι ας ειναι απο αλλο ανεκδοτο αυτο χχχ
Δεν έπρεπε να μουσκεύει το μυαλό της... Το καλοκαίρι είναι για να ερωτευόμαστε... Το σεντόνι πρέπει να γίνεται μούσκεμα από τη μάχη...
ReplyDelete