Συναντιούνται οι δρόμοι μας, κάτω από φωτισμένα παράθυρα, χαμόγελο, θυμός, οργή και πάλι χαμόγελο.. πάντα σε δόσεις ίσες.. πάντα η ίδια αρχή και το ίδιο τέλος σ΄έναν ατέλειωτο χορό ενώ τα αστέρια σκίζουν στα σημεία, την πηχτή νύχτα..
Κάποιος είπε πως το σημαντικό είναι να αρχίσουμε να συνειδητοποιούμε και τότε θα πάψουμε να ρίχνουμε ευθύνες στη μοίρα..
Κάποιος άλλος είπε να σταματήσουμε να βάζουμε στους εαυτούς μας και στους άλλους ανέφικτους στόχους, να κοιτάξουμε τον εαυτό μας και τους δικούς μας και να περνάμε μαζί τον χρόνο μας , γιατί αυτό είναι το σημαντικότερο....ο χρόνος που περνάς με αυτούς που σε νοιάζονται και τους νοιάζεσαι...
ReplyDeleteΚλαησπέρα.....
εννοειται οτι περναμε μαζι τους το χρονο μας χρηχα.. αυτο ομως δεν διορθωνει καταστασεις :)
Delete