Ένα ζεστό ντουζ και δεκαπέντε λεπτά ''νιώθω σαν κοριτσάκι'' περπάτημα, κι έπειτα αναγκαίο τετ α τετ / ανακάλεσμα της μνήμης. Ακολουθούν, με αρκετό στρίμωγμα, ένα χρώμα, το μαύρο, μια διάσταση, το βάθος, κι ένα κατασκεύασμα, πηγάδι.
Μέσα στο πηγάδι είμαι εγώ, ήμουν εγώ.. εύκολα θυμάμαι τη μεταλλική γεύση του, εύκολα θυμάμαι την πυκνή σύνθεση του λιγοστού του αέρα, εύκολα θυμάμαι πως το τόσο μακρινό φως του έξω κόσμου θόλωνε ότι βρισκόταν γύρω μου..
-
Έχεις αυτόν τον μοναδικό τρόπο να εκφράζεσαι Φεγγαρένια, που πάντα μου δίνει χαρά να διαβάζω. Να μην μιλήσω για την υψηλή αισθητική των φωτογραφιών που πάντα βρίσκω εδώ , αλλά και την συνολική εικόνα του μπλογκ σου.
ReplyDeleteσυνέχισε....
εγω χαιρομαι οταν σε βλεπω εδω γυρω melian και ξερεις ποσο μου λειπουν κειμενα και σχολια σου..
ReplyDeleteευχαριστω
καλο βραδυ :)