Ο χειμώνας που πέρασε είχε πολλές σκέψεις, απορρίψεις, συναντήσεις, αφαιρέσεις, επικεντρώσεις, σταθεροποιήσεις, επαναλήψεις, φωνές, απογοητεύσεις, νεύρα, κατάθλιψη, γέλιο..
Ο χειμώνας που πέρασε μύριζε πολύ πορτοκάλι και ζεστό καφέ..
Μύριζε κι εγκατάλειψη.. και θλίψη και ήταν γεμάτος από αυτά τα αιώνια ''γιατί'' που από ότι φαίνεται όταν μας κατσικώνονται τα κουβαλάμε εφ όρου ζωής..
Είχε μια αποτυχημένη προσπάθεια ''μπορώ'', ζητώντας περισσότερο θέλω..
Ο χειμώνας που πέρασε είχε ''φόβο''.. εκείνο το γνωστό σε όλους απροσδιόριστο συναίσθημα χωρίς αιτία αλλά ίσως με αφορμές πολλές..
Είχε συνείδηση του ασυνείδητου, αυτά τα χιλιάδες μικρά πράγματα που τα κάνουμε έτσι γιατί έρχονται, ή γιατί πρέπει που μοιάζουν με πούπουλα στον άνεμο, εξανεμίζονται ή λιώνουν γρήγορα στο στόμα πριν προλάβεις να πεις τι ακριβώς έφαγες ή αν το γεύτηκες..
Είχε επίγευση από χιλιάδες μπερδεμένες άκρες κουβαριών..
Είχε την επιθυμία του εδώ και τώρα..
*
''Τρέμεις όχι το γεγονός, αλλά την απόσταση που μικραίνει, το χρόνο που ''μαζεύεται'' σαν δρόμος και πλησιάζεις στο σημείο συνάντησης. Τις περισσότερες φορές τα πράγματα είναι πολύ διαφορετικά από όσο φανταζόσουν. Σχεδόν πάντα, είναι λίγο καλύτερα. Όταν λέω καλύτερα, εννοώ πως διαπιστώνεις ότι δεν είναι τόσο ανίκητο εκείνο που φοβόσουν ή τέλος πάντων δεν είσαι τόσο αδύναμος μπροστά του. Επιπλέεις, ενίοτε κολυμπάς και κάποιες φορές νικάς κι όλας. Γιατί όταν φτάνεις εκεί, είσαι κι εσύ ένας άλλος πια, από φοβισμένος προβιβάζεσαι σε μαχητή.''
ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΙΩΑΝΝΟΥ
μισές κουβέντες
ελευθεροτυπία κυριακής
No comments:
Post a Comment