Monday, September 22, 2014

να στάζει ζωή





Ανεξαρτήτως όλων,  θα ήθελα να δω ένα παράθυρο,  να στάζει ζωή.

Έναν άνθρωπο να νιώθει ''χορτάτος'' με τις εκάστοτε επιλογές του.
Να μην ξεχειλώνει από δω κι από κει.
Να χρησιμοποιεί την δύναμη αλλά και την ευφυία του υπέρ του.
Να μην διαπληκτίζεται άσκοπα.

Να μη φτάνει στο άκρο,  σ' εκείνο το άκρο όπου όλα, ενώ εσύ σκέφτεσαι να τα κάνεις σκόνη,  αυτά έχουν ήδη χαθεί.
Κι είναι τόσα πολλά και τόσο πολύ σημαντικά.


1 comment:

το αλάτι κι μπαμπάς μου

Έχω συνδιάσει την αγάπη μου προς τον πατέρα μου με το αλάτι.  Ήμουν πολύ μικρή,  όταν μου έλεγε ένα λίγο ακαταλαβίστικο για την ηλικία μου π...