επιστροφές

Είχα την εντύπωση πως οι χορεύτριες,  είχαν πάντα κάτι +συν,  ένα χάρισμα ας πούμε όπου η κίνηση και η αρμονία ήταν απλά επακόλουθα,  και πως το να εκφράζεσαι με το σώμα,  σημαίνει απόλυτη αυτοπεποίηθηση πάνω απ' όλα και υπέρτατο συγχρονισμό με ''τα πάντα''  και πως αυτή η ψυχή που κατά τα άλλα ξεχείλιζε δεν θα μπορούσε να είναι ατελής,  ή φτηνή ή λίγη.

Το ''τρίτο μάτι''  το είχαν οι συγγραφείς,  μια +διαίσθηση,  σαν να μπορούσαν να κοιτάζουν πέρα από το δέρμα και μέσα σε κάθε χαρακτήρα και πως τους ήταν απόλυτα αναγνωρίσιμοι οι άνθρωποι και όχι μόνο αυτό αλλά και το ότι πίσω από κάθε πράξη θα μπορούσε να κρύβεται  εκείνο ή το άλλο, κάθε πιθανός και απίθανος συμβολισμός.

Επίσης πίστευα,  πως κανείς μα κανείς που έχει ζήσει σε ένα τόπο σαν π.χ. τη Σκωτία,  με όλο αυτό   το γοητευτικό περιβάλλον και την επιβλητική φύση και την αριστοκρατική αρχιτεκτονική δεν θα ήθελε ποτέ και για κανένα λόγο να επιστρέψει..  η λέξη ''επιστροφή''  ήταν κάπως συνώνυμη με την ''αποτυχία'',  ή με μια ακύρωση ή μετάνοια μιας παλιάς,  πολύ παλιάς αλλά πολύ σημαντικής απόφασης.

-

Επιστρέφουμε,  εκεί που αγαπάμε και όταν αγαπάμε,  και είναι σαν να λυγίζουμε τα πόδια σε στάση εμβρυακή για να ξανανιώσουμε τη θαλπωρή της κοιλιάς της μάνας.  Κάποιοι επιστρέφουμε οριστικά και αμετάκλητα και κάποιοι άλλοι κάνουμε απλά μια βόλτα σε μέρη παλιά και γνώριμα.

Ανεξαρτήτου ειδικότητας,  σηκώνουμε τείχη,  φουσκώνοντας και ξεφουσκώνοντας και προωθώντας τα ''προσόντα'' μας σε μια αλαζονική,  χορευτική επανάληψη.  Το ''χάρισμα''  είναι ό,τι και για τους πολλούς,  μια μικρή ή μεγάλη επίδειξη ικανοτήτων,  ή ένας τρόπος αποδοχής ή επιβολής του ''εγώ'',  κάποιοι είναι λίγο πιο έμμεσοι σ' αυτό.