Thursday, April 23, 2015

η ευγένεια και η αγένεια





Προγραμματισμένες εξετάσεις αίματος..  ξύπνημα εξ επί τούτου όχι πολύ πρωινό,  τι στο καλό..  ένα είδος πίεσης αρκεί..  δεν πρέπει να φάω κάτι,  δεν φρυγανίζω ψωμί,  δεν ανακατεύω κουταλιές από ταχίνι και μέλι,  δεν πίνω γάλα..  φεύγω..
Ταχυπαλμία,  κάθε άνθρωπος έχει το χούι του,  κι εγώ έχω το δικό μου..  όσο κι αν πείθω τον εαυτό μου πριν..  οι παλμοί μου έχουν τη δική τους άποψη μετά..
Ένα τσιμπηματάκι σαν ευγενικής μέλισσας..  λίγο περισσότερη η διάρκεια λόγω ανάγκης για ποσότητα κι όλα καλά..  τα αποτελέσματα το απόγευμα..
Θέλω να κλείσω ραντεβού για υπέρηχο..
Θα πάτε δεξιά,  και πάλι δεξιά στο γραφείο αριστερά..  καινούργιες εγκαταστάσεις της ''ευρωδιάγνωσης''!
Για καλή μου τύχη υπάρχει ένα κενό από ακυρωμένο ραντεβού ΤώΡα..  μια ξανθιά κοπέλα,  αρκετά συμπαθητική ψυθιρίζει σχεδόν στο αυτί της άλλης..
Την ακολουθώ στο δωμάτιο με τον υπέρηχο κι εκεί συναντώ την πιο ευγενική και τρυφερή φωνή που έχω ακούσει ποτέ μου..  έχω ξαπλώσει,  έχω σηκώσει την μπλούζα μου,  παίρνω βαθιές ανάσες και συγχρόνως χαλαρώνω..  με ρωτάει,  της απαντώ..  η χροιά της φωνής της,  ο όλος τρόπος της μοιάζει με χάδι..
Το είχα ξεχάσει αυτό το είδος των ανθρώπων που αποτελούνται από ήθος και ευγένεια.  Δεν το βρίσκω πια πουθενά ειδικά σε ένα χώρο όπου σε βλέπουν σαν αίμα,  ή χοληστερίνη,  ή στήθος ή τέλος πάντων ένα κομμάτι κρέας.
Η εποχή μας μας θέλει γρήγορους και τσατισμένους,  αγχωμένους,  πιεσμένους,  μίζερους,  ψυχάκηδες,  με στόχους ή χωρίς,  με λεφτά ή χωρίς,  με ανταγωνισμό,  με εμπόδια στο δρόμο μας που πρέπει να εξοντώσουμε,  με επάγγελμα που πρέπει πάσει θυσία να προωθήσουμε αλλά όχι..  αυτή η εποχή δεν μας θέλει καθόλου μα καθόλου ευγενικούς κι ούτε που θυμάμαι πότε ακριβώς,  στα τόσα χρόνια που ζω,  σταμάτησε αυτό..  αλλά τελευταία,  ιδιαίτερα κατά την facebook εποχή, ζούμε την χοντροκοπιά και την αγένεια στην τεράστια υπερβολή τους..

4 comments:

  1. Καταλαβαίνω τι εννοείς, το έχω πάθει. Στον ευαίσθητο τομέα της Υγείας (και όχι μόνο), οι εργαζόμενοι θα όφειλαν, ίσως, να είναι πιο ευγενικοί με τον ασθενή και με περισσότερη κατανόηση.
    Γρήγοροι και αγχωμένοι, ναι, να το καταλάβω (εξ ιδίων κρίνω τα αλλότρια). Μίζεροι όμως όχι. Πόσο μάλλον αγενείς.
    Καλό βράδυ καρδούλα...

    ΥΓ. Άσχετο, αλλά κάνοντας μία ακόμα περιπλάνηση στο βλογ σου, οδηγήθηκα στο Etsy και είδα εξαιρετικής ομορφιάς χειροποίητες δημιουργίες. Εικάζω, δικές σου. Εύγε!

    ReplyDelete
  2. εννοω οτι εχω ξεχασει τι ακριβως σημαινει ευγενεια, εχω καιρο να δω ευγενικους ανθρωπους οχι μονο στα διαγνωστικα κεντρα που ηταν η αφορμη για την σημερινη αναρτηση.. και οταν λεω ευγενεια το εννοω, καθαρη σα χαδι.. προσεξε το, δεν υπαρχει γυρω μας πια..
    ασχετο / σχετικο, μιλουσαμε με μια φιλη για τον ασχημη συμπεριφορα στο διαδικτυο και της ελεγα πως ζουμε σε μια εποχη υπερελευθεριας λογου.. ισως να ειναι αυτη η αιτια.. ισως για καποιο λογο εχουμε παρει ολοι μια κλιση παρακμιακη.. ισως το δε βαριεσαι, ισως το δε με νοιαζει, τα χρονια της κρισης; το οτι εχουμε βγαλει αγκαθια;
    αλλα οσο κι αν προσπαθω δεν μπορω να βρω τα ορια του πριν και του μετα αρα ειναι πολυ βαθια ;)

    σ ευχαριστω για τα καλα σου λογια

    ReplyDelete
  3. Εγώ δεν ξέρω τι με κάνει να πιστεύω πως στο αίμα που σου πήραν για τις εξετάσεις, πρέπει να ήταν και η απαισιοδοξία...
    Δεν εξηγείται αλλιώς το ότι ξαναβρήκες, σ’ έναν σημερινό άνθρωπο –τι παράξενο…– τις χαμένες μας αξίες μας...

    Κι όμως, υπάρχουν! Λίγοι έστω, αλλά υπάρχουν. Έτσι, για να ’χει λίγη γλύκα αυτός ο κόσμος...

    Καλημέρα!

    ReplyDelete
    Replies
    1. ωραια το ειπες! αλλα τι υπονοεις; ειμαι εγω απαισιοδοξη;;;

      τοσο ευγενικο πλασμα αλλη μια φορα εχω συναντησει.. τωρα που το σκεφτομαι θα ηθελα να τις δω και τις δυο κοπελιες σε φαση εκνευρισμου ή κουρασης.. και παλι ομως καποιοι αλλοι ειμαστε συνεχως εκνευρισμενοι ή κουρασμενοι δεν ειναι ετσι;

      η αληθεια ειναι πως το ζηλευω λιγο αυτο το ηρεμο, το ασφαλες, το δοτικο, μοιαζει τοσο τελειο και σωστο

      καλο σ/κ Στρατο

      Delete

τί άλλο να πεις;

  Μπαίνεις σε ένα δωμάτιο και μοιάζει παγωμένο.  Σκουπίδια εδώ κι εκεί,  σκόνη πολύ.  Οι καρέκλες άδειες και οι θεατές ανύπαρκτοι.  Όσο και ...