Πολλές φορές, όταν βρέχει, ανοίγω με τα χέρια μου ένα σύννεφο και βρίσκω μέσα ένα ηλιοβασίλεμα. Γαλάζια, ήρεμη θάλασσα, γλάρους και πελαργοφωλιές. Ψάρια χοροπηδηχτά και ξύλινες γέφυρες.
Πολλές φορές, όταν ο ήλιος είναι στη δύση του, βρίσκω ασπρόμαυρα πλακάκια θαμμένα στο χώμα από σπίτια διαλυμμένα πριν από πολύ καιρό.
Λέξεις αδιέξοδες.
Σκέψεις ανώριμες.
Απαντήσεις αντιφατικές.
Πόσο μπορεί να κρατήσει όταν χρησιμοποιείς τον άλλο ως δέκτη των δικών σου απωθημένων;
Για πάντα!
Καλημέρα!
ReplyDeleteΓια κάποιο λόγο δεν εμφανίζεται το σχόλιο μου...έγραφα κάτι σχετικό με την ανατολή και τη δύση του ήλιου...
και για την ηρεμία που βγάζουν οι αναρτήσεις σου...
Α! τώρα που εμφανίστηκε το δεύτερο μου σχόλιο, έλεγα πως για μένα η ανατολή και η δύση, ίσως επειδή ζω μες τη φύση, είναι συνώνυμα με γαλήνη!
ReplyDeleteΚαλό Σαββατοκύριακο!
@ αιναφετς
ReplyDeleteχμμμ
για μενα η ανατολη ειναι ψυχρη, ακομη και το κατακαλοκαιρο, γαληνη δε μου δημιουργει θα ελεγα ενα αγχος στο να προλαβω τη μερα
σε αντιθεση με την δυση που λατρευω, τα χρωματα της, την ατμοσφαιρα της κι ολες τις εικονες και σκεψεις που μου δημιουργει
εισαι τυχερη που ζεις στην εξοχη
καλο σ/κ μαγισσουλα μου :)
Συνεχώς γίνονται όμορφες οι σκέψεις σου και η παρουσία σου μοιάζει να μεγαλώνει ολοένα. Οι εικόνες, υπέροχες και’χουν κι αυτές την δική σου ματιά.
ReplyDeleteΛέω, ν’αφήσεις τις σκέψεις ανώριμες να τρέχουν’ έχουμε δεί, άλλωστε, πως κινούνται και οι λογικές, οι μεστές...
...όμως το “για πάντα” με φόβισε. Δεν είναι τεράαααστια λέξη ? Κάποια, κάποτε μου την σύστησε έτσι και το είδα στον χρόνο.
Την καλημέρα μου σου αφήνω
@ ναυαγε μου
ReplyDeleteβεβαιως και ειναι τεραστια λεξη αφου μεσα της τα χωραει ολα..
συμβαινει ομως
ισως οχι μετον τροπο που αρχικα φανταζομαστε ή θα θελαμε αλλα με τον τροπο που μας δειχνει ηζωη..
καλημερα
φιλια
:)