Αλήθεια πόσα μυστικά κρύβουμε ο ένας από τον άλλον; Υπάρχουν όρια; Κι αν έπεφταν στα χέρια μας καλά κρυμμένα γράμματα εκείνων που αγαπάμε; Ε-mail;
Ή τι το καλύτερο, κάποιο μυστικό blog-ημερολόγιο με λεπτομερή ανάλυση κάθε μέρας της ζωής τους;
Πόσο καλά γνωρίζουμε τελικά αυτούς με τους οποίους υποτίθεται ότι μοιραζόμαστε τα πάντα;
..μυστικο blog
ReplyDeleteπου εκει θα εξιστορει την αγαπη μας, για καποιο ατομο??
και ποση εκπληξη, οταν ο αλλος το ανακάλυπτε!
και ποσο καταλυτικος, ισως, ο ρολος αυτων των blogs, γραμμάτων.
ποσο πιο ομορφος και απλος θα ηταν ο κοσμος μας...
αλλά οι αντιδράσεις, μερικων ανθρωπων, οταν τους λες τα αισθηματα σου, μας κανουν να κλεινομαστε ακομα περισσοτερο.
καλημερα :)
ποσο καλα ΔΕΝ μπορουμε να γνωριζουμε κανεναν ηλια και ποσα μυστικα κρυβονται/κρυβουμε γυρω μας ειναι τρομακτικο αν το καλοσκεφτεις.. ζουμε στον κοσμο της φαντασιας μας ουτως ή αλλως, βλεπουμε αυτο που θελουμε να δουμε ή αυτο που μας αφηνουν να δουμε
ReplyDeleteκαλημερα!
:)
Δεν θα γνωρίσουμε στο απόλυτο ακόμη και τον εαυτό μας, πόσο μάλλον κάποιον με τον οποίο μοιράζεσαι την ζωή σου..αλλά δεν είσαι εσύ!
ReplyDeleteΤο να υπάρχουν κρυμμένα γράμματα με κρυμμένα συναισθήματα είναι όμορφο, αν θες και ρομαντικό, ίσως γιατί οι περισσότεροι έχουν πάψει να νιώθουν αγάπη!
Να έχεις εμπιστοσύνη και να μην κάνεις δεύτερες σκέψεις, δηλητηριάζουν...
Την καλημέρα μου :)
@ μαιρακι
ReplyDeleteτα κρυμμενα γραμματα ειναι χειροτερο απο ενα κρυμμενο τηλεφωνο ας πουμε γιατι σημαινει αγαπη..
ποιος θελει να αγαπουν καποιον αλλο κ οχι εσενα;)
Ίσως δεν το έθεσα σωστά :))
ReplyDeleteΚρυμμένα γράμματα και συναισθήματα αγάπης για εμάς σαφώς...Θέλω να αγαπά εμένα και όχι κάποια άλλη....εγωιστικό? Ανθρώπινο!
:)))
@ μαιρακι
ReplyDeleteναι αλλα εδω μιλαμε για μυστικα που κρυβει ο αλλος απο μας..
βεβαια υπαρχουν και τα μυστικα που απευθυνονται σε μας για μας.. αυτα που δεν τολμουν να μας πουν για αλλους λογους, αλλα αυτο κι αν ειναι απολυτα ρομαντικο, ονειροπολο κι εκτος εποχης
χχχ
Παντα υπαρχει η υποψια οτι καποια ματια θα πεσουν πανω στα "κρυφα" γραπτα μας. Ποτε δεν ειναι γυμνος ο λογος μας απο τον φοβο ενδεχομενων παραβιασεων. Μεσα στον χρονο ομως, εκπαιδευεσαι να εισαι περισσοτερο αληθινος απο οσο αντεχεις και δεν σε νοιαζει και πολυ ποιος θα τα διαβασει τελικα. Τα κρατας περισσοτερο για να μην προκαλεσεις και οχι για να διαφυλαξεις.
