Wednesday, May 06, 2015

τι να απαντήσω;







Πόσο λυπάμαι όταν συναντώ παλιούς φίλους που μου λένε πράγματα του τύπου '' από το 2010 νιώθω σα να με χαστουκίζουν συνεχώς, νιώθω σαν κάποιος να ήθελε να με βγάλει απο το παιχνίδι και τα κατάφερε ''

7 comments:

  1. Να θέσω και τη δική μου, αντίθετη άποψη, αν μου επιτρέπεις…
    Πόσο χαίρομαι όταν συναντώ φίλους από παλιά και ξαναβρίσκουμε εκείνα που αφήσαμε να περάσουν… μόνοι μας, δίχως λόγο και δίχως ανάμειξη άλλου…

    ReplyDelete
    Replies
    1. ωω ναι !!! τα ξαναβρισκουμε κι αυτο ειναι το πιο σημαντικο απ ολα..

      _

      ομως υπαρχει κοσμος που περναει δυσκολα Στρατο.. και ειναι και οι αλλοι που δεν ξερουν τι να απαντησουν και ισως καποιοι απο αυτους να εχουν κι ενα ελαφρως περιπαικτικο γελακι στην ακρη των χειλιων, του τυπου ''ας προσεχες'' κι αυτο ειναι που πιο πολυ σε σκοτωνει

      Delete
  2. Ξέχασα και... συμπληρώνω: το θαυμασμό μου για τη φωτογραφία σου!

    ReplyDelete
    Replies
    1. ναι ναι συμφωνω και για τη φωτογραφια, ποσο πολυ μου αρεσε και μενα και μαλιστα την εβαλα κι ας μη μου ταιριαζε στο mood ;)

      Delete
  3. This comment has been removed by the author.

    ReplyDelete
  4. Ξέρεις εμένα τι με στεναχωρεί τελευταία;
    Που αξιόλογοι bloggers, έκλεισαν τα blog τους και "παίζουν" στο fb... είναι και αυτό ένα είδος εσωτερικού κλεισίματος...
    Χα! όπως βλέπεις έχω πάρει σβάρνα τις αναρτήσεις σου, (αγαπημένη συνήθεια), γιατί λέω, "Τώρα θα δω πώς είναι η φεγγαρένια μου"!!! <3

    ReplyDelete
    Replies
    1. ααα τωρα ειδα τους μαζικους σχολιασμους σου ;)

      σου απαντω εδω γιατι το ζω και με καιει
      ειναι ωραιο το f/b ειναι υπεροχο ειναι αμεσο ειναι ανοιχτομυαλο επικοινωνιακο εχει απ ολα τα καλα - του λειπει το μετρο
      κι οπου λειπει μετρο δεν υπαρχει ποιοτητα
      οσο κι αν το παλευουμεερχεται στιγμη που ο κορεσμος προσωπικα με αηδιαζει
      μετα αποστασιοποιουμαι για λιγες μερες
      και μετα παλι σ αυτο το απεραντο λαικο καφενειο

      :)

      σαν τους παπουδες εχω καταντησει αλλα λατρευω τον παλιο καλο καιρο και νοσταλγω βεβαιως και γκρινιαζω αλλα αναγκαστικα ακολουθω το συρμο

      Delete

τί άλλο να πεις;

  Μπαίνεις σε ένα δωμάτιο και μοιάζει παγωμένο.  Σκουπίδια εδώ κι εκεί,  σκόνη πολύ.  Οι καρέκλες άδειες και οι θεατές ανύπαρκτοι.  Όσο και ...