Wednesday, October 29, 2014

εικόνα





Είμασταν όλοι μαζί σε ένα μεγάλο σπίτι,  θα μπορούσε να ήταν ένα είδος κοινωφελούς ιδρύματος,  ήταν σκοτάδι,  κοιμόμασταν σε κρεββάτια στη σειρά και απέναντι.  Ήθελα να κάνω κάτι το οποίο δεν κατάφερα,  από φόβο ή ντροπή μήπως με δουν,  δεν έχω ακριβή αίσθηση.  Το επόμενο πρωινό η Α.,  στην οποία ανήκε η διεύθυνση του σπιτιού,  συμπεριφερόταν φυσιολογικά,  όμως κάπου βαθιά στο βλέμμα της υπήρχε κάτι το επικριτικό,  πράγμα ασύμβατο με την πραγματικότητα που μας δένει μαζί.
Τα όνειρα όμως έχουν τη δική τους αλήθεια.
Κάποια στιγμή αυτή η έντονη εικόνα της Α.,  συχνά πυκνά μπροστά μου θα πρέπει να διαλυθεί.  Όχι,  δεν θα ήθελα,  για αυτό και λέω πρέπει.  Όχι ακόμη τουλάχιστον..

-

Με Δευτέρα μου μοιάζει σήμερα..

No comments:

Post a Comment

τί άλλο να πεις;

  Μπαίνεις σε ένα δωμάτιο και μοιάζει παγωμένο.  Σκουπίδια εδώ κι εκεί,  σκόνη πολύ.  Οι καρέκλες άδειες και οι θεατές ανύπαρκτοι.  Όσο και ...