''Ενα φλιτζάνι καφές, ένα τσιγάρο που καπνίζεις και το άρωμά του σε διαπερνά, τα μάτια μισόκλειστα μέσα στο ημίφως του δωματίου... Δεν θέλω τίποτε άλλο από τη ζωή εκτός από τα όνειρά μου και αυτό... Λίγο είναι; Δεν ξέρω. Μήπως ξέρω τι είναι λίγο και τι πολύ;'' Φερνάντο Πεσσόα
Tuesday, June 25, 2013
γαλάζιο
Eίναι αυτή η αίσθηση, σαν ένα πουλί να βρέθηκε να σπαρταράει στο χέρι σου, κι εσύ το κλείνεις στη χούφτα, του χαιδεύεις τα φτερά, του φέρνεις ψίχουλα, του τα βάζεις στο στόμα, το βρέχεις με νερό..
μόνο που εσύ είσαι το πουλί, εσύ είσαι και το χέρι..
Κάποτε...πριν αρκετούς αιώνες-τότε που ήμουνα μικρό παιδί κάτω των δέκα .... Οι συνομήλικοί μου ρήμαζαν τις φωλιές των σπουργιτιών και κάναν σούβλες με μωρά σπουργιτάκια.... Εγώ έπαιρνα όσα περισότερα μπορούσα και τα έκρυβα σε μια ειδική φωλιά που είχα σκάψει σε μια γωνία της αυλής , μέσα στο χώμα...και τα τάϊζα με το χέρι και τα πρόσεχα έτσι ώστε να μπορέσουν να επιβιώσουν μέχρι να μεγαλώσουν τα φτερά τους , να πετάξουν.... Μόνο ένα , θυμάμαι τα είχε καταφέρει....
Καλησπέρα αγαπητή...
Βλέπετε ότι είμαι εκτός θέματος , αλλά παρ'όλα αυτά δεν το παίρνω πίσω....
καθολου εκτος θεματος, εισαι απο τους ανθρωπους που ''δινουν'' και το εχεις αποδειξει αλλωστε αυτο που ειμασταν στη μικρη ηλικια αυτο συνεχισαμε να ειμαστε και στην υπολοιπη ζωη μας
δεν αλλαζει λεει ο ανθρωπος, μονο προτεραιοτητες μπορει να βαλει σε σειρα
:) δε ρωταω αν πηγατε θαλασσα ευχομαι ολα να ειναι καλα :)
good thoughts: Ειναι πολυ ομορφο να σε προσεχεις, να σε περιποιεισαι, να σε αγαπας :)
ReplyDeletesad thoughts: Θα ηταν τοσο ομορφο να ειχες καποιον διπλα ωστε να αφεθεις να απολαυσεις την περιποιηση που σου προσφερεται απο τον ανθρωπο σου.
Καλημερα :)
αυτές οι ανεξαρτησίες ώρες ώρες σκοτώνουν.
ReplyDeleteμπονζούρ.
Το ίδιο ακριβώς σκέφτηκα με την/τον Dee Dee...
ReplyDeleteΑκριβώς το ίδιο!
Από την μία ο εαυτός από την άλλη ο συνάνθρωπος. Κάθε μια πλευρά έχει τη χάρη της, κάθε μία πλευρά απαραίτητη...
Καλησπέρα:)
@ dee dee
ReplyDeleteδεν ξερω τι ειναι πιο χρειαζουμενο και το προτιμωτερο, ισως να εξαρταται κι απο την εκαστοτε φαση οπου βρισκομαστε..
@ summertime
ReplyDeleteχχμμ εξαρταται.. καμμια φορα ανασταινουν κι ολας :)
@ love
ReplyDeleteολα απαραιτητα ειναι αρκει να δωθουν την καταλληλη στιγμη :)
Κάποτε...πριν αρκετούς αιώνες-τότε που ήμουνα μικρό παιδί κάτω των δέκα ....
ReplyDeleteΟι συνομήλικοί μου ρήμαζαν τις φωλιές των σπουργιτιών και κάναν σούβλες με μωρά σπουργιτάκια....
Εγώ έπαιρνα όσα περισότερα μπορούσα και τα έκρυβα σε μια ειδική φωλιά που είχα σκάψει σε μια γωνία της αυλής , μέσα στο χώμα...και τα τάϊζα με το χέρι και τα πρόσεχα έτσι ώστε να μπορέσουν να επιβιώσουν μέχρι να μεγαλώσουν τα φτερά τους , να πετάξουν....
Μόνο ένα , θυμάμαι τα είχε καταφέρει....
Καλησπέρα αγαπητή...
Βλέπετε ότι είμαι εκτός θέματος , αλλά παρ'όλα αυτά δεν το παίρνω πίσω....
Εύχομαι να'στε καλά...
@ χρηχα
ReplyDeleteκαθολου εκτος θεματος, εισαι απο τους ανθρωπους που ''δινουν'' και το εχεις αποδειξει
αλλωστε αυτο που ειμασταν στη μικρη ηλικια αυτο συνεχισαμε να ειμαστε και στην υπολοιπη ζωη μας
δεν αλλαζει λεει ο ανθρωπος, μονο προτεραιοτητες μπορει να βαλει σε σειρα
:)
δε ρωταω αν πηγατε θαλασσα
ευχομαι ολα να ειναι καλα :)