Είμαι σε ένα νιρβάνα ευτυχισμένης επανάληψης, σαν το μικρό παιδί που καθισμένο χάμω βάζει στο κουβαδάκι του άμμο, φτιάχνει πύργους και μετά φέρνει θάλασσα.. γκρεμίζει.. φτιάχνει, γκρεμίζει, φτιάχνει, άμμος, νερό.. άμμος, νερό.. άμμος, νερό..
Τέλεια!
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
η πράσινη μπλούζα
Η ατμόσφαιρα μύριζε αλκοόλ κανέλα και καπνό δύο κοτσύφια κούρνιασαν στο δέντρο έξω από το παράθυρο φορούσες την πράσινη μπλούζα θα πηγα...
Χαίρομαι τόσο που χαίρεσαι... ;)
ReplyDeleteτο ξερω βρε :)
DeleteΠω πω πω, αυτή η κοιλίτσα!
ReplyDeleteΑπίστευτη τρυφερότητα βγάζει και το κείμενο σου!
ΑΦιλάκια τρυφερά... φυσικά! :)