Ξέρεις πόσο δύσκολο είναι να βρεις ένα αφτί και να του ψιθυρίσεις ''δ - ύ - σ - κ - ο - λ - ο'' και να πιάσουν δυό χέρια μαλακά να στίβουν ένα ένα τα γράμματα, να στάξει ουρανός;
Εγώ για σένα θα το 'κανα.
Μόνο για σένα !
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
οι συγνώμες
Μια μπουκιά ψωμί από της μαμάς το ζυμωτό, χαλιά που περιμένουν να απλωθούν νωχελικά στο πάτωμα ώστε να προσθέσουν ζεστασιά στις χαμηλές θ...
Αποκλειστικά για ’κείνον… οι στάλες ουρανού…
ReplyDeleteΠόσο τυχερός!
κι εγω τυχερη για αυτη την ωραια εκφραση μεσα απο αυτο το σχολιο σου
ReplyDeleteκαλη συνεχεια
Νομίζω Στέλλα μου, πως αν το ζητήσουμε χωρίς η φωνή μας να μαρτυρά απαίτηση, τα δυο αυτά χέρια όχι μόνο θα μας ακούσουν αλλά και θα μας αγκαλιάσουν...
ReplyDeleteΑΦιλάκια και χρόνια μας πολλά!
εννοειται αλλα υπαρχει για τον καθενα ενα και μοναδικο ατομο με αφτια και αγκαλια.. συνηθως ο καθενας μας κοιταει την παρτυ του ;)
Deleteνα χαιρομαστε τις μαμαδες και τα παιδακια μας
τις μαμαδες μας απο μακρια αν ειναι δυνατον :)