ReplyDeleteΚαι ειναι εξαιρετικα επικινδυνες οι ισορροπιες αν αποκαλυφθουν τετοια γραπτα. Οι ερμηνειες που δινει ο συγγραφεας με αυτες που δινει ο αναγνωστης, ειναι εξαιρετικα σπανιο να συμπιπτουν :)
Εξαρταιται τι εχεις ηδη επενδυσει στην επικοινωνια με το συγκεκριμενο ατομο:)
Καλημερααααα
τα κρατας περισσοτερο για να μη πονεσεις τον αλλον.. κατερινακι μου.. ετσι ακριβως και σαν επακολουθο να μη διαταραχθουν ισορροπιες αλλα κυριως να μη πληγωσεις..
ReplyDeleteκαλημερα!
σωστα φεγγαρενια μου :)
ReplyDeleteδεν υπάρχουν όρια.. μυστικά, πολλά μυστικά κρυμμένα σε κάθε άκρη της ψυχής μας.
ReplyDeleteίσως και καλύτερα όμως. αν γνωρίζαμε τα πάντα τότε μάλλον δεν θα είχαμε κανέναν για να μοιραζόμαστε 'τα πάντα'.
μερικές φορές, η αλήθεια πληγώνει... πληγώνει πολύ:)
@ Δαναη
ReplyDeleteαν γνωριζαμε τα παντα, τοτε οι σχεσεις μας θα ονομαζονταν ΕΙΛΙΚΡΙΝΕΙΣ
καλο μεσημερι
:)
Δεν θές να νιώσεις πόσο δύσκολο ειναι. Χάνεται το φώς, σταματά η αναπνοή, εξαφανίζεται η γή, η καρδιά βγαίνει απ'το κορμί και λέξεις να προφέρεις δεν θυμάσαι. Τα πάντα γκρεμίζονται. Όλα. Πεθαίνεις σχεδόν. Είχα την εντύπωση πως ήξερα τον άνθρωπό μου μέχρι που έμαθα το αντίθετο. Μην αναρωτιέσαι πως ειναι. Μην.
ReplyDelete@ youandthe others
ReplyDeleteλυπαμαι πολυ, ειλικρινα.. ειναι φοβος ζωης αυτος.. ανασφαλεια..
Και γιατί να γνωρίζουμε τα πάντα, με λεπτομέρειες; Μήπως να ακτινογραφήσουμε και τις καλά κρυμμένες επιθυμίες; Να διαβάζουμε και τη σκέψη; Χαχα!
ReplyDeleteΦαύλος κύκλος που δεν έχει τέλος κι αρχή. Κι αν βεβαιωθούμε ότι δεν υπάρχει τίποτε μεμπτό; Θα πάψει λες η ανασφάλεια; Όχι αγάπη μου, αυτή αν την έχεις, ούτε στα μάτια σου και στ΄αυτιά σου δεν έχεις εμπιστοσύνη.
Κι όταν ακούω "μοιραζόμαστε τα πάντα"... τα αρκουδάκια ίσως;
:)
@ μισοαγνωστη
ReplyDeleteπανε χρονια που δε παιζουμε πια με αρκουδακια
οταν λεμε μοιραζομαστε τα παντα το εννοουμε.. κριμα αν δεν το εχεις νιωσει ποτε αυτο :)
Ναι.. και τι δε θα 'δινα να γνώριζα τι σκέφτονται και τι νιώθουν κάθε στιγμή της ημέρας άνθρωποι που αγαπάω..
ReplyDeleteαλλά απ' την άλλη.. αν χαθεί και το "μυστήριο", τι θα μείνει;
η ειλικρίνεια θα μου πεις.
ναι, αλλά η ειλικρίνεια πονάει. ίσως τελικά να 'ναι καλύτερα στη σφαίρα της φαντασίας μας.. ή μήπως ακόμα κι αν διαβάζαμε τα μυστικά των αγαπημένων μας, δε θα τα αποκρυπτογραφούσαμε με τρόπο που να μας βολεύει, ώστε να πάρουν κι αυτά μια θέση στο σκηνικό που έχουμε πλάσει στο μυαλό μας;
Όμορφες σκέψεις, καλή μου.. τροφή για σκέψη..
θα κρατησω αυτο που πολυ σωστα ειπες, ακομη κι αν ξεραμε θα το φτιαχναμε οπως μας βολευει..
ReplyDeleteισως κι ετσι να συμβαινει τελικα!
καλημερα :)