Απόγευμα, φθινοπωρινή βροχή.
Ένα μήνυμα δικαιολογεί αυτό το ''γιατί'' που με χτυπούσε πισώπλατα όλη τη μέρα..
Η μελαγχολία δεν είναι απλά συναίσθημα, έχει όγκο, αιτία.. έχει πρόσωπο..
Δυο όμορφα φουσκωτά μάγουλα κι ένα κατακόκκινο χαμόγελο έφυγαν μακριά..
Καληνύχτα κοριτσάκι
να περνάς όμορφα εκεί ψηλά
Δεν ξέρω αν κατάλαβα καλά το περιεχόμενο του κειμένου....
ReplyDeleteΠάντως αυτό που κατάλαβα είναι σαν κι αυτό που θέλω να πω κι εγώ για ένα Ξανθό παλικάρι που "έφυγε"....που χθες τον συνοδέψαμε και τον αποχαιρετίσαμε....τόσο νέος και ωραίος....
Η μελαγχολία από καιρό σε καιρό , διεκδικεί ένα χώρο στην προσωπική μας ζωή....και τον παίρνει με το έτσι θέλω.....καλά θα κάνουμε να της δίνουμε τον χώρο της για όσο χρειαστεί...
Και μετά καλά θα κάνουμε να της δείχνουμε και την έξοδο....
Γιατί η ζωή συνεχίζεται για τους ζωντανούς...
Καλησπέρα αγαπητή....(και συγνώμη για το βαρύ θέμα που έπιασα ...)
This comment has been removed by the author.
ReplyDeleteοσο βλεπουμε την εξοδο ειμαστε καλα χρηχα μου..
Deleteκαλο βραδυ :)