Με άριστα το δέκα η καθημερινότητα αξίζει ένα οκτώ. Εαν κάποια μέρα μετρηθεί για δέκα, δίνει απόλυτη χαρά και ευτυχία, συγκρινόμενη με την προηγούμενη. Από το 8 στο 10 λοιπόν βλέπε τρελλή ικανοποίηση!
Ο χρόνος όμως φεύγει.
Η επόμενη μέρα ακόμη κι αν έχει την απόλυτη χαρά και ικανοποίηση ώστε να της αξίζει το 10, δεν δίνει τον ίδιο ενθουσιασμό συγκρινόμενη με την προηγούμενη.. είναι απλά μια χαλαρή, καλή αλλά ΙΔΙΑ με χθες..
Αυτό μου εξηγεί κατά κάποιο τρόπο το πως η πηγαία χαρά δεν μεταπηδάει με την ίδια ένταση και στην επόμενη μέρα.. όλα συγκριτικά λοιπόν..
Και αν καταφέρεις να ζήσεις μια μέρα σαν να είναι η τελευταία σου, μήπως αυτό αξίζει το 10;
ReplyDeleteΘεωρώ την οποιαδήποτε σύγκριση ολέθρια, γιατί η κάθε μας στιγμή είναι μοναδική και ανεπανάληπτη!
ΑΦιλάκια θαλασσινά! :)