Κάποιος στρώνει ένα δρόμο κομμένο και ραμμένο στα μέτρα του κι εγώ ακολουθώ.
Τα δικά μου χέρια όμως είναι μικρά!
Ούτε την πρωτοβουλία να κόψω τη δυσκολία στη μέση δεν έχω.
Σήμερα θυμήθηκα πως είναι όταν τα μάτια γεμίζουν δάκρυα..
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
δυό πλευρές
Όλοι οι άνθρωποι έχουμε δύο πλευρές. Την μια, την άσχημη, την κρύβουμε επιμελώς. Κανείς δεν θέλουμε να την καταλάβει, θέλουμε να μας ...
:( Τουλάχιστον να λυτρώνουν...Και θα δεις που κάπου στο μετά, θα σου έχουν δείξει και το δρόμο...
ReplyDelete*μεγάλη αγκαλιά...
οταν ημουν πολυ μικρη.. εκλαιγα πολυ ευκολα κι αυτο πραγματικα ηταν λυτρωση της στιγμης χχχ
ReplyDelete*κι εγω γιαβρι μου :)
Εγώ που μεγάλωσα και συνεχίζω να κλαίω πολύ εύκολα, τι σου λέει; ;)
ReplyDeleteΚάνενας δρόμος αν δεν τον έχουμε διαλέξει (και) από μόνοι μας δεν μπορεί ποτέ να μας ταιριάζει, ακόμα και αν φαινομενικά είναι στρωμένος με ροδοπέταλα. Περπάτησα πολλές φορές τέτοιους δρόμους και μυαλό δεν έβαλα!
Τα δάκρυα είναι για να καθαρίζουν το θυμικό μας από το βάρος, και η αλμύρα τους μια θάλασσα για να ξεπλύνουμε την ψυχή μας και να βουτήξουμε στα πιο βαθιά μας θέλω σαν χρειαστεί. Να μην τα αρνείσαι.
Μεγάλο φιλί και από μένα!
Κι εγω κλαιω ευκολα νομιζω. Απο χαρα, απο νευρα, απο λυπη...
ReplyDeleteΓιατι δεν φτιαχνεις εναν δρομο για σενα;
Πολυ μου αρεσε η φωτογραφια!!
Καλημερα φεγγαρενια μου
@ ονειρα παραμυθιου
ReplyDeleteχαρακτηρες! δεν αλλαζουμε ακομη κι αν παθαινουμε ;)
τα δακρυα μου αρεσαν ειχα πολλα χρονια να τα γευτω :)
@ dee dee
ReplyDeleteκαλη ερωτηση χχχ