Είμαστε εδώ για να σημειώνουμε απουσίες. Κάθε κλικ και μια διαπίστωση. Κείμενα που έμειναν να αιωρούνται στο παρελθόν. Παγωμένες ημερομηνίες. Ανωνυμίες. Μετακομήσεις. Πολλαπλές προσωπικότητες. Λογοτεχνικές απόπειρες στιβαγμένες σε σωρούς, αρχειοθετημένες ανά έτος και μήνα.. σε φόντο μαύρο και γραμματοσειρά μωβ.. νοσταλγία χωρίς ήχο.. απελπισμένες υπογραμμίσεις και links που έχασαν τον προορισμό τους.. φωτογραφίες / δύναμη / απώλεια / διαίσθηση / θυμός / ενέργεια.. Λύπη..
*
Όσοι απομείναμε βλέπουμε τους γείτονες να ανοίγουν κάπου κάπου τα παράθυρα και να φωνάζουν ''εδώ είμαι'' τινάζοντας τον ύπνο από τα σεντόνια ή απλώνοντας στον ήλιο τα φρεσκοπλυμένα ασπρόρουχα. Δεν υπάρχουν ''καλημέρες'', υπάρχουν γλάστρες όπου καλλιεργούνται δενδρύλλια συναισθημάτων. Φουντώνουν ξεδιάντροπα και λυγίζουν τα φύλλα τους προς τη μεριά που έχουμε στρέψει το αριστερό μας μάγουλο. Ξεχύνονται καθώς σβήνουμε τη γόπα του τελευταίου της ημέρας τσιγάρου. Σχεδόν τυλίγονται γύρω μας λίγο πριν πάμε τις νύχτες για ύπνο.
*
Ελπίζω να έρθει η ώρα να σηκώσουμε το κεφάλι μας και να νιώσουμε τη χαρά και το φως που μπορεί να μας πλημμυρίσει...
ReplyDeleteΒέβαια μακάρι να ήταν όλα τόσο απλά,τόσο εύκολα,μακάρι οι λέξεις να είχαν την δύναμη να πετάξουμε τη λύπη που ύπουλα τυλίγεται γύρω μας και ξεθωριάζει την ψυχή μας..
αλλά όχι,αυτό σίγουρα δεν γίνεται..
η ''λυπη'' αφορα τις στιγμές που συνειδητοποιούμε οτι κάποιοι φίλοι μας, γνωστοι μας καπου λοξοδρομησαν.. ειναι μια λυπη της στιγμης χωρις αυτο να ειναι απαραιτητα κακο..
Deleteμακαρι (καποιες φορες) να μπορουσαμε να βγουμε μεσα απο τους τοιχους μας και να ξεχυθουμε στους δρομους με ολη την κυριολεξια αυτων των λεξεων
καλα χριστουγεννα Νικολεττα μου :)