Στο γατί που δεν θα αποκτήσω ποτέ..
Αλλά πάλι που ξέρεις;
Ίσως μια μέρα κατοικώ σε ένα χαμηλό σπιτάκι,
μέσα στο πυκνό δάσος
και μια αυλή με 200+ από δαύτα..
Και δεν είναι καθόλου ουτοπία αυτό..
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
οι συγνώμες
Μια μπουκιά ψωμί από της μαμάς το ζυμωτό, χαλιά που περιμένουν να απλωθούν νωχελικά στο πάτωμα ώστε να προσθέσουν ζεστασιά στις χαμηλές θ...
No comments:
Post a Comment