χωρίζεις;

Κάποτε,  σε ερώτηση μου ''γιατί δεν παίρνεις την απόφαση να χωρίσεις'',  ένας φίλος μου που με την καλημέρα μου αρχίζει τα παράπονα σχετικά με το σπιτικό του,  και που δεν έχει αφήσει εξωσυζυγική και παράλληλη σχέση να πάει χαμένη,  μου απάντησε ''γιατί ίσως αυτή,  μου δώσει ένα ποτήρι νερό στα γεράματα''.  Πεσιμιστικό θα μου πεις,  αναχρονιστικό θα μου πεις αλλά κι εγώ θα σου πω πως υπάρχουν σχέσεις που μοιάζουν μ΄αυτές που έχουμε με τους πατεράδες και τις μανάδες μας και που μαζί τους αποτελούμε οικογένεια,  και που υπάρχει δυνατός κρίκος και που αυτός ο κρίκος είναι δύσκολο να σπάσει και για έναν,  και για δύο ακόμη και για τρεις έρωτες

Υπάρχει βέβαια και η άλλη άποψη,  του ''που να τρέχω τώρα που έχω βολευτεί'',  και που για να χωρίσεις θέλει και κότσια,  θέλει και χρηματική άνεση,  θέλει και να μη φοβάσαι τη μοναξιά,  γενικότερα να μη φοβάσαι τίποτα..  κυρίως να μη φοβάσαι τον εαυτό σου γιατί ως ''μόνος'' ,  μ' αυτόν και μόνο θα έρθεις αντιμέτωπος..

Πάντως,  έχει και η δυνατή προσωπικότητα τη χάρη της και πολύ ζηλεύω αυτούς που μπορούν και βάζουν τα πράγματα σε μια ζυγαριά και μετά ακολουθούν το κατά που γέρνει,  αλλά και ο αριθμός δύο,  όσον αφορά ζευγάρι που είναι μαζί για χρόνια έχει τη δική του γοητεία αλλά κι ένα δεσμό σπάνιο για τα δεδομένα της ζωής..

Για αυτό δεν χωρίζουμε,  αλλά συνήθως ούτε στον εαυτό μας δεν το παραδεχόμαστε :)