Τα απογεύματα, την ώρα που ο ήλιος ταξιδεύει προς τη Δύση, κάνει κρύο.. ψάχνω τη ζακέτα μου που κάπου έχω πετάξει από βραδύς, μπαίνω κάτω από τα σκεπάσματα και περιμένω να ηρεμήσει το σώμα μου από το σχετικό τρεμούλιασμα..
Ανάβω τα καλοριφέρ και τοποθετώ το ήρεμο πια αλλά αχόρταγο για ζεστασιά σώμα μου παράλληλα με το καφτό μέταλλο.. μέχρι κυριολεκτικά να πάρει φωτιά..
αν το δοκιμάσεις με γυμνή κοιλιά γίνεται αυτό που λες, κυριολεκτικά!
ReplyDeleteδεν ειχα τετοιο σκοπο !
DeleteΕίναι άσχημο να κρυώνει το σώμα αλλά ακόμα πιο άσχημο να κρυώνει η ψυχή...
ReplyDeleteΚαλό σου απόγευμα κοριτσάκι μου.
το κρυο ποναει.. ανεξαρτητως στοχου και πηγης - καλο βραδυ τωρα πια :)
DeleteΜου αρέσει το λευκό, είναι το χρώμα της αγνότητας και παρόλο το κρύο απ' έξω, ξέρει να ζεστάνει τη καρδιά...
ReplyDeleteΑΦιλάκια κατάλευκα και όχι παγωμένα!
μου αρεσει κι εμενα το λευκο.. το μαυρο σε κρυβει.. το λευκο σε φερνει στην επιφανεια.. εξαρταται απο τη διαθεση κ τη στιγμη το τι θα διαλεξεις..
Deleteτο κρυο ειναι εφιαλτης οταν δεν εχεις τροπο να ζεσταθεις !
α-φιλακια μαγισσουλα μου