Thursday, December 05, 2013

αναίδεια





Τα απογεύματα,  την ώρα που ο ήλιος ταξιδεύει προς τη Δύση,  κάνει κρύο..  ψάχνω τη ζακέτα μου που κάπου έχω πετάξει από βραδύς,  μπαίνω κάτω από τα σκεπάσματα και περιμένω να ηρεμήσει το σώμα μου από το σχετικό τρεμούλιασμα..

Ανάβω τα καλοριφέρ και τοποθετώ το ήρεμο πια αλλά αχόρταγο για ζεστασιά σώμα μου παράλληλα με το καφτό μέταλλο..  μέχρι κυριολεκτικά να πάρει φωτιά..

6 comments:

  1. αν το δοκιμάσεις με γυμνή κοιλιά γίνεται αυτό που λες, κυριολεκτικά!

    ReplyDelete
  2. Είναι άσχημο να κρυώνει το σώμα αλλά ακόμα πιο άσχημο να κρυώνει η ψυχή...
    Καλό σου απόγευμα κοριτσάκι μου.

    ReplyDelete
    Replies
    1. το κρυο ποναει.. ανεξαρτητως στοχου και πηγης - καλο βραδυ τωρα πια :)

      Delete
  3. Μου αρέσει το λευκό, είναι το χρώμα της αγνότητας και παρόλο το κρύο απ' έξω, ξέρει να ζεστάνει τη καρδιά...
    ΑΦιλάκια κατάλευκα και όχι παγωμένα!

    ReplyDelete
    Replies
    1. μου αρεσει κι εμενα το λευκο.. το μαυρο σε κρυβει.. το λευκο σε φερνει στην επιφανεια.. εξαρταται απο τη διαθεση κ τη στιγμη το τι θα διαλεξεις..

      το κρυο ειναι εφιαλτης οταν δεν εχεις τροπο να ζεσταθεις !

      α-φιλακια μαγισσουλα μου

      Delete

τί άλλο να πεις;

  Μπαίνεις σε ένα δωμάτιο και μοιάζει παγωμένο.  Σκουπίδια εδώ κι εκεί,  σκόνη πολύ.  Οι καρέκλες άδειες και οι θεατές ανύπαρκτοι.  Όσο και ...