Στο μεγάλο εμπορικό κέντρο έξω από την πόλη,
είδα μακριά μέσα στο πλήθος τους φίλους μου
-ζευγάρι, άνδρας και γυναίκα.
Αψεγάδιαστη, εκλεκτή η φιλία μας,
απλόχερα θαλπωρή μου έδινε.
Όπως από τη δίψα με φόρα τρέχεις στην καθαρή πηγή,
έτσι έκανα αγώνα δρόμου για να τους προλάβω
πριν χαθούν σε στοές και καταστήματα.
Να γεμίσω με θαλπωρή ήθελα
Όπως από τη δίψα με φόρα τρέχεις
στην καθαρή πηγή.
''το τραγικό και το λημέρι των αισθήσεων''
Αλεξάνδρα Μπακονίκα
Σημασία έχει αυτή η δίψα να μην ησυχάζει. Να, όπως αυτή που κουβαλάνε επιστροφές σαν τη δική σου, γεμάτη θαλπωρή...;)
ReplyDeleteΥπέροχο... Ένα τέτοιο (ποίημα) έγραψα κάποτε για πορεία αριστερών...
ReplyDeleteΧαιρομαι που εισαι εδω
ReplyDelete...
θέλω να είσαι εδώ
Kαλησπέρα...
ReplyDeleteΠρώτη φορά στην γειτονιά σας...
Αλλά όλο αυτό που περιγράφει το ποίημα πιο πάνω....δεν ξέρω...είναι πολλές φορές που έχω τρέξει έτσι ακριβώς...έτσι ακριβώς....με την ίδια λαχτάρα....
Πολύ ωραίο! όλοι αναζητούμε αυτή τη θαλπωρή...
ReplyDelete