Περιμένοντας σε 21 λεπτά το διάγγελμα του πρωθυπουργού και αφού τις τελευταίες μέρες η πίεση, η ένταση και η αδρεναλίνη έχουν χτυπήσει κόκκινο, αφού στο f/b ο κόσμος έχει χωριστεί στη μέση, κι αφού ο ένας θέλει να βγάλει τα μάτια του άλλου, εκδηλώνοντας άλλος με αγένεια και άλλος με ευγένεια που τσακίζει κόκκαλα, την πολιτική του τοποθέτηση ..
Τα ATM δεν έχουν χρήματα και οι τράπεζες θα είναι αύριο κλειστές.. έρχεται επίσης μια Κυριακή όπου όλοι θα μπούμε στο δίλημα του ''ναι'' ή του ''όχι''..
Για μένα, για τον τρόπο που σκέφτομαι και για τον τρόπο που ζω.. το ''όχι'' είναι γεγονός..
Τη φωτογραφία με το φιλοσοφημένο απόφθεγμα την βρήκα κάπου στο διαδίκτυο, μου άρεσε και την μεταφέρω..
Δεν θα πάψω ποτέ να λειτουργώ με την καρδιά κι αυτό στα 54 μου χρόνια υπήρξε και ''υπέρ'' μου αλλά λειτούργησε και ''κατά'' μου.. έχω ξεπληρώσει όλες τις επιλογές μου, όλες μα όλες και είμαι ευτυχισμένη που έχω δίπλα μου ανθρώπους που με αγαπούν!
Θα συμφωνήσω απόλυτα τόσο μαζί σου, όσο και με το απόφθεγμα!
ReplyDeleteΚαλημέρα!
Εγω ανηκω στο "ναι".
ReplyDeleteΞερεις νομιζω ηδη, οτι δεν θα ερχομουν με κακες προθεσεις :)
Το Σαββατο το βραδυ πηρα την αποφαση μου.
Ο Θεος μαζι μας Στελλα μου :)
Παρόλο που κανένας,εστω κι τούτη την ύστατη ώρα, δε μου λέει την πλήρη αλήθεια,παρόλο που εχω επίγνωση οτι η επόμενη μέρα και χρόνια μη σου πω, θάναι δύσκολη έως πολύ δύσκολη, παρόλο πουτο ερώτημα δεν μου έχει τεθεί ξεκάθαρα για να ψηφίσω,ήρθε η ώρα του μεγάλου ΝΑΙ ή του μεγάλου ΟΧΙ ,του ποιητή κι εγω ως ρομαντική αντιρρησίας,που θάθελα να νοιώθω εθνικά υπερήφανη,κόντρα στους εκβιασμούς και στα διλήμματα αυτών που συνέναισα (δεν το αρνούμαι) να με θεωρούν σκλάβο τους, δανείζοντας με για να κάνω πολυτελή ζωή και πετώντας την παραγωγή μου προκειμένου να εισάγω τα δικά τους προϊόντα
ReplyDeleteΓι αυτό το ΟΧΙ για μένα είναι μονόδρομος,γιατί η ιστορία απο ΟΧΙ φτιάχτηκε κι όχι απο σκύψιμο της μέσης.
Είμαστε μικροί Δαυίδ απέναντι στους Γολιάθ,πολεμάμε με σφεντόνες,αλλά ας αντιδράσουμε κι ας ξαναπάρουμε τη ζωή μας ,αυτή που πήραμε λάθος, απο την αρχή. Θα ξεβολευτούμε η αλήθεια είναι αρκετά,αλλά και οι γονείς μας,απο το μηδέν ξεκίνησαν ξανά,ας δώσουμε επιτέλους στα παιδιά μας τη χαμένη τους περηφάνεια απο το να τα στέλνουμε οικονομικούς μετανάστες να στελεχώνουν τις επιχειρήσεις των εντολέων μας.
Τίποτα δεν θάναι εύκολο,αλλά και τίποτα δεν είναι ακατόρθωτο.
Η καρδιά μου, μου ψιθυρίζει ΟΧΙ, αυτήν ακούω τα τελευταία χρόνια... και αυτήν θα συνεχίσω ν' ακούω... γιατί για μένα είναι θέμα ήθους κι εσωτερικής εμπιστοσύνης...
ReplyDeleteΑΦιλάκια Στέλλα μου! :